bileklerinizi keserdiniz,bu lafı duyunca gülesiniz geliyor dimi arkadaşlar.Ben hiç gülmedim, gözümün önüne bu zamana kadar yaşadıklarım geldi. Sanki doğduğumdan beri gözlerim açıktı benim, olan bütün haksızlığı görüyordum,ama söyleyemiyordum. izin vermedilerki hiç konuşmamıza, susturdular.

3-5 okuyan varsa devam edeceğim arkadaşlar,bu zamana kadar sustum artık gerçekleri yazacağım.

Edit:Trende girmişiz teşekkür ederim ilginiz için.

Edit2:(hikaye uzun diyenlere) uzunca geçen yılları en fazla bu kadar kısaltabiliyorum arkadaşlar

Çocukluğumdada sessizmişim ben. Babaannem bana "bulambaç" (unla sütü karıştırarak) yapar biberonla verirmiş.onu içer hemen yatarmışım. neden annen vermiyormuş diye sorarsanız o daha beni doğururken hayatını kaybetmiş.
Ege'de orta halli bir köy kasabasında büyüdüm. Babam,abim, babaannem ve ben. Babam ayyaşın tekiydi. Babaannem ise emektar bir anneyde beni elleriyle o büyüttü, beni kendi oğlundan daha çok sevdi ama ne fayda..
Daha ilkokula yazılmamıştım önümde 10-15 inekle meraya giderdim inekleri otlatmaya.Ödüm kopardı biri beni tepecek, altında ezileceğim diye. Arkadaşlarım sokakta taso, misket,ciksek oynardı ben önümde ineklerle ağlaya ağlaya meranın yolunu tutardım. Gün geldi ilk okula başladım düşündüm ki artık okula gidiyorum, babam beni inekleri otlatmaya yollamaz bende arkadaşlarımla oynayabilirim... Çocuk aklı işte. Okuldan döndüm daha ilk günüm babam bana oğlum ilk günün nasıldı demek yerine direk üzerini değilştir zütür şu inekleri saat 8.5 olmadanda gelme dedi. Gözlerim doldu beyler, konuşamadım.Tamam baba dedim. ağlaya ağlaya zütürdüm inekleri meraya. Saat geç olmuştu hava kararmıştı korkmaya başladım eve getirdim inekleri korktugum için, saat sekize gelmişti.Eve geldiğimde zincirle dayak yedim inekleri yarım saat erken getirdim diye. Sonra beni samanlığa attı o halde babam dediğim o adam. yine sesim çıkmadı. Sabaha kadar kanımın içinde aç, susuz yattım.

Ha bu arada abin ne yapıyordu diye sorarsanız o zaten okula gidiyordu okuldan dönüncede babama yardım ediyordu,iş olmayıncada arkadaşlarıyla takılıyordu. Bense her gün inek otlatmaya giderdim, hiçbir aktivitem yoktu.

Sabaha kadar kanımın içinde ağladım, kocaman fareler vardı samanlıkta, sürekli takır tukur sesler geliyordu. Sabahın ilk ışıkları gelmeden bir ses geldi babaannem ağlaya ağlaya beni samanlıktan çıkarttı. sarıldık ağladık o gün.
Bizim ev iki katlıydı rahmetli dedem o zamanlar üst katı babam ve anneme alt katı da kendilerine yapmış. babaannemde alt katta kendi evinde yaşardı. bende büyüyene kadar alt katta babannemle yaşadım.
Konuya dönelim, babaannem sobada ıbrıkla su ısıtmış beni sıcak suyla yıkayacaktı ertesi günde okula gönderecekti.bir anda üst kattan ayak sesleri geldi. babam,ağlamamı duymuş hemen aşağı indi,bu saatte ne sobası ne duşu diye babaanneme bağırdı çağırdı. banada sövdü sövebileceği kadar. bana her kızdığında ananı öldürdün lan sen *mına koduğum müsibeti senden hayır mı gelir lan derdi.ben anlamazdım ilk başlarda daha çocuktum ama bir süre anladım ve bu yük ağır gelmeye başladı..Ve o gece babam denilen o herif bana duş bile aldırmadı okula samanlı tezekli kokarak gittim. zaten herkes bana öcü gibi davranırdı, kimse yanına almazdı oyun oynatmazdı.Ben annemi öldürmüşüm o yüzdenmiş meğer..

Babam abimle ben arasında hep ayrımcılık yapardı küçücük çocukken farkettim bunu. Abime hiç küfretmezdi çünkü, bana insan içinde bile sürekli küfreder bağırır çağırır döverdi.Bu ayrımcılığı sadece babam yapmazdı tüm akrabalarım yapardı. Daha 7-8 yaşlarındaydım. Akrabalarım bile beni sürekli dışlarlardı. izmirdeki halam (babamın aynısı dıbınakodugum karısı) abime çikolatalar, bisküviler doldurup getirirdi izmirden. bana bir tanesini vermezdi. abimi yazları yazlığa zütürürlerdi beni almazlardı hep evde bırakırlardı. kuzenlerim (halamın yavşak oğluyla huur kızı) bile dışlardı beni.Özellikle onlar istemezdi beni sebebini bilmediğim şekilde ve ben daha 7 yaşında bi veletken anladım hayatın ne kadar huur çocuğu olduğunu. babam her gün meyhanelerde kerhanelerde sürterdi. bense artık alışmıştım, hayatım olmuştu o meralar, ağaçlar..Bir süre sonra küfre, dışlanmaya alıştım tektim hayatta. Bu küfürler, dayaklar sürmeye devam etti sesim çıkmıyordu hala, insanlarla diyaloğa giremiyordum e haliyle kimseyle konuşmuyordum, konuşamıyordum.sınıfta katil diye dalga geçiyorlardı. çok küçüktüm ama o zaman bile çok koyuyordu be o laf bana.Bir yandan hiç tanımadığım, benim için canını veren annemi istiyordum kokusunu bilmediğim halde. babaannemde bir süre sonra babam ve abimin safına geçti nolduğunu anlamadım daha 11 yaşında Bir velettim.
Daha 11 yaşındayken bir karar aldım bundan sonra sessizlerin sesi olacağım diye, daha 11 yaşında bir veledken dedim ki kendime bundan sonra sesin çıkacak Winchester. Sana değer verilecek.

5-6 yaşından beri inek peşinde koşturduğumdan çok hızlı koşardım.Bu özelliğimi kullanmak istedim aklıma futbol geldi.o yaşlardaki çocuklar hep yiyip içip ev-okul yaptığından haliyle hepsinden fizikli ve fittim. beden dersinde arada bie futbol oynardım beni tek bu konuda dışlamazlardı çünkü köy okulunda erkek yoktu futbol oynayacak, 8 erkek vardı sınıfta 4-4 maç yapardık. Bende babaannemden aldığım bayram harçlığıyla kendime top aldım meraya gittiğimde kendi kendime top oynamaya başlamıştım.bir yandanda kitaplarımı zütürüyordum orada ders çalışıyordum. Artık sıkılmıyordum bu hayata alışmıştım..

Ortaokul çağına gelmiştim.Ama köyde ilkokul olmadığı için en yakın ilçedeki abiminde eğitim aldığı gibimsonik bir ortaokula kaydım yaptırıldı. Hayatımda ilk kez köyden dışarı çıkacaktım ve ben 13 yaşındaydım. Fittim, boyum;omuzlarım iyiydi. Birazda ayıptır söylemesi giderim vardı yani, ama o zamana kadar aynayla hiç aram olmamıştı. insanlarla konuşmayı beceremiyordum ağzına daha küfür almamamış bir veleddim. okulun ilk günü herkes kendini tanıtıyordu. sıra bana yaklaştıkça elim ayağım boşalıyordu.en sonunda sıra bana geldi. Başladım söylemeye
Ö-Öğretmen
B-Ben
B-Adım winchester,*** köyünde yaşıyorum. babam çiftçi.
Ö-Annen?
B-Beni doğururken vefat etmiş
(ağzımdan bu kelimeler dökülürken kıpkırmızı olmuştum, utanılacak birşeymiş gibi, suratımdan terler fışkırıyordu)
Ö-...
Sınıf ani bir sessizliğe bürünmüştü, hocada hiçbir şey söyleyemedi sonra arkadaki arkadaş kendini tanıtmaya başladı. benim başım eğikti hoca bir jest mimik yaptıysa bile görmemiştim.

Tenefüs oldu sıraya kafamı koymuştum oturuyordum. emrah diye bir çocuk beni futbol oynamak için çağırdı, gittim ama hiç konuşmuyordum her zamanki gibi öcü gibi takılıyordum, hele kızlarla hiç konuşamıyordum. neyse maç yaptık sonra bana çok iyi oynuyosun falan dediler. hayatımda ilk kez birilerinden övgü aldım, çok gururlanmıştım, özgüvenim artmıştı çok değişik bir duyguydu.

Okuldan döndüğümde hala meraya inek otlatmaya gidiyordum. Babam hala olduğu gibiydi insan içinde bile olsa döver söverdi ama artık babamın küfürleri bir kulağımdan girip bir kulağımdan çıkıyordu. dövdüğü zamanda dimdik karşısında duruyordum o yüzden sadece bir ya da ikinci vuruştan Sonra bırakıyordu o da anlamıştı artık büyüdüğümü,ya karşılık verirse diye düşünüyordu belki benim hakkımda.. kimbilir belki yoruluyordu..bir çocuğun düşünmemesi gereken şeyler düşünüyordum. Sırtımdaki sopa, zincir izleri bunun kanıtıydı..

Rutin hayatım devam ederken *** belediyespor scoutları bizim okula seçmelere gelmişti. bende kendimi çok hazır hissediyordum.o gün maça çıktık,iyi oynamıştım.1 ay sonra eve posta geldi.*** belediyespor olarak oğlunuz winchesteri kulübümüzde görmek isteriz,şu gün şu saatte şurda olun, antremana çıksın takıma alalım falan filan..bi ton yazı. Peder postayı okumadan ben okumuştum abime gösterdim o sevinçe ama ağzında bakla ıslanır mı gitmiş hemen babama söylemiş.o da yine sövdü süpürttü gitmeyeceksin lan dedi bana.son sözü buydu. adam pgibopatın önde gideni olunca sözünün üzerine söz söyleyemedim. ağladım sızladım, yalvardım, dayak yedim ama her seferinde tekrar tekrar yalvardım anlattım durumu seçilirsem senide kurtarrım kendimide diye..ama göndermedi beyler. göndermedi dıbınakodugum adamı. sırf kendi rahatı için ineklere ben bakıyorum diye göndermedi beni. sırf her gece meyhaneye gidip rahat rahat eğlencesine bakabilmek için göndermedi.

Yarın 8.30 ceza dersim var beyler dersi 3. Kez alıyorum kusura bakmayın benden bu kadar, zaten okuyan yok * 3-5 kişi daha olursa yarın devam ederim

Abim..tam bir puşttu. Babam bana okula giderken 1 lira 25 kurus harçlık verirdi beyler, abimeyse 10lira verirdi her gün. abim bu durumu bilirdi ,o oaranın beni doyurmayacağınıda bilirdi ama bana bir kuruşunu vermezdi.ben öğleleri kantinden yemek yiyordum mecburen ve o para benim karnımı doyurmuyordu. çalışmam lazımdı.bir yerlerden para kazanmam lazımdı. aklıma geldi, inekleri zütürdiğüm merada çağla ağaçları vardı ve yeni yeni olgunlaşıyorlardı.her gün gittiğimde bir iki poşet toplamaya başladım ve onları sattım.3 günde 100 liraya yakın para topladım benim için o zamanlar çok büyük paraydı.ama insanoğluyuz istedikçe daha fazlasını istiyoruz, daha fazla sattım ağaçta çağla bitene kadar topladım sattım elimde 350 lira para oldu artık kendime güvenim gelmişti. daha önce hiç elime bu kadar para geçmemişti.ama açgözlülük işte, çağla toplarken inekler bi herifin tarlasına dalmış hemen bekçiler babamı aramış.ben daha olayın farkında değildim çağla ağacının tepesinde para peşindeydim.Bir anda pederin rus motogibletinin sesiyle irkildim. ağaçtan atlıyım derken kazağım ağaca takıldı, düştüm.işler iyice taka sarmıştı napmalıydım. babam bağırmaya başlamıştı korkudan elim ayağım titremeye başladı inekleri tarlada gördüğüm gibi koşmaya başladım. içimden "bu sefer yannanı yedin winchester dedim."babamın küfürleri arasında titreye titreye koşuyordum."nerdesin ulan sen *mına koduğum evladı,*anasını gibtiğim doğurduğu.. seni buraya ne diye gönderiyorum lan ben... "susmuyordu.En son inekleri tarladan meraya çıkarttım.

Ceza dersi biter bitmez yazmaya devam edeceğim arkadaşlar

Elinde motogibletten çıkarttığı ince bir hayıt sopası vardı, acısını biliyordum önceden.Ama bu sefer izin vermeyecektim bana vurmasına büyümüştüm artık.Üzerime doğru ağzından salyalar saçarak küfrede küfrede geliyordu hiç halimi bozmadım yanıma yaklaştı sopayı direk sol arka baldırıma yapıştırdı.O acı varya.. benide çığırımdan çıkartmıştı, kolunu tutmaya çalıştım ilk kez onu engellemeye çalışıyordum ama çok güçlüydü beni yere itti sopayla vücuduma vurmaya devam etti. ayağa kalkacak halim kalmamıştı. direnemedim.ama bu sefer ağlamadım. fiziksel acı yüzünden ağlamayacaktım artık. kendime söz vermiştim. sopanın vurduğu yerden akan sarı su ve kanın bulaştığı toprak canımı öyle yakıyordu ki inleyemiyordum bile. sadece dişlerimi sıkıyordum.
O babam dediğim adam ineklerini motogibletle sürüp evine gitti. yediğim dayağın yanında artık ettiği küfürleri söylemiyorum bile.ama her küfrünün sonunda bana hayırsız *mına koduğum çocuğu, anasını öldüren heriften ne hayır gelir derdi.

O gün beni yine oracıkta bırakıp gitti,o gün samanlıkta bırakıp gittiği gibi.
Zaman geçtikçe canımın daha çok yandığını hissettim düzgün temiz bir yer buldum, ceketimi çıkardım yere serdim, usulca üzerine uzandım. Düşünmeye başladım. Benim geleceğimde ne var?Ne olacağım? Nasıl biri olacağım? Asla babam gibi olmayacağım dedim dedim kendi kendime, asla..
O acıyla yatıp kalmışım havale mi geçirdim yoksa uyudum mu hiç bilmiyorum.ama tek hatırladığım bir şey vardı o da rüyam. rüya gördüğümü çok net hatırladım,ne gördüğümüde. Sanki kalktığımda bütün acım gitmiş gibiydi, belkide artık acıyı düşünmüyordum, umursamıyordum. Tamamen rüyama odaklanmıştım. Rüyamda bir kız ip atlıyordu beyaz bir elbise giyinmişti bense parkta bir bankta oturuyordum. bendim bu ama sanki büyümüştüm 20li yaşlardaydım. saçlarımın önü hafif dökülmüştü,ben farklı birşeyler hissediyordum.

Arkadaşlar bu seferde şarjım bitti eve gider gitmez yazmaya devam edeceğim 2.5saat sonra evdeyim direk hikayeye devam edeceğim

Rüya değil gibiydi aslında ben ordaydım bunu hissettim. tenimde,saçlarımda rüzgarı hissettim. Nefes aldığımı hissettim o rüyada.

Artık rüyayı düşünmeyi bırakmalıydım,ne yapacağımı düşünmeliydim babamın olduğu eve geri mi dönmeliydim?Ya daha kötüsünü yaparsa dedim kendime ve o gün rastgele birinin kapısını çaldım durumu anlattım. akrabalarım beni almazlardı, korkarlardı babamdan. bilerek onlara gitmedim. herneyse sıcak bir çorba içirdiler giyecek verdiler, sıcak birde yatak. kendimi annemin yanında gibi hissettim. işte o zaman gözümden yaşlar damlamaya başlamıştı.

Kaldığımız yer köy yeri olduğundan 80 hane falan vardı herkes birbirini tanırdı. evlerine gittiğim adamlar ise Hacı Mehmet abiydi çok iyi bir insandı. Konuşması o kadar kibar, sevgi dolu. Bana annemi anlattılar.o zamana kadar hiç kimseden dinlememiştim annemi. kimse bana anlatma gayretinde bulunmamıştı. bende cesaret edip soramamıştım. annem beni 7 aylık hamileyken, babam annemi meraya inek otlatmaya yollarmış. insanların içinde dalga geçermiş annemle bağırı çağırırmış, konuşturmazmış hiç. sanki annem konuşunca başka birileriyle onu aldatmış olacak ya kafaya bak. Annem beni 8 aylık hamileyken annemi dövmüş hemde bir bardak pirinç yüzünden. neymişte niçin bu kadar fazla sarma oluyormuş annemin misafirlerine.. sırf 1 bardak pirinç yüzünden dayak yemiş benim annem hemde beni 8 aylık hamileyken.

O gün orada kaldım. ağlaya ağlaya anneme yapılanları, annemin ne kadar temiz saf olduğunu yabancılardan dinledim.

Ertesi gün olduğunda çıkmam lazımdı o evden kal et dediler ama rahatsızlık vermek istemedim zaten çok konuşkan biri değildim. peki şimdi ne yapacaktım?
Eve gizlice girdim ama evde zaten kimse yokmul eşyalarımı topladım, kitaplarımı aldım.tam çıkacakken babam geldi
Babam - O
Ben - B

O-Geldin demek *mına koduğum hayırsız köpeği
B-..
O-(Hiçbir şey olmamış gibi) inekleri zütür akşamda ezan okunmadan çıkarma meradan, hatta ezan okunsun biraz daha bekle öyle getir.
B-Hayır
O-Ne dedin sen?
B-Hayır dedim zütürmeyeceğim
O-s*ktirgit kendine kalacak yer bul,ben evimde köpek beslemeyeceğim. sana boşu boşuna paramı yedirmem ben *mına koduğum hayırsızı
B-...

Eşyalarımı toplamıştım zaten biryerlere gidecektim ama nereye? Cebimdeki 350 liraya güveniyordum. çocukluk aklı işte..

Kusura bakmayın yatakta yazıyordum uyuyakalmışım birşeyler atıştırıp devam edeceğim

iki üç gün sağda solda yattım. abim beni hiç arayıp sormuyordu o da çok koymuyordu artık ona da alışmıştım. Kendime hep babama benzemeyeceğim dedim o dışarıda yattığım günlerde.Ama çok fazla agresif ve somurtkandım. Artık bu benim yapım olmuştu. insanlar cool olduğumu düşünüyordu, bense aciz.
3. Gün olduğunda mecburen eve geri döndüm dönmek isteyordum ama sabretmeliydim. Liseye geçecektim. ihtiyaçlarım fazlaydı, asla karşılayamazdım ihtiyaçlarımı. Okuyamazdım.Sabredeceğim dedim kendime sadece 4 yıl daha.Ama bilmiyordum o 4 yılın bana cehennem olacağını. Liseye geçeceğim yazdaydık demiştim ya,öyle yazın dıbınakoyayım. Bütün yaz hiç durak vermeden çalıştım sırf babam liseye giderken ayagıma bir ayakkabı alsın, sırtıma çanta alsın diye. Almadı.bende ayakkabı çanta istedim daha bunlar görünen ihtiyaçlardı, birsürü ihtiyacım vardı ama sadece bunları söyleyebiliyordum. bunları istedim diye kafamı buzlu camın olduğu kapıya vurdu. cam suratımda dağıldı. boynumda bir sıcaklık hissettim göğsümden aşağı iniyordu sıcaklık. aynanın karşısına geçtiğimde suratımın içindeki camı gördüm. acı yoktu sadece sıcaklığı hissedebiliyordum.O camı kendi ellerimle çıkarttım. Abartmıyorum bir paket pamuğu paketinden çıkarttığım gibi suratıma bastım kan arkasına geçti. sonra hastanede uyandım. doktor "ucuz kurtulmuşsun bidaha böyle yaramazlıklar yapma " dedi ve güldü.Kim bilir ne söylemişlerdi doktora.. babam dediğim o herif ,doktor gider gitmez kulağımı tuttu ve "abinle tartışıyordunuz,sen abinin arkasından koşarken abin kapıyı kapadı sende kafanla cama girdin beni anladın mı lan" dedi. sesimi çıkartmadım kafa sallayabildim sadece. beni nasıl hastaneye getirmişlerdi, nolmuştu hiçbir halt hatırlamıyorum. Doktor beni pansuman etmiş sadece daha dikiş atılacakmış,ama doktor yokmuş koca şehirde. Sırayla Manisaya kadar tüm hastahaneleri gezdik ama bir tanesinde bile estetik cerrah yokmuş. estetik cerrah bana camın girdiği yerden dişimin göründüğünü söyledi. derinliğini siz düşünün artık. suratıma 58 dikiş atıldı..

Liseye suratımda koca bir bantla başladım, herkesin başına gelmez böyle talihsizlikler,ama benimki talihsizlik değildi or*spu çocukluğuydu. bana yapılan muameleyi çekemiyordum. sınıfta gelen geçen suratıma ne olduğunu soruyordu. bant çıktığında bildiğiniz scarface oldum. herkes bana mafya babası gibi davranıyordu. korkuyorlardı,sanki onlarıda incitecekmişim gibi bakıyorlardı.bir ara arkamdan suratsız diye lakap takmışlardı,pek konuşmazdım,ama sağırda değildim.Bir iki kez daha lisenin ilk döneminden kavgaya bulaştım. insanları incittim, bana yakın davransalar onları kucaklayacaktım.
kızlarla konuşamazdım utanırdım, yanlarıma gelirlerdi kahve ısmarlardı, konuşurlardı, derdimi sorarlardı, anlatırdım. Erkekler beni sırf bu yüzden sevmezdi birinci sınıfta. Birinci sınıf bitince artık böyle olmayacağını anladım ve lise değiştirdim.

Arkadaşlar lise yıllarımda çok fazla talihsizlikle karşılaştım hepsini yazmıyorum direk asıl olaya geçicem bu gece bitirmeyi umuyorum, babamdan abimden çektiklerimi yazmıyorum, artık onları biliyorsunuz.

Lise 2ye yeni lisede başladım. kimseyi tanımıyorum haliyle ve herkes birbirini tanıyor gruplaşmalar var. sınıfa geldim başlarda baya bir ilgi gördüm insanların benimle tanışmak istemesi çok farklı bir duyguydu. sanki ilk kez tadıyordum bu duyguyu. belkide ilk kez insanlar bana öcüymüşüm gibi davranmayı bıraktığı için farklı gelmişti. evde yine aynı durumlar devam ediyordu okuldan eve gelip işe gidiyordum. akşamda yorgun argın babamın küfürleri eşliğinde uyuyordum. arkadaşlar okul çıkışı kafelere çağırırlardı, gelemem derdim. Söyleyemezdim meraya inek otlatmaya gideceğim diye, utanırdım.