yahudi bir kıza aşık olmuştum

o akşam saatin kaç olduğunu hatırlamıyorum. iyi giyimli bir adam ve kadın bize geldiler. kapıyı ben açmıştım ve onların bana köpek yavrusu misali bakışlarını unutamıyorum. hemen katibe anneme seslendim, salona geçtiler.

katibe yenge memnun görünmüyordu. "niye geldiniz" der gibi bir hali vardı. ama misafirperver ve iyi niyetli olduğu için bir şey söylemiyordu. ben onun ruhunu biliyordum. annemdi işte be!

-katibe hanım sebebi ziyaretimiz belli
-ben size söyleyeceğimi söyledim. olmaz.
-bu bizim görevimiz ve sorumluluğumuz.
-sorumluluk falan yok ortada. çocuk benimdir. anası da benim babası da. ben büyüttüm
-görmeyin demiyoruz. ama abisini de ben okutacağım. abisi nerede?
-kabul eder mi sanıyorsunuz? kan çıkar. vazgeçin bu işten

hiçbir şey anlamamıştım. katibe anne içeri gitmemi söyledi. o benim annemdi, karşı gelmedim.

ertesi gün bu zengin adamla zengin kadın benim elimden tuttular, zütürdüler. halbuki ben anlamamıştım bile ne olduğunu. katibe yenge ve hatice ağlıyorlardı bunu anımsıyorum. "biz geliriz sık sık" diyorlardı.

mercedes marka arabanın arkasına bindiğimde bir şey diyemedim. öylece uyuyakalmışım zaten.

vanlısın

edit: güzelmiş yazmış da niye durdun ki hacot

devam et bin iyi gidiyosun

@1 pist pist yakışıklı, beraber cam kıralim mi?

bir kadın omzumdan dürtüyordu beni. kocaman gülümsemesiyle. "gel hadi" dedi. kırmızı rujlu idi.

elinden tuttum, ve o kocaman evi gördüğümde ne imrendim ne şaşırdım. ben eski mahallemi istiyordum.

beni bahçe gibi bir yere getirdiler.

-murat biz senin aileniz
dedi kırmızı rujlu kadın

ben istemiyorum gibisinden omuz silktim
-yoo benim abim var, annem de var istemez!
-bak muratcım ben esma.
kadın benim için şebeklikler yaparken adam öylece izliyordu. kadının elinden çekip aldı beni. aldı karşısına "esma sen içeri geçer misin" esma suratını asarak gitti oradan

-bak oğlum. senin baban benim oğlumu kurtarırken öldü. eninde sonunda öğrenecektin şimdi bil sonra kırılmasın kalbin. abine ve sana yardım etmek istiyorum. cici baba olmam sana ama güzel yaşamanı istiyorum. adım mehmet. istediğini sor. kendi oğlumdan ayırmam abini de seni de.

mehmet babanın yaptığı konuşmayı unutmam. hayır, hiç sinirlenmedim bağırmadım. dönmek istiyorum demedim. evet ben mahallemi özledim ama adam kötü biri değildi. kadın da. hem ev de güzeldi. babamın kahraman olduğunu düşündüm. evet o bir kahramandı. sadece benim kahramanım değil. babamın ölüşünü zengin velede bağlamayacak kadar olgun biriydim. zaten çocuğun pgibolojisi bozuktu. kapalı alan korkusu başlamış o günden sonra pgibolojik tedavi görüyormuş. odası bembeyazdı zaten. ismi soner.

abimi sorduğumda henüz ulaşamadıklarını söyledi. o zaman cep telefonları hantal zaten ayrıca bizde ne gezer? abimde keş biri olduğu için bulamamaları normaldi.

her neyse burayı özet geçeceğim abim benim yanıma falan gelmedi. önündeki tek engel bendim zaten bir şeyleri yapması için ve benden de kurtulmuştu. halbuki ondan beklenen davranış bu zengin adamın malını yemesiydi. ama abim numaradan olsa bile okumaya katlanabilecek biri değildi. öz amcamızın yanına almanya'ya gitti. çalışmaya, geziye her ne yapmaya gittiyse işte. ben umrunda bile değildim.

iyi lan güzel bu

yahudi kıza gelince uyandır beni kenks

rezerved

başın sağolsun kardeşim allah rahmet eylesin

niye durdun hacı