yalnızlık nedir lan ciddi ciddi cevap verin

bir kedinin olmasidir.

telefonuna sadece turkcellden mesaj gelmesidir yanlızlık

yine yazıyorum bu başlığa,

yalnızlık
kendi kendine ıslık çalmaktan ağzının yüzünün yamulmasıdır

yalnızlık
başağrısından kafanı duvarlara vurarak kurtulmaya çalışmaktır

yalnızlık
ağır pişmanlıktır, geri dönülmezliktir

yalnızlık
zamanla kendini ortama ısıtan ve bir daha gitmeyen bilmeyen vefalı bir sevgilidir

gozlerini kapattigin da bile dusunecek hic kimsen olmamasi demektir

reserve

yıl olmus 2012 hala 2010 u uplamak demektır panpa :(

haxball'da kendini kırmızı takıma koyup kendi kendine şut çekmektir yalnızlık.

inci defans

up up up

yalnızlık eline şevkatle bakmatır

**

http://fizy.com/#s/1ahsm1

Uçurumlardan yukarı doğru düşüyorum nicedir. Şizofren bir bakış yerleşince yüzüme, delirebilmeyi deniyorum çoğu kez.

deliremiyorum...

Alçakların dansına alkış tutmak bana göre değil ama şerefsizce yaşamaktan geri kalmadığım yıllarımdan utanmak intihar sınırlarına taşıdı beni çokça.
Cesetten bozma kadınları ve kiralık aşkları taşıdım kamburumda. Bir vagon daha eklerken ağrılarıma kentin çocukluğuma giden çıkışlarında kayboldum. Kırık pencere pervazları oynaşıyorken gözlerimde, çocukluğumun kimsesiz kıyılarında senden arta kalan kelimeleri topladım. Şehir gözlü kadınım dedim sana...

çığlıklarımdaydın...

Sana üşüdüğüm sonlar sonu bir iklimin ayazında, bütün kuytularımı bu şehre gömdüm... Seninle ezberimin en yitik yerlerini sınadım kaç kez...
Ve gidişlerine susarak, en kalabalık yanlarımda ağrıyan yalnızlığı kundakladım.
Gülüşünü katarak sessizliğime, sarhoş adımları gibi yalpa vurdum kent yağmurlarına.
-Off, alın şu sırtlanı sırtımdan-
Sensizlik ve sessizlik yüklü sesim, batık bir Eylül gemisi hüznüne bulanıyor. Her yerim kanıyor ama bir tek yüreğim acıyor. Hırçınlığım vurgunluğumdan mı bilmiyorum ama hayat hep olduğu gibi, olması gerektiği gibi değil... bir ihtilali kuşanmak yorgunluktan mı gelir yoksa yorgunluğa mı gider kim bilebilir?

Eylül gülüşümdü
Gülüşüm Eylül'dü
Düştü

içinden şiirler geçiyor gözlerinin. Bana sormadan beni kendine armağan edişin geliyor aklıma. Sonra beni tüketişin, benim seni keşfedişim. O günlerden bir rüzgarın kaldı saçlarımın arasında kaybolan...
işte sen de gidiyorsun sonunda
Seni zütürmeden benden...

Çok geceler uyku tutmuyor beni. Hayaletlerim de gelmiyor hiç. Gidişin bir sokak bana, kirini karların bile kapatamadığı... Giderken deniz tuttu beni. Kirpiğime tuz bıraktı. Kopamadım. Bu yüzden geceye Akdeniz boşaltıyorum; yani içtiğim antları kusuyorum sana... Limanları terk etmiş gemileri söylüyor şarkılar. Gözlerini anlatan şarkılar çalar radyolar. Terasa çıkarım, göğsüme senli esintiler oturur. Sırtlan uyur, gizlice ağlarım. Seni terk etmek; ölüme meydan okumak olur. Ölüm gözlerimden beni okur.

http://fizy.com/#s/12xmyp

paran vardır araban vardır etrafında adam yoktur kimin ne tak oldugunu anlayıp kenara çekilmişsindir budur yalnızlık

sabahları günaydın dediğin ilk kişinin yine kendin olması

elizabeth

yanlızlık hala elini bile gibememektir :(

Yalnızlık ömrüm boyunca tanımadığım bir yabancıydı şimdilerde ise her yeni güne beraber uyanıyoruz

@2 aynen panpa

@4 eksini verdim
yalnızlık bence dertlerini sıkıntılarını paylaşacak kimsenin olmayışıdır

yalnızlık paylaşılmaz panpa. paylaşılsa yalnızlık olmaz.

her akşam yastığa sarılıp uyumaktır yalnızlık