yıllardır benden saklanan gerçeği

adam albert camus beyler

bir kaç profesör beynimin gerçekten olmadığından emin olduktan sonra benimle yakından ilgilenmeye başladılar. kızla daha az görüşüyorduk bu eğitim yüzünden pek vakit bulamıyordum. tüm vücut reaksiyonlarımı, reflekslerimi ve daha bir çok şeyi incelemekteydiler. beynim yoktu onlara göre ölü olmam gerekirdi. ama ben neredeyse normal insandan farksızdım. bir kaç davranış biçimi dışında tabi. bir pgibolog kadın tarafından özel bir incelemeye tabi tutulmaktaydım.

reserved

pgibolog her gün sabah saat 7:00-9:30 arasında mutlaka benimle görüşmekteydi ve bu görüşmeleri süresi içerisinde yeni bir pgibo analiz yapıp beyinsiz neslin freud'u olacağını düşünmekteydi. benim üzerimden böyle bir başarıya ulaşabileceği için ise mutluydu. diğer yandan bir dna, gen bilimci ise beynimin neden olmadığına dair defterde bir şeyler arıyordu ama bulamıyordu. işin ailemde bittiğini düşünmeye başladı ve sanırım ailemi araştıracak onları bulup incelemeye alacaktı. bir diğer metafizikçi ise başımda sürekli fizik ötesi olayların bende nasıl geliştiğini araştırmaktaydı. bunlar beni ilginç kılmalıydı ama kız ortalıklarda yoktu bu da ilgi çekici olmaya başlıyordu. beynim yoktu belki ama bir aptal değildim. aniden ortadan kaybolan bir insanın neden ortadan kaybolduğu konusunda araştırmalar yapmayacak kadar aptal değilim asla değilim.

ya bigibtirgit beeee

oda bana bir kaç insana bu durum hakkında bilgiler verelim dedi belki aileni de bulurlar gibi çözüm önerileri sundu ama böyle bir duruma insanları inandırmak oldukça zor olacaktı. Doktor bile görmesine rağmen farklı kılıflar uydurma çabasındaydı. belki de doktor böyle bir şeyin varlığından haberdardı ve bunu gizlemeye çalışıyordu. bunlar benim düşüncelerim değil. buna eminim, kızla birlikte o gece bizde kaldık. kız evine gitmedi ailesini o da umursamıyordu tek derdi ben olmuştum neden böyle bir şey yapar ki. yoksa o da mı hissedemiyordu. bir kaç gün ne yapacağımızı düşündük. ter kokum arttıkça kızın benden uzak kalmaya çalışması da artıyordu. evet bu konu da bencil davaranmıycam. babam koku almayı beyinde değil burunda bitir demişti. zorlanmıştım ama başarmıştım.

defteri daha fazla okumasının bir anlamı yoktu beyinsiz olduğumu, başka bir ailemin olduğunu ve babam sandığım adamın beni yetiştirmesindeki asıl amacın kafasındaki ideal insanı yaratmak olduğunu öğrendim. gerçek ailemin peşine düşmeyeceğim. evet beynim yok ama bir şey var. düşünebilmek için beyine de ihtiyacım olmadığını fark ettim. beyin insanların duygusal düşünmelerini sağlıyor bu bende olmadığı için daha radikal daha kesin kararlar verebilirdim. yani eğer ki babam beni kötü bir şeye alet etmek istiyorsa ben de tam tersini yapabilirdim. yani bir kaç bilim addıbına kendimi altın tepside sunmak. evet karar verebildiğim mekanizma yok. bu yüzden de kıza ihtiyaç duyacağım benim adıma kararlar vericek ne yapacağımız konusunda ona fikir danıştım.

reserved

metafizikçim nereden başlayacağına karar veremedi öncelikle beynin ihtiyacı olan şeylerin listesini hazırladı listede mutlulu, hırs, kötülük, iyilik, aşk, sex gibi şeyler vardı bunlar benim hiç ihtiyacım olmayan şeylerdi daha sonra neden toprak yediğimi sordu bana bende ona yemeklerin hammedesi ve bununla beslenerek daha fazla süre hayatta kalmayı becerdiğimi söyledim. sonra bir süre toprak yemememi söyledi bana eğer toprak yemezsem bedenimin düşeceği halleri merak etmekteymiş. bunu yapamayabilirdim. normal yiyeceklerle beslenmemin sonuçlarını merak etmekteymiş.

reserved.

rezerve şizofren kardeş

onları dinlemeye çalışırken masanın üzerindeki bir kahve fincanını yere düşürdüm sesten dolayı konuşmayı kestiler benim hakkımda konuştıklarına eminim ama öyle olmamasını umuyorum.

kırılan fincanı toplamak için kız yanıma geliyor ardından gen bilimci geliyor. ve gen bilimci bana gel seni biraz dinlendirelim uyku ihtiyacı hissediyor musun diyor. bende ona kızla başbaşa kalmak istediğimi söylüyorum gen bilimci birazcık gülümsüyor ve gözlerinin içinde parıltı olduğunu fark ediyorum sanki hep benden böyle bir şey bekliyormuş gibi. " tabiki de" deyip yalnız bırakıyor bizi. ben de kıza bakıyorum ve adını tekrar soruyorum. kız bıkkın bir halde " bunu öğrenmek işine yaramaz" diyor. ve ona arabada bana bir şey söyleyecektin şimdi söyle diyorum. gen bilimcinin bizi dinlediğini de biliyorum tabiki. kız hiç aldırış etmiyor. sonra tutup dudaklarına yapışıyorum birden. gen bilimciden nasıl kurtulacağıma karar veriyorum o sırada. ilk kez bir şeye karar veriyor ve aynı zamanda plan yapıyorum. sanırım sanal beyin işlevini fazlasıyla gerçekleştiriyor. kızla öpüşürken onu masaya oturtuyorum ve öpüşmeye devam ediyorum kız ellerini belime doluyor sıkıca. ben tam o sırada öpüşmeyi bırakıyorum ve kıza bakıp " iğrençti" diyorum. anlamsızlık ve kargaşayı yarattım. beynim yok ama onların neler düşündüğünü hissedebiliyorum. kızın o sırada acaba onu buradan çıkarsam mı diye düşündüğünü biliyorum. gen bilimcinin ne oldu şimdi peki sorusuna kapıldığını da biliyorum. ve hafifçe sırıtıyorum bir oyuna girdiysem bunun hakkını vermeliyim.

var oç..

devam panupa

şimdi beynim yok ya benim, duygularım da yok haliyle. e normal her şey sonuç olarak az önce bir kızla öpüştüm iğrenç sıvı alışverişinde bulundum o kadar. yoksa bir şey değişmedi. ayrıca hata yapıyorum, gen bilimcinin maksatları kötü buradan kaçmalıyım. ama beynim yok kaçamam veya plan yapamam. her şey beyin mi?

gen bilimcinin elinden kurtulsam ne olacak ki, yeni nesilin freud'u olmakla kafayı bozmuş bir pgibolog bilge hatunun eline düşeceğim. babam anlatılan kadar kötü olsa da yalnız bırakmıyordu öldüğünden beri böyle bir garibim. sanal beyin falan değil sanki ölüm değiştirdi bunu fark etmem için onun hakkındaki gerçekleri öğrenmemde gerekiyor olabilir tabi. ama benim madem beynim yok babam bu kadar hatırayı, bilgiyi nereye soktu afedersiniz?

kızla tekrar konuşuyorum ama hiç bir şey söylemiyor sadece seviştik. gen bilimcinin bizi izlediğini biliyorum deney tezgahının altındaki silahı düşünüyor o anda. eskiden düşünce okuyamazdım bu yetenekte gece gece musallat oldu. bu değişme çok kötü hem de çok. kıza sormama ne gerek var ki düşünce okuyabiliyorum. gen bilimcinin ne düşündüğünü okuyabiliyorum. hiç iyi şeyler yok.

kız hadi kaçalım buradan gidelim tanıdığım birisi var o bizi alır buradan kurtarır cinayet üstümüze kalmasın dedi. kız ne derse desin hemen ikna oluyorum bir anda duygularım bitmeye başladı gen bilimci öldükten sonra yine hiç bir şey hissedemedim bir şey hissetmek o kadar güzeldi ki anlatılamaz. yaşanılamaz, bir rafta saklanmalı bence. laboratuvardan dışarıya çıkıyoruz fatam birisini arıyor benim beyinsiz olduğumu falan söylüyor.

- kitabı için hikaye buraya kadar-