birebir tecrübe ettiğim için anlatıyorum.
17 şubat 2016
otobüsten indim. iş görüşmem tak gibi geçmişti. ayşegül de kalıyordum ve kızılay'a gitmem lazımdı. otobüsten indim bir elimde laptopum diğer elimde telefonum vardı ve sallana sallana yürümeye başladım. annemi aramak için tuş kilidini açtığım anda bir anda sırtıma bir hava çarptı ve şiddetli bir sıcak havayla ayaklarım yerden kesildi. o ışıkla beraber havada süzülürken saniyede milyon şey düşünüyorsunuz. sonra o ses geldi. baaaaaaaam diye ve sayısız cam kırığı ve çığlık. hala havadayım bu arada laptop düştü telefon elimde. yere öyle sert çarptım ki nefesim kesildi. kafamı çarpmamıştım ama içimde bir şey oldu. nefes alamıyordum. yüzüstü düştüğüm için kollarımla destek alıp kendimi sırt üstü çevirdiğimde anladım herşeyi. ölmemiştim ama keşke ölseydim dediğim anlardı...

saniyeyle ölmedim ben. otobüs 10 saniye geç dursaydı , kapının tam önünde değil de arkada olsaydım şu anda burada değildim. 4 kaburga kırığı ve sayısız kegible atlattım. bir de terör mağduru ibaresi kondu sicilime. neyse...