ulan nasıl gibik bir pgiboloji içerisindeysem ağlayasım geliyor ama neye ağlayacam bilmiyorum. bilinç altım bir şeyi dert edinmiş, neyi neden dert edindi doğru dürüst bilmiyorum. bildiklerime de ağlamak istemiyorum. ağlayınca da bir tak değişmiyor zaten. lan olum bi çıkar yol söyleyin ruh halim darma duman. insanlarla düzgün iletişim kuramıyorum, çıkar yol bulamıyorum. mutlu olduğum her anın intikdıbını alıyor sanki birileri. ne zaman bir şeyler yolunda gitse biliyorum ki bir sorun çıkacak -çıkıyor da. lan gibeyim neden sadece 'mutlu' olmuyoruz olum neden hep bi aması oluyor. lan kafayı yiyecem amk ya. bi teselli falan verin ne bileyim bi şey söyleyin de şu gibik karamsar düşüncelerden kurtulayım. lan anasini gibeyim gecelere aşık oldum, karanlık bana huzur veriyor artık aq yazı, güneşi, sabahı sevmiyorum. sevemiyorum. özgüvensizlik mi diyeyim başka bir halt mı diyeyim bilmiyorum, ama bir gün korkaklık yapıp cesaretimi toplarsam, pişman olacağım bir şey yapmaktan endişeleniyorum. her şey tak gibi gidiyor beyler.