yürek burkan hayat hikayem

devam et panpa çok geçmiş olsun bu arada söylemeyi unuttum

@28 aynen ulan ne varsa başıma geldi hayatınızın değerini bilin bunun için yazıyorum

cenabet doğmuşun bildiğin amk

https://www.youtube.com/watch?v=4NWI4MJtq-g

sigara içelim bi tane

@23 göz sıkıntısı var hala panpa

günler böyle geçip gidiyordu sol gözümün az gördüğünemi yanıyım yoksa yakalandığım bu illet hastalığamı... durumumuz çok iyi değildi ve evimizden uzaktık babamın memlekete gitmesi gerekiyordu gidip geliyordu hep bu arada 5 kardeşiz. gittikçe kötüleşmeye başladı hastalığım biopsi için ayagımdan bir parça aldılar ulan bir kurabiye yedik hayatımız gibildi diyorum kendi kendime bende neyse sonuç geldi ve yurt dışından bir ilaç getirilmesi gerekiyormuş heralde cortizondu ozamanlar yoktu sanırım bu ilaçtan babam ordan burdan topladı parayı ve getirtti. bu ilacı kullanmaya başladım ve bu ilacın yan etkisi olarak 7 yasında o kadar çok kilo almıştımki yolda yürüyemez oldum hergün iğne hergün serum yemek yiyemiyordum ama kilo alıyordum ve bu ilacında hayatımı gibecegini çok sonralardan öğrenicektim hayatımda 3 cü bi şoku kaldıramazdım..

Up up up

panpa eğer geçtiyse geçmiş olsun, sürüyosa da acil şifalar

anlat panpa

dinliyorum

@19 heralde panpa devam edeyim

reserved
bi tek ben varım galiba panpa

beyler kimse yokmu lan kendi kendime konuşuyomusum gibi oluyo

kimse yokmu beyler

dinleyen varmı panpalar

sonunda varabilmiştik bu arada sevkedildiğim yer ankara panpalarım 1999 sevk edilmiştim

ve hastane hayatım başlamıştı çok kötüydü durumum hareket etmem imkansızdı tuvalet için yemek için hep birine ihtiyacım vardı bu yüzden dolayı ablam ben iyileşene kadar okuluna ara verdi bana bakmaya başladı ben o günlerden beri geceleri uyumamam zaten hiç uyuyamıyordum bazen hafiften kestirdiğimde ablamın babamın ağladığını duyabiliyordum ve o küçük kalbim hiç bişeyi tam olarak idrak edememesine rağmen acı çekiyordu onları üzmeye ne hakkım vardı ki...

hastalık o kadar kötü bir boyuta gelmiştiki vucudumdan bi yere biri dokunsa kan ile birlikte kabarıyordu hiç hareket etmemem gerekiyordu ve durumumuz orta halli oldugu için taksilerde gidip gelmek zorunda kalıyordum beni başka bir hastaneye sevk ettiler bizim buralarda şartlar pek uygun olmadıgı için babamın arkadaşından almış oldugu arabaya bindik ve 7 saatlik yolculuk başladı ama bir sorun vardı araba herhangi bir çukura hafiften değip bizi sarsınca tarif edilemez acılar çekiyordum ve vucudum kabarıyordu babam inlemelerimden dolayı arabayı ağlayarak sürüyordu bu yüzden babam hızını o kadar düşürdüki 7 saatlik yolu tam 18 saatte gelebilmiştik

çok nadir görülen bir hastalığa yakalanmıştım 1000 kişiden bir kişide görülen bi hastalıkmış ama bir mantık hatası vardı bu işte sadece ablamla piknik yapıyorduk ve kurabiyelerden yemiştim ama bu kurabiyelerin bayatlamış oldugunu bilmiyordum ve bu yediğim kurabiyeler zehirlenmeme neden olmuş bende farklı bir reaksiyon göstermiş. hemen hastaneye kaldırdılar ve ömrümün hastanelerde geçicegine gerçekten inanmıştım artık...

hep ezilen ve hör görülen taraf oldum gözümde gözlüğün olması bir insanı bu kadar ezik hissettirebilirmiydi... arkadaşlarım hep alay geçtiler ben kimseden hoşlanamazdım engelim vardı çünkü kimsenin umrunda olmayan bir insandım bu yüzden hep asabi oldum oyunlara bile çok az alındım top oynamanın tadına varamadım ve gözümün az görmesi yetmiyormuş gibi başıma gelen başka bir olay beni ve ailemi daha kötü sarsmıştı

ve artık okula gitme zamanım gelmişti. bir gözümün çok az görmesi okula bazen göz kontrollerine geldiğinde doktorlar arkadaşlarım gözümün görmediğini anlamasın diye o küçük yazıları kafamdan atıp tutturmaya çalışırdım