yalanlarla yarattığım gerçek

ne zırvalıyo len bu

çok iyisin bin devam et

Tam bir buçuk hafta sonra mail'ime cevap geldi. Telefon numarası.
Aradım. Bir iki gün bekledim. Yeni gibişen sazan gibi atlamak istemedim. iki gün sonra aradım. Tufan bey ile mi görüşüyorum? Evet. Ben kasmadan. Size bir mail atmıştım. Projelerinizle ilgili dedim. Ne zaman müsait olursunuz diye sordum. Ertesi gün öğlen saati görüşebiliriz dedi. Ajans Zincirlikuyu tarafında. Ofisinize gelmek istiyorum, Beşiktaş sizin için uygun mudur diye sordum. Uygunmuş. Ajansın öğle molası saatinde buluşmak üzere kapattım telefonu.

Bu kez hazırlıklıydım. Yalanlarıma, yalanlara, yalanlarına. Bir kaç reklam şirketinin bilgilerini topladım. Hangi şirket hangi reklamı ne zaman yapmıştır, kim çekmiştir bu filmleri, hangi reklamlar ödül almıştır, hangi metin yazarları ödüllere doyamamıştır gibi bilgiler edindim. işin zor tarafı adam zaten bu piyasanın en kaşarlarından biriydi. Ulaşamayacağı kimse yoktu reklam sektöründe. Fakat benimle tanışacak olmasına sebep olan aslında şirket çalışanlarının dışarıdan iş yaptırmasıydı. Yani bilinmeyen kaynak gibiydim. Değerlendirmeliydim.

Öğle saatinde sözleştiğimiz yerde beklemeye başladım. On beş dakika bekledim. Kimse gelmedi. Telefon gelmedi. Yarım saat oldu yine kimse gelmedi. Daha önce görüştüğümüz numarayı aradım açmadı. Sinirlendim. Haliyle üzüldüm. Bedavadan ümitlenmiştim hemen. Kalktım Beyoğlu'na geçeyim. Eski dükkanlardan birinde açılış saati makarası yapayım diye Taksim'e çıktım. Normal buluşma saatimizden 3 saat sonra telefon geldi. Kusura bakmayın çok önemli bir toplantı çıktı, buralarda mısınız? diye. Eğer elinizde sadece bir şey olma ihtimali varsa, hiç bir şey olamamasıyla aynı şeydir. Korkmayın. Ben bu mantıkla ilerledim. Kusura bakmayın. Vaktim değerlidir. Belki başka zaman. dedim. Kapattım.

Akşam Cemre aradı. 'işten kovulmak istemiyorum, yarın görüşmeye gelmen gerekiyor' dedi. Ne oldu diye sordum. Bir saat niye ona mail attım da, niye işte onun işini tehlikeye atmışım da, falan da filan da bir sürü şey söyledi. Sonuçta olay şuna gelmiş. 'Bu işleri kime yaptırdığınızı bilmiyorum, eğer yarın görüşmeye gelmesine ikna edemezseniz kreatif kadronuza veda edin' bu arada reklam işleri ekip işleridir. Yani ben fikri Cemre'ye gönderdiğimde o tüm ekibiyle paylaşır o fikir üzerinden ortak yürüyüp karar verilir. Bu sebepten ötürü Tufan bey tüm ekibi tehdit edebilmiştir. Tamam dedim. Arayacağım ben Tufan beyi. Aradım da. Saati ben belirledim. Yeri ben belirledim. Tekrar Beşiktaş. Ama onun istediği yer değil. Benim istediğim yer. Ve telefonu kapatırken posta koydum. Geç kalmayın diye.

Tam vaktinde, istediğim yere geldi. Daha önce yaptığım şeyleri sordu. Kimlerle çalıştığımı. Şirket ismi vermedim. Tanışmamıza sebep olan mailim bütün olayı süsleyebilmeme imkan sağlıyordu. Snickers rekldıbının sloganını aslında ben buldum dediğimde. Hadi lan ordan, diyemiyordu. Çünkü yaptığım şey tam olarak buydu. Bir isim altında olmadan fikir vermek. Birazda kendi araştırıp öğrendiğim isimlere de bazen fikirler verdiğimi falan sıkıyordum. inanmak zorundaydı. inandı da. Bana ajansta kiminle paslaştığımı sordu. Söylemedim. Sonuçta işi bitiriyorlardı. Bizimle çalışmak ister misin diye sordu. Evet dedim. Ama ajansa gelmem. Toplantıya gelmem. Aynı şekilde çalışırım dedim. Az para veririm dedi. Sen bilirsin dedim. 1400 tl verdi bana. Haftada 2 kez kafamı patlattım. işe gitmedim. Güzel paraydı o zamanlar.

Burada kaldım. Devamı gelecek. iş saati geliyor. Ofisi boşaltayım artık.

nereye varacak acaba rezerved

99 frank gibi başlamış

reserved lan çok iyi

lan bekliyom geceden beri gel artık agzını gibtigim

doğruysa, adam manyak beyler toplanın

reserve

reserve

reversed

senaryoya bak be, reserved

reserved

bende oyuncu oldum paranın dıbına koyucam dıye sevınıyodum amk

devamı yokmu amk

hikaye yarıda kalmış aq