Yoggamina..

Rezervasyon

Rez alınır iyi

Bölüm II

Esra, bunu söyledikten sonra Profesörün suratındaki değişimi farkedemeyecek kadar kafası karışıktı. Anlam veremiyordu yazılanları. Babası, o yıllarca ağır takılan o olgun insan nasıl oluyordu da böyle bir sitede "allahdiyençakmarolex" ismiyle böyle şeyler yazabiliyordu. Babasının kuzenini bir yerden hatırlıyor gibiydi. Tanıştırmıştı. Babasının bu internet sitesinde anlattığı gibi dolgun göğüsleri ve kalçaları olan biri değildi ve babasının onunla bir birlikteliği oldu mu bilmiyordu. Ama burada babası öyle yazmıştı. Annesinin bundan haberi var mıydı. Çok kafası karışmıştı. Okudukça daha çok karışıyordu. Yaşadığı süre boyunca herkese seviyeli ve saygılı olan babası burada tanımadığı insanların annesine farklı yaklaşımlarda bulunuyor ve her türlü küfrü ediyordu. Garip bir siteydi. Okudukça, gezdikçe insanı içine çekiyordu. Bu yazıları yazan insanların büyük bir çoğunluğu ölmüştü. Şuan toprak altındaydılar. Ama gelişen teknolojiyle ömrü daha çok uzatan bir takım buluşlar olmuş, buna yetişebilen çok az da olsa bir grup yazar belki de şuan yaşıyorlardı. En azından çoğu ölüm yatağındaydı. Onları bulmak, konuşmak istiyordu. Teknoloji buna müsaitti. Bunu yapabilirdi. Ama burada bu şekilde konuşan insanlar, kendisine nasıl bir tavır alırlardı bilmiyordu.. aslında korkmamalıydı. Bu insanlar babasının arkadaşlarıydı, her ne kadar küfürleşseler de aralarındaki dostluğu ve birlikteliği görebiliyordu. Yapmalıydı. Yapacaktı. O yaşayan yazarları bulacaktı..

Beyler okuyanlar ses versin. Boşa yazmayayım la

Rezervasyon buralar değerlenir.

Devam edecektir. Beklemede kalın

Cidden süper 😂😂😂

Rezervasyon

Rez lan tutar bu

Okuyalım bakalım

Güzel bi şeye benziyo rezzz

Rezervasyon

Bölüm III

Esra, yazarları bulmak için ayrılmıştı. Profesör derin düşünceler içerisindeydi. Yıllar önce yaşadığı olay gözünde canlandı. Babasının anlattığına göre onun sözlük yılları inci Sözlüğün son çırpınışlarıymış. Zaten kısa bir süre sonra sonsuza dek yok olmuş. içindeki tüm yazılanlar, olaylar, hikayeler, yazarlar, küfürler, dostluklar, yapılan saçmalıklar.. platformdaki çoğu insan ölmüş, içindeki tüm yazılar da sonsuza kadar yok olmuştu. Ama profesör bir kısmına erişmişti. Esra da bu gördükleri karşısında yola çıkmıştı.
Profesör tüm internet arşivini yanlışlıkla silmeden önce o da inci Sözlük'e denk gelmişti. Babasının (bkz: yıllar sonra burası) adlı başlığına rastlamıştı. Babası belki o gün o yazıyı öylesine yazmıştı. Ama yazılan her şey gerçek olmuştu. Yazarların çoğu ölmüş, kalanlar da ölmek üzereydi. Altta yazılanları okurken yüzünde bir tebessüm ve içinde hüzün vardı. Herkes gelecekteki çocuğuna vasiyette bulunmuştu. Ama Profesör'ün babası bulunmamıştı. Hiçbir şey yazmamıştı ona. Bu düşünceler içerisinde bastıran uyku sonucunda uyuyakaldı..

Asistan Esra yazarlar arasında "son31bükücükobra" nickli yazarı bulmak için yola çıkmıştı. Söylendiğine göre istanbul/Esenler'deydi. (Harita ve isimler değişti ama karışıklık olmaması için güncel isimleri kullanıyorum) Esra'nın içinde garip bir heyecan vardı. Babasıyla tam bir baba/kız profili yakalayamamışlardı. Ama onun bir arkadaşıyla tanışabilmek onu çok heyecanlandırıyordu. Adrese yaklaştığında bir kalabalık gördü evin önünde. Merak edip yaklaşınca ağlamalar duyuluyordu. Hızla içeri girdi. Sesin geldiği odaya girdiğinde yatakta yatan cansız bedeni gördü. Fazla sorgulamaya gerek yoktu. Yıllar önce sözlüğün göz bebeği, en eğlenceli başlıkların sahibi olan yazarlardan biri hiçte yazdıkları kadar eğlenceli olmayan bir sonla ölmüştü. Yerde yatan cesedin gözleri pörtlek gibiydi. Suratı mosmor olmuştu. Daha fazla dayanamadı ve ağlayarak çıktı evden..

Beyler okuduğunuzu belli edin

Rezerved

Rezervatullaaah

Yaz panpa okuyoruz

ilginize teşekkür ederim beyler. Diğer yazarlar gibi 2 günde bir bölüm atmayacağım. Okuyan bir grup kardeşim olduğu sürece hızlı hızlı ve uzun uzun yazacağım. Sizleri seviyorum

Bölüm IV

Esra, gördükleri karşısında çok etkilenmişti. Ama fazla zamanı yoktu. Bir an önce öbür yazarı bulmak zorundaydı. Nickini hatırlamaya çalışıyordu. "zımparayla31çekenmarazali" hatırlamıştı. Adresini bulduğu yazara ulaşmak için hızlı davranıyordu. Bu insanlar, yani sağ kalanların neredeyse hepsi ölüm döşeğindeydi. Son anlarıydı. Ve Esra ölmeden önce bu platform hakkında ve belki de babası hakkında bir şeyler öğrenmek istiyordu. Bir sonraki adrese varıp kapıyı çaldı. Kapıyı yaşlı bir adam açtı. Yüzü buruşmuş, elleri titriyordu. Ayakta zor duruyordu. Karşısındaki adamın saşırmasını beklerken yüzündeki mutluluğu görünce şaşırdı. Sebebini birazdan anlayacaktı.

-Merhaba Murat bey mi?
-Evet kızım, siz kimsiniz?
-Benim sizinle konuşmam gereken bir şey var. içeri geçebilir miyim?
-Tabi.. tabi, buyrun

Esra içeriye geçip oturdu. Adamın yüzüne baktı. Konuyu uzatmak istemiyordu. Konuşmaya başladı

-Murat bey ben sizinle inci Sözlük hakkında konuşmak için geldim.

Murat'ın suratını sıyırıp geçen hüznü görebiliyordu. Biraz sonra yüreğini parçalayacak bir şey oldu. Bu yaşlı adamın gözleri dolu dolu olmuştu. Cevap veremedi, elleri titredi. Şimdi ağlıyordu o adam. Konuşmak istiyordu ama konuşamıyordu. Biraz sonra kendine gelince konuşmaya başladı:

-Kızım, inci Sözlük benim ailemdi. Orada sabahlara kadar gülüp eğlenirdik hep birlikte. Küfürleştiğimiz de olurdu ama kimse kimsenin hakkında kötü düşünmezdi. Şuan beni yıllar yıllar öncesine zütürdün. O başlıklar gözümün önünden geçti. Ama şimdi dostlarım nerdeler kim bilir. Çoğu toprak altında.. Beni sorarsan yapayalnız kaldım. Kimsem kalmadı. Tek başıma yaşıyorum yıllardır. Çoğu zaman lanet ettiğim o sözlük zamanlarımı, ortamımı mumla arıyorum. Oradan tanışıp görüştüğüm dostlarım vardı. Zaten sözlük yıkılış sürecine girdiğinde herkes olacakların farkındaydı. Son çırpınışlarda herkes birbiriyle görüşmek istedi. Zaten ondan sonra yıkılıp tarihe karıştı. Çok özlüyorum. Anlatamam sana..

Rezerve