xxx ırkçılığa karşı 1000 entry xxx

Kimileri, ırkçılığın düşünsel yönleri de
olduğunu iddia etse de, en büyük ve
kabul edilmiş neden ekonomiktir. Beyaz
ırkın, diğer ırkları sömürmesine bir haklılık
payı lazımdı, o da ırk ayrımcılığı ile
bulundu. Değilse Afrika’da yaşayan Zulu
kabilesinin bir ferdi ile bir ingiliz arasında
yaradılışta bir fark yoktur.

Ekonomi ile siyasetin iç içe olması
bazılarını ırkçılığı siyasi anlamda da
kullanmaya itmiştir. Mesela Hitler,
Almanların saf (ari) ırk olduğunu iddia
etmiş, onların Yahudilerle veya
Çingenelerle evlenmelerinin ırklarında
bozulmaya neden olacağını düşünmüştür.
Bu hasta düşünceli adam asrın en büyük
soykırımlarından birine imza atmıştır.
Oysa ne Yahudiler ne de Çingeneler ne de
Almanlar farklı bir ırk değildir.

Siyasi ve ekonomik ihtiras sahipleri her
şeyi olduğu gibi farklı ırkları da bir takım
hesaplarına göre kullanmışlardır. Uzun
asırlar boyu devam eden bu kullanma artık
güncelliğini yitirdiğinden başta baş
sömürücüler olmak üzere ülkeler ırkçılığı
yasaklamış, bir ayıp olarak görmeye
başlamıştır. Buna en büyük neden giderek
o farklı ırkların beyaz ırktan olanlar ile
kendi aralarında hiçbir farkın olmadığı
bilincine ulaşmalarıdır. Artık eskiden
olduğu gibi ırk ayrımı ile kazanç zor
olmaktadır. Bu gün ırkçılığa en çok karşı
görünen ülke ABD’dir. Oysa onlar birkaç
yüzyıl önce Kızılderililerin bir hayvan ırkı
olduğunu ileri sürerek hepsini
kesmişlerdi. Afrika’dan getirdikleri zenci
köleleri yüzyıllar boyu karın tokluğuna
hayvan gibi çalıştırmışlardı.

Anayasamızın onuncu maddesi de:
“Herkes, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasî
düşünce, felsefî inanç, din, mezhep ve
benzeri sebeplerle ayırım
gözetilmeksizin kanun önünde eşittir.
Hiçbir kişiye, aileye, zümreye veya
sınıfa imtiyaz tanınamaz.” diyerek
ırkçılığı yasaklamıştır.

Resmi olarak bütün dünyada yasaklanan
ırkçılık gerçekten bitmiş midir? Maalesef
bu soruya evet diye cevap vermek
imkânsız. Resmen yasak olmasına rağmen
günümüzde ırkçılık birçok siyasinin
söylemlerinde ve eylemlerinde örtülü de
olsa bulunmaktadır. Çok dikkatli olmak ve
oyunlara gelmemek durumundayız.

Hele incide... Irkçılığa destek vermek için bu başlığın çakmasını açmışlardır...

No to racism...

ırkçıyım yazma beni

No to racism...

olum serkan da ırkçı lan

#saynotoracism

Zamqi biliyorum panpa...
Amk bini sözlüğü hem kurdu hem de bozdu...

No to racism...

@740 hoşgeldin panpa...

No to racism...

Modern insan, saldırganlığını rasyonalize
edendir. inhisarında tuttuğu finans-
kapitali saldırmak ve daha güçlü olmak
için temkinli kullanandır. “Dünya Savaşı”
nosyonu, insanın modern olduğu bir
dönemde ortaya çıktı. “Faşist Devlet”
modeli yine bu döneme hastır. Finans-
kapitalin modern maliki, Dünya veya
Paylaşım Savaşıyla barbar yüzünü
göstermişti. Tıpkı ruhsal yasayı (Tevrat)
tenkit eden Yahudiyeli marangozun
söylediği gibi “Onlar size koyun postu
içinde yaklaşırlar ama içten yırtıcı
kurtlardır.”

Aydınlanma ve ardılı Modernizm, tıpkı
Frankfurt Okulunun belirttiği gibi bireyi,
“çelikten kafese” almıştı. Bireyi soğuk,
karanlık zindandan çıkarıp aydın tek kişilik
hücreye mahkûm etti. Modern aydın
bireyin geçtiği en büyük sınavlardan biri,
ilk Dünya Savaşı’ydı. Bu savaşta fecaat
yaşatan modern insanlardan biri kuşkusuz
Marksizmin yapay pişdarı Kautsky, bir
diğeri de Rus Marksizminin muteber
imamı Plehanov’du. Biri Çar majestelerine
kâtiplik yaptı, biri de Kayzer efendisine
yaltaklandı. Marksist maske düştü, ırk
fantezileri devreye girdi. “Dünyanın
birleşen tüm işçilerini” Alman ve Rusçu
nağmelerle cepheye sürdüler. 1914’te
Lenin’in bir bunalım geçirmesi, infiale
girmesi ve sosyalist partilere
içerlenmesinin müsebbibi bu ırkçı
saflaşmaydı.

Modernizmin maruf olduğu bu dönemde
savaş ve ırkçı cepheleşme, aynı uzamda
popüler hale gelmişti. Bir Rikesya
bakterisi gibi her cihete yayılmıştı. Bu
bakteriye mündemiç olan modern
bireylerden biri de Mustafa Kemal’di.
Türk’ün gücünü tüm dünyaya göstermek
için Kürtleri katlettiriyordu. 1926 yılında
isviçreli gazeteci Emile Hüderbrand’a şunu
söylüyordu:
Geçmişte birçok durumlarda
Kürdistan’da ve Anadolu’nun
diğer iç bölgelerinde,
cumhuriyetin iradesine karşı
çıkmak eğilimi gösterdikleri
zaman, onları demirden bir elle
ezdim. Örneğin bir defasında
önderlerinin altmışını şafakta
astırdım. O unsur (Kürtler)
dersini almıştır ve bir daha
benimle kılıç ölçüştürmeye
kalkışamayacaktır.”

Ne celil bir tipoloji ama!
“Barbar Kürtleri” yola getirmek için giran-
kıymet çaba gösteren modern
egemenlerimizden biri olan ismet inönü
de Kürtleri kastederek şu teraneyi
söylemişti:
Bu ülkede sadece Türk ulusu
ırksal haklar talep etme
hakkına sahiptir. Başka hiç
kimsenin böyle bir hakkı
yoktur.”
Modern insan, her gün ulusal gururu
okşuyordu. Finans-kapitalin söz
oyunlarından biri de şuydu: “Bir Türk
bütün dünyaya bedeldir.” Yaratılan heroik
kişilik, savaş-perest karakterler soluğu
1938’de almıştı. Modern etoburun
bilinçaltındaki yağmacı karakter, gereken
rolünü oynamıştı. Öyle ki hal, Nasrettin
Hoca’nın Akşehir’de Timur’un filleriyle
yaşadığı fıkraya döndü. Bağlara, bahçelere
zarar veren erkek fillerin fantezileri bitti.
Sıra, dişi fillere gelmişti. Mustafa Kemal’in
zeki, çevik ve modern kızı, küçük
çocukların üzerine yağdırdığı bombalardan
aldığı zevki şöyle anlatıyordu:
Çarpışma meydanında canlı
hedef üzerine bomba atmak
insana hiç acımak hissi
vermiyor.”

işte bu şerait içinde modernizm ve ırkçılık
birbirini besliyordu. Çağa ayak uydurmak
(faşist hegemonya) için “Ne Mutlu
Türk’üm” demek yeterliydi. Mutsuz olan,
şimdi de olduğu gibi bölücüydü. Faşist
diktatörlüğün köleleştirdiği halkıyla olan
birlikteliğini bölen teröristtir. O modern
insan, “Benim en büyük manevi varlığım
eşit, özgür ve bağımsız Türkiye’dir”
diyemedi. Türklük, onun yegâne
sametiydi. Bir kılık kıyafet değişikliği
yaptı. Panislamist kılıktan Pantürkist kılığa
büründü. idealist-feodal dönemde
Alevileri, Ezidileri, Nasturileri farklı dinden
olduğu için tedip eden pre-modern;
Kürtleri, Ermenileri, Rumları farklı
kimlikten olduğu için taktil eden modern
insan haline geldi. ilmin nüfuz ettiği
teolojik kıyım, bilimin mütehakkim olduğu
etnik kıyıma dönüştü. işte modernizm, bu
dönüşümün adıydı. Dedik ya insan bu! Bir
bulantı ürünü. Şair Ziya Paşa’nın o ünlü
satırları onu yeterince anlatıyor: “insanın
yaratılışında vefa kokusu arayanın hali,
Hüma kuşunun gölgesinden korunma
bekleyenin haline benzer.”

No to racism...

Saat 16:10 upi

Irkçılığa hayır...