Bugün yine bir gün daha bitti.8.30'ta kalktım.

Uyuyamadım. Uyumak istedim ama vücudum buna izin vermedi. Boş boş ayakta durdum.

Uyku sorunum hep vardı ama bugün baya kötü oldum. Daha önce bu sorun için bir kere aile hekimine bir kere de devletin pgibiyatrına gittim. Aile hekimi bana anksiyete ilacı yazmıştı. Pgibiyatr ise anti depresif. ikisinin de bir alakası yoktu. Kullandım bir işe yaramadılar. Bugün bir daha randevu aldım pgibiyatr 3 gün sonrasına. Gene alakasız bir şey yazacak gene bir işe yaramayacak.

Uykusuzluk insanı çok kötü yapıyor. Bazen gün içinde sinirli olursun. Bazen de yatağı yumruklarsın, yastıkları ısırırsın. Dermansız olduğunu hissettiğinde ağlarsın bile. Yiyip bitiren bir durumdur insanı. Göz altıma sırf uykusuzluk sebebiyle hafif kırışıklar çıktı. Gözlerimin çevresi hafif morarık.

Bugün ise etkisi bir değişik oldu bana. Kafam baya uyuşuk bir halde soktu.Bu yüzden bugün pek bir duygu hissedemedim.

Duygular hep kalpten gelir derler ya beyinle de bağlantılıdır aslında. Hislerimizi hormonlar salgılayıp algılarız.

O zaman eski duygularımdan bahsedeceğim. Biraz geçmişe ve çocukluğuma ineceğim.

Dün demiştim ya izlemek istediğim diziler var. Bunlardan biri de House of Cards. Popüler olmasından değil o dizide kendimi bulduğumdan.Bu bir siyaset dizisi.Ben çocukluğumdan beri meraklıyımdır siyasete.

Televziyonun karşısında pür dikkat kesilirdim siyasiler meyadan çıkınca. Hatta dibine kadar girerdim.Bu yüzden de gözlerim bozuldu ya gözlük takıyorum.

Hep bir siyasi olmak istemişimdir. Cumhurbaşkanı,başbakan değil milletvekili. Zaten ilkokulda herkes rastgele meslek kağıtları seçerdi bana da milletvekili çıkmıştı.

Büyüğümde ise bu fikirlerden tamamen vazgeçmemiştim. Kaymakam olmak istemiştim. Hala imkansız değil ama biraz zor. Yavaş yavaş vazgeçmeye başlıyorum. Hayatta her istediğimiz olmaz. Buna alışmak lazım.

Şimdi ise gün içinde neler yaptığımda geçeyim.

Kalktığımda lor peyniri kızartması, çorba ve yoğurt yedim.
Öğlen soslu, kıymalı kır pidesi yedim.
Akşam çorba ve dolma içi yedim.

Yağmurda bigiblet sürdüm.
Bigibletle zamanı gelince kanlı ay tutulması için dışarı çıktım ve sürdüm.Ama göremedim.
PC başında yapıştırıcıyla yapabileceğiniz ipuçları videosunu izledim.
Laptop incelemesi izledim.
Whatsapp'tan ve inci sözlük'ten mesajlaştım.
Dışarıda biraz oturdum.
Dişlerimi fırçaladığımı artık belirtmeyeceğim.

Günlüğü burada bitiriyorum.PC'yi kapatıp uyumaya gidiyorum, tabi uyuyabilirsem.

Bir günü daha devirdik. Bugün 9.30'ta kalktım.

Bugün sebepsizce mutlu uyandım.

Yine pek uyuyamadım.Ama bu durum beni çok etkilemedi. Hafiften bir baş ağrısına sebep oldu sadece.

Gün içerisinde yine duygusallaştım sonra yine hissizleştim yine mutlu oldum.

Ah,evet çocukluğumda kalmıştım. Devam edeyim.

insan dünyaya boş bir levha olarak gelir. Bizi yaşadıklarımız, gözlemlerimiz,düşüncelerimiz şekillendirir.Çocukluk da en önemli kısmıdır.

Çocukken hepimiz bir şey yanlış da olsa merak ederiz. Sonuçları bizim için kötü olacaksa da yaparız. Bilgiye açız kısacası.

Birçok insan çocukluğu aklına gelince mutlu olur.Ah şimdi keşke çocuk olsaydım der peki ya ben ?

Benim çocukluğum güzel geçmedi.Ben çocuk olamadım. Diğer çocuklar gibi spontane geçiremedim. Sürekli bir sorgulama halindeydim.Ben neden böyleyim diye ?

Çocukken asosyal olamazsınız. Mutlaka sosyal ilişkilere katılıp öğrenmeniz gerekir.

Ben de öğrenmeye çalıştım işte. Neyse bu konudan çok ayrıntıya girmek istemiyorum, yüzeysel olarak bahsedeceğim.

Bana sürekli kendimi sorgulattılar.Ben sürekli şöyle olsaydım böyle mi olurdu diye deyip durdum. Bazen kendimden nefret bile ettim.Ne kadar acı değil mi herkes seni sevse nolur sen kendini sevemedikten sonra.

Ben farklı olmadım.Ben farklı doğdum.

Çocuklar yetişkinlerin aynasıdır. Toplumumuzdaki baskıyı bilirsiniz. Herkes tek tip olmak zorundadır.

Büyüdüm ve ergen oldum. işte o zaman kendimi kabul ettim ve kendimi sevmeye başladım.

Kendimi topluma kabul ettirmeye çalışmadım. Toplumun beni kabul etmesi için zorladım. Kabul etmediği durumlarda kendimi toplumdan soyutladım. Artık hiçkimse umrumda değildi. Sadece ben vardım.

Sonra çok canım sıkıldı. Bazı şeylerden mahrum kaldım.Her ne kadar inkar etsek de insan sosyal bir varlıktır.

Topluma geri döndüm tabi.Ama sürekli savunma halindeydim.Bu da beni agresif birisi yaptı.Ama agresif olmak işe yaramıştı. Tuhaf bir şekilde Türk toplumu agresif insanları seviyor.

Şimdi ise egoist birisiyim. Bazı insanlar bana sempati beslerken bazıları antipati besliyor.

Bugünlük duygular ve anılar bitti.Şimdi ise hayatıma geçelim.

Sabah şehriye çorbası, dolma içi yedim.
Öğlen karpuzla kendimi geçiştirdim.
Öğlen-akşam arası lahana çorbası, yoğurt,salata yedim.
Akşam patates kızartması ve salata yedim.
Akşam-gece arası üzüm yedim.
10'ar dakikalık olmak üzere 3 kere bigiblet sürdüm.
Flash belleğim bozuldu onu tamir ettirdim.
KPSS OÖ için biraz tarih çalıştım.
Dışarıda biraz oturdum.

Bugün hafızam çok iyi değil. Günlüğü burada bitiriyorum.

Gün bitti.9.30'ta kalktım.

Bugün hep mutluydum. Arada duygusallaşır gibi oldum ama çok önemli değil.

Duygularımı kontrol etmeye çalıştım.Ve büyük bir oranda başardım.

Bugün pgibiyatra gittim ve bana bir ilaç yazdı.Bu ilacın yüksek dozlarını şizofrenler kullanıyor düşük dozları uyku amacıyla kullanılıyor. Anti depresan konusunda uzman bir arkadaşa sordum bana ağır olduğunu söyledi.Bu gece içtiğimde yarın uyandığımda ne dediğini anlayacakmışım. Biraz irkildim açıkcası. Zaten bu satırları hapı aldıktan sonra yazıyorum. Yarım saat-bir saat içerisinde etkisini gösterecekmiş.O yüzden hızlı olmam lazım.

Bugün büyük gün. Sınav sonuçları açıklandı. Geçen sene sonuçları beğenmemiştim. Aslında o kadar kötü değildi.30binlerdeydim.O zaman da çalışmıştım.Ama yine mezuna kaldım. Mezuna kalmamın asıl amacı sonuçları beğenmemek değil aslında.Çok sıkılmıştım eğitim-öğretim hayatından.

12 sene beynimi boş bilgilerle doldurdular. Hiçbir işe yaramayan bilgilerle.1 sene kafa izni çok iyi gelmişti. Gene harıl harıl çalıştım.Ama olsun istediğim saatte kalktım.Bu sınav haricinde başka sınavdan sorumlu değildim. Saçma sapan insanlarla muhattap olmadım.Bir binada zorunlu olarak tıkılı kalmadım. Kafama estiği zaman dışarı çıktım.

Şimde ise 29binlerdeyim.Pek bir fark oluşmadı.Bu şunu gösterdi ne kadar zorlarsan zorla potansiyelin ve kapasiten bellidir. Belki bu doğuştan gelen bir durumdur. Belki de sonradan kısıtlanmıştır.

Geçen sene tutması riski olan bir yer yazmıştım ki ailem durumu pek anlamasın diye.Üstelik tek tercihti.Şimdi hukuk yazacağım ve liste dolana kadar üniversite yazacağım. Gitmeye kararlıyım. Artık eğitim-öğretim hayatına geri dönmek istiyorum.Hem orada bana mesleğimde işe yarayacak şeyler öğretecekler.

Üniversite ortdıbını da merak ediyorum.O ortamın büyüsüne fazla kapılmak da istemiyorum.Bu yıllar geri gelmeyecek. Boş yere harcamak istemiyorum.Ama kendimi de fazla boğmak da istemiyorum. Dengeli bir şekilde yürütmeye çalışacağım.

Hep kendini geliştirmelisin dediler.Ben de gerek kişisel gerek mesleki gelişime önem vereceğim.

Bu 4 yıl sonraki belki 30 yılımı belirleyecek.Çünkü uzun bir süre yapacak mesleğim belli olacak.Bu 4 yıl çok önemli.

Zamanda matematik işlemez.Her zaman 2 eşittir 2 değildir. Sayılar aynı uzunlukta olmasına rağmen biri diğerinden daha uzundur.Çünkü daha önemlidir. Hayatta önemsiz zamanlar çoğunluktadır.Bu yüzden önemli zamanlarımıza da çoğu zaman önemsiz sanarak gözardı ederiz. Zaman yönetimi, zamanın farkında olmak bunlar çok az insanın yapabildiği şey. Neyse vakit nakittir.

içimde fazla bir heyecan yok.2 ay gideceğim işte.Ama bir sabırsızlık var. Sıkıldım çünkü.

Gün içinde neler yaptığımı az çok yazıyorum ama yine de atladıklarımı yazıyorum.

Sabah ballı ekmek, yumurta,yoğurt yedim.
Öğlen makarna yedim.
Akşam yeşil mercimek, makarna yedim.
Akşam-gece arası üzüm atıştırdım.
Bigiblet sürdüm.

Bitti.