Allah uzun ömür versin çok iyi bi ilkokul öğretmenimiz vardı. Bütün sınıf annesinin anneler gününü kutlasın, yapabilen kahvaltı hazırlasın demişti. Ben de ilk defa kutlucam heyecanlıyım. Sabahın köründe gizli gizli kalktım. Doğrusu gece heyecandan uyuyamadım. Girdim mutfağa, aldım elime tepsiyi. Buzdolabını da açtım. Sırayla annemin sevebileceği herşeyi koydum. Bi bardağa da meyve suyu doldurdum. Ama nasıl seviniyorum anneler gününü kutlayacağım için. Saçma düzensiz bi tane de şiir yazmıştım anneme. Kahvaltı yaparken okucaktım. Empati falan yaptım, annem mutlu olur diye düşünüyodum. Aldım doldurduğum tepsiyi, yiyecekleri süsledim hoş bi görüntü kazandırdım. Gittim annemin yanına uyanmasın diye başında bekledim ses çıkarmadım. Ortalama 30 dakika bekledim. Annem açtı gözlerini. Bu ne dedi. Anneler günün kutlu olsun dedim. Aldı tepsiyi masaya koydu. "Sabah sabah mutfağı mı batırdın" deyip yapıştırdı bi tane. Git yat yerine dedi. Gittim yatıp ağladım beyler. O günden beri anneler günü kutlayacak hevesim kalmadı...