Yatakta tepiniyor ve inliyordu. Gözleri kenara doğru kayıyordu. Ellerinden dahada sımsıkı tuttum. Ağlıyordum. Saçlarını okşadım. Bir 20 dakika sonra titremeyi bıraktı ve uyudu. Alnından öptüm. Sarıldım. Yattık.

Hayır almayacaksın dedim ve sarıldım. Ellerimi bağla dedi. Neden diye sordum. Canını incitmek istemiyorum dedi. inciten sen ol dedim. Lütfen ellerimi bağla almak istemiyorum o maddeyi hala aklım başımdayken bağla beni dedi. Ellerini ve ayaklarını bağladım. Yatağa yatırdım. Alnından öptüm. Ellerinden tuttum yere çömelip. Bir süre sonra öksürmeye başladı. Titremeye başlamıştı yine.

Akşama doğru yine odasından çıktı. Deri bir mini etek ve blüz. Gözlerini yine simsiyah bir kalemle çerçevelemişti. Çok güzel bir kızdı aslında ama siyah onu söndürüyordu. Siyah olmuyor sana dedim yanına giderek. Gözlerini devirdi. Cidden olmuyor diye tekrar ettim. Ne renk giymemi istersin romeo dedi. Romeo mu ? Kızım bir gerçekleri öğrensen ah aptal diye geçirdim içimden. Tepemin tasını attırıyordu. Sakin kalmaya çalışarak pembe mor ne bileyim dedim. Bu gidişle kızı iyileştirirken ben sinir hastası olucaktım.

Kız adına üzülmüştüm. Çünkü böyle bir aile hala itibarını düşünüyordu. Kızlarından daha çok. Eleştirmek istemedim ve dinlemeye devam ettim. Adam gercek bir pgibologa gidebilirdik ama kızımız bundan hoslanmayacak bu yüzden istemiyoruz. Biz sadece ona arkadaş olucak hemde bu yolda ona yardımcı olucak birini arıyoruz ve sen çok övülen bir öğrencisin dedi. Duyduklarıma inanamıyordum. Ulan daha öğrenciydim. Kendi pgibolojim gibik baskasininkini nasil düzeltebilirdim ki ?

Aşılabilir birşey değildi. Ama aşmak zorundaydık. Atlatmak zorundaydık. Sabah uyandığımda annem arıyordu. Açamadım. Birkaç dakika sonra Uğur bey aradı. Yine açamadım. Gözlerim dolu dolu Kaya için kahvaltı hazırladım. iyileşmek zorundaydık. Kaya boynuma sarıldı ve günaydın dedi. Masaya oturdu. Ağladığımı görünce gözlerini benden kaçırdı. Gözümden akan bir damla yaş sonrası elini masaya vurdu ve beni güçsüzleştirme diye bağırdı. Başımı salladım. Gözyaşlarımı sildim. Sessizce kahvaltı etmeye başladık. Fakat olanlar. Doktor gitmişti. Ne kaya'nın ailesinin ne de benim ailemin haberi vardı olanlardan. Doktorun ayrıldığını ve artık ona ihtiyacımız kalmadığını söylemiştik. Bir anda masadan kalktı ve odasına koştu. Koşarak arkasından gittim. Odasını kilitlemişti. Kapıya yüklenip açtım. Yatak örtüsünü üstüne örtmüş ağlıyordu. Terlemişti. Örtüsünü açtım ve alnından öptüm. Biraz almam gerekiyor diye inledi.

Üstünü giydirdim. Bir anda titremeye başladı. Yatağına yatırdım. Almam lazım diye bağırdı. Okşadım başını. Ağlamaya başladım. Alamazsın birlikte aşacağız dedim. Sarıldım ona. Titriyordu. Dahada sıkı sarıldım. Nolur diye yalvarmaya başladı. iğrenç, zor berbat bir geceydi ama alamazdı. Tüm bu şeyler o madde yüzünden başına gelmişti. Sımsıkı sarıldım. Ağlayarak uyuduk.

Ağlamasını duydum. Sessizce ağlıyordu. Uyandım. Sarıldım. Sonra kalktım yataktan. Küvette sıcak suyu ayarladım. Vanilyalı duş jeli sıktım. En sevdiğiydi. Kaldırdım yataktan. Kucağıma aldım. Boynuma sarıldı. Üstünü çıkarttım ve küvete soktum. Omuzları yaralanmıştı. Gözlerini kaçırdı. Hala ağlıyordu. Elime biraz sabun döktüm. Kollarını ve omuzunu yıkadım. Keseyi aldım eline. O pisliklerin dokunduğu her yeri yıkadım. Bak geçiyor o şerefsizlerin izleri dediğimde ağlıyordum. Çaresizdim. Sarıldı bana yine. Konuşmuyordu. Bornozunu giydirdim.

Gözüm dönmüştü. Yumruğumu sıktım. izmirdeki bir arkadaşım geldi aklıma. Hakan. Her malzeme vardı onda. Çağırdım alaçatıda ki bir kafeye. Buluştuk. Arabasını kuytu bir köşeye çekti ve bagajda malları gösterdi. Bir muşta birde silah aldım. Silahı belime koydum. Buralarda bir uyuşturucu çetesi varmış diye fısıldadım. Gözlerini açtı. Ne işin düştü abi dedi. Söyle neredeler dedim. Tek bir tane var zaten dedi. Adresi aldım. Parasını ödedim. Bir kafeye oturdum. Beklemeye başladım.

Beynim uğulduyordu. Saçlarımı çekiştiriyordum. Kaya ise yanı başımda duruyordu. Söz veriyorum halledicem ben diyip ellerini ellerimin arasına zütürünce ittirdim elini. Bağırdım. Nasıl halledebilirsin benden neden yardım istemedin diye sordum. Sen gelmeden önce bela oldu bana bundan ta 1 sene önce dedi ağlayarak. Eğer sormasaydım söylemeyecektin bile, geçen gittiğinde de onun için mi gittin diye bağırdım. Zorundaydım dedi ve gözlerini kaçırdı. Ne yapıyor orada sana diye sordum. Gözüm dönmüştü. Ağzını burnunu kıracaktım. Boşver dedi. Napıyor diye haykırdım bu sefer. Korkmuştu. Zorla madde aldırtıyorlar ve sonra dedi cevap veremedi. Kulaklarım artık duymuyordu. Beynim uğulduyordu. Gözlerim dolmuştu.

Sabah ya 8'di ya 9'du kalktım. Kardesimi kaldirdim. Kardesim sakatti beyler kucukken gecirdigi bir trafik kazasi sonucu sakatlanmisti. Cozumu vardida bizde durum yoktu lan. Pgibolog olup adam olup ilk maasimla kardesimi tedavi ettirecektim. Gitmeden once tuvalete cikarttim onu. Sonrada giydim ceketi anneme allaha ismarladik diyip ciktim yollara. Kucuklugumden beri en buyuk hayalimdi pgibolog olmak. insanlara yardım etmekten daha güzel şeymi var lan şu hayatta. Kendi çabamla kendi alınterimle güzel bir üniversiteye tam burslu girmistim. 20 yaşında üniversite 2. sınıftaydim. Sınıfa girer girmez hoca beni cekti kenara. Oğlum buna hazır değilsin ama seninle birisi görüşmek istiyor dedi. Derin bir nefes aldım.

Titriyordu hala. Elimi yakaladı ve bana sarildi. Bitir şunu çok üşüyorum dedi. Biraz sabret diye fısıldadım. Gözleri yavaş yavaş açılmaya başlamıştı. Islak saçlarını yüzünden çektim. Ağlamaya başladı. Ellerini yüzüyle kapattı. Ellerini yüzünden çekmeye çalıştığımda ittirdi ellerimi. Çık buradan ağlarken görme beni diye bağırdı. Şu halde bile hala kompleks yapıyorsun diye bağırdım ve ellerini çektim. Sarıldım. Ölüyordun farkındasın dimi diye sordum. Burnunu çekti. Basit bir krizdi sadece dedi. Bornozunu giydirdim ve odasına zütürdüm onu.

Dışardakı masaya yaydım örtüyü. iş başa düşmüştü. Fakat kardeşim hasta annem ise hep yorgun olduğu için yemek konusunda iyiydim. Yaptım güzel bir menemen. Tostlarıda çıkarttım. Herşey hazırdı. Geri kalan tek şey Kaya'yı uyandırmaktı. Tam çıkıyordum ki o da merdivenlerden iniyordu. Bir yere hazırlanmıştı. Kaya kahvaltı hazırladım dedim buna. Dışarı çıktım. Geldi yanıma. Masaya baktı. Ben kahvaltı etmem dedi ve yürümeye devam etti. Napacağımı bilmiyordum. Fakat o bana emanetti. Ardından konuştum ve durdurdum. Ama kahvaltı önemli bir öğün dedim gülümseyerek. Ömö köhvöltö önömlö bör öğön diye beni tekrarladı. Ya sabır çektim içimden. Yürümeye devam etti. Bende koşarak onu yakaladım ve onunla yürümeye başladım.

Son gün son kez konuşacağım muhabbet edebileceğim 2-3 dostumu topladım eve. Onlar olayı az buçuk biliyordu ama fazla ayrıntıya girmedim. O gecede geçti. Uyudum. Kalktığımda üstümü giyindim. Saçlarımı düzelttim. Çok farklıydım artık bu bir haftada hızlı bir eğitime girmiş gibiydim. Zaten efendi çocuktum ama artık görgü kuralları ve yemek yeme konusunda daha bilgiliydim. Bavulumu stilist kadın hazırlayacaktı. Dışarı çıktığımda araba oradaydı. 3 bavul hazırlanmıştı benim için. Havalimanına bıraktı beni şöfor.

Harika bir evde yaşıyorsun insanlar nasıl acılar yaşıyor haberin var mı senin diye sordum. Cevap vermedi. Ailen seni deli gibi düşünüyor ama sen sadece ergen bir aptalın tekisin. Öl daha iyi lan. En azından yeni bir insana yer açılır diye bağırdım buna. Yüzü bembeyaz kesilmişti. insan gibi davrandığımda insan olsaydı napabilirdim. Odasına çıktı. Lanet olsun diye bağırarak televizyonu kapattım. Arkama yaslandım. Daha ikinci günden 1-0 arkada başlamıştım.

Gözlerim dolmuştu. Kaya üşüyorum diye mırıldandı. Kaya iyimisin dedim endişe içinde. Titriyordu. Üstüme birşeyler ört dedi. Gözleri hala kapalıydı. Örtemem ateşin var dedim. Gözyaşlarım dökülüyordu yanaklarımdan. Çok soğuk ama dedi ve ağlamaya devam etti. Aklıma gelen ilk şeyi yapmaya karar verdim. Hep iyi gelmezmiydi ateşe. Burda bekle iyi olacaksın dedim ve koşarak banyoya gittim. Suyu buz gibi yaptım. Odasına girip Kaya'yı soydum. Napıyorsun diye mırıldandı ellerimi ittirdi. Banyo yapman gerekiyor öleceksin aptal diye bağırdım. Ağlamaya devam ediyordu. Kucakladım onu ve banyoya zütürdüm. Üşüyorum dedi. Gözleri hala kapalıydı. Birazdan ısınacaksın dedim. Soğuk suyla saçlarını ıslatınca irkildi ve yalancı diye inledi. Titriyordu. Üşüyorum lütfen diye mırıldandı. Başka çaremiz yok kes mızmızlanmayı diyordum. Heyecandan ve endişeden ağlıyordum.

En rahat halime takılmaya çalışarak emin ol doktor olsam önce kendimi tedavi ederdim dedim. Güzelmiş dedi ve gülümsedi. Sonra tekrar merdivenlerden yukarı çıkıyordu ve arkasını döndü. Sende mi uyuşturucu kullanıyorsun yoksa diye sordu. Bende yok ne alaka dedim. E kendimi tedavi ederdim dedin dedi. Söylediğim her bir yalan başka bir yalanı çağırıyordu sanki. Başka çarem yoktu. Evet diye kekeledim. Güldü. Neden beni engellemeye çalışıyorsun o zaman dedi. Çünkü ailen bana bunu yapmam için para verdi diyemedim. Buna verecek bir cevabım yoktu. Taka basmıştım işte.

Fırsat bu fırsat diyip annemi aradım. Annemler çok iyiydi. Kardeşim fizik tedaviye başlamıştı. Anneme parası bittikçe para gönderiyorlardı. Bu iş zordu ama hayatımızı kurtarmıştı. Telefonu kapattım. Fakat sonra telefon tekrar çaldı. Arayan Deniz hanımdı. Sesimi düzelttim ve telefonu açtım. Alo buyrun deniz hanım dedim. Duyduklarım doğrumu dedi. Eşi anlatmış olmalıydı, ne yazıkki evet öyle demek zorunda kaldım dedim utana sıkıla. Peki sana tek bir soru soracağım dedi. Buyrun dedim endişelenerek. Gerçekten öyle mi diye sordu. Ne öyle mi dedim. Gerçekten hoşlanıyormusun diye tekrar etti.

Doktorun omzuma dokunmasıyla kendime geldim. Bu da böyle bir kız işte dedi ve güldü. Sonra kulağıma eğilip fısıldadı. Kız tarafından aile dostlarının oğlu olarak biliniyorsun dedi. Bunu zaten ailesi söylemişti bana. Başımı salladım. Haftanın 4 günü temizlikçi ve hizmetçi gelecek işlerini, çamaşırları falan onlara yaptırırsın dedi. Arkama baktım. Masmavi kocaman bir havuz. Hayatımda ilk ve son kez görücektim böyle evi. 3 ay boyunca burada yaşayacaktım. Sonra doktor bavullarımı bıraktı. Birşey olursa yan dairedeyim ama salı ve cumaları birde öğlen saat 2 ve beş arası yokum dedi. Başımı tamam anlamında salladım. Gülümsedi ve kolay gelsin dedi.

Bavulları kenara bırakıp holden içeri geçtim. Şık dizayn edilmiş güzel bir salon. Ben bu tvleri sadece stadyumlara verirler sanırdım. Kocamandı. Mutfak desen büsbüyük. Karnımın guruldadığını hissedince dolabı açıp açmamak konusunda ikilemde kaldım. Fakat bir an önce buraya alışmam gerekiyordu yoksa eziyete dönerdi. Dolabı bir açtım. Milyonlarca çeşit yemekler, konserveler. Bir ton balığı konservesi açtım ve yedim. Çok acıkmıştım. Daha sonra evi gezebilirdim. Fakat önce Kaya ile tanışmalıydım. Bavullarımı merdivenlerden çıkarttım. Ev iki katlıydı. Hangi oda Kayanındı bilmiyordum.

Pembe mi diyip güldü ve kapıyı açtı. Nereye gidiyorsun dedim. Çok uzaklara dedi. Kolundan tuttum fakat aniden elimi çektim. Kolunun tutulmasından rahatsız oluyordu. Mutlaka bu konuyla ilgili bir travma geçirmiş olmalıydı. Geç kalma diye bağırdım arkasından. Sonra salona geçtim. ilk başlarda onu kısıtlayamazdım sürekli engelleyemezdim. Yavaş yavaş korumaya başlayacaktım onu. Kısıtlayıp bıraktıracaktım uyuşturucuyu.