william shakespeare köşesi

sözlerini, tiradlarını ve sonelerini yazıyorum herhangi bir amaç gütmeden.
başlıyorum direk birilerini beklemeden.

-insanların gülüşlerinde hançerler gizlidir.

Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele!
Düşüncemizin katlanması mı güzel
zalim kaderin yumruklarına, oklarına
yoksa diretip bela denizlerine karşı
dur, yeter demesi mi?

Ölmek, uyumak sadece!
Düşünün ki uyumakla yalnız
bitebilir bütün acıları yüreğin,
çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.

Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü.
çünkü, o ölüm uykularında
sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından
ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
Bu düşüncedir felaketleri yaşanır yapan.
yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına?
Zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine
sevgisinin kepaze edilmesine
kanunların bu kadar yavaş
yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine
kötülere kul olmasına iyi insanın
bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken?
kKm ister bütün bunlara katlanmak
ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
ölümden sonraki bir şeyden korkmasa
o kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
ürkütmese yüreğini?
Bilmediğimiz belalara atılmaktansa
çektiklerine razı etmese insanları?
Bilinç böyle korkak ediyor hepimizi:
düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
yürekten gelenin doğal rengini.
ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
yollarını değiştirip bu yüzden
bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.

Shakespeare

Buz kadar lekesiz, kar kadar temiz olsan bile iftiradan kurtulamazsın

"Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu". Gözü dönmüş talihin sapanına, oklarına için için kapanmak mı daha soylu yoksa bir dertler denizine karşı silaha sarılıp son vermek mi onlara?

Yağmuru sevdiğini söylüyorsun ama yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun, güneşi sevdiğini söylüyorsun ama güneş açınca gölgeye kaçıyorsun, rüzgarı sevdiğini söylüyorsun rüzgar çıkınca pencereni örtüyorsun. işte bundan korkuyorum çünkü beni de sevdiğini söylüyorsun. (en iyilerindendir.)

insan sevmeye başladı mı, yaşamaya da başlar.

Ne kadar da fakirdir sabrı olmayanlar.

insanlar göründükleri gibi olmalıdır. Eğer değillerse hiç görünmesinler daha iyi.

66. sone - pek tabii Can Yücel babamızın çevirisiyle

Vazgeçtim bu dünyadan
Tek ölüm paklar beni
Değmez bu yangın yeri
Avuç açmaya değmez

Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini
Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz
Ezilmiş hor görülmüş el emeği göz nuru
Ödlekler geçmiş başa derken mertlik bozulmuş

Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın
Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene
Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın
Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen’e

Vazgeçtim bu dünyadan
Dünyamdan geçtim ama
Seni yalnız komak var
O koyuyor adama

Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri , öpüşürken yok olan ateşle barut gibi

@10 eyvallah kap şuku . istediğim bu işte boş laf değil.

Hayat, gelip geçen bir gölgedir.

Felaket, kabarık dost sayısını sıfıra indirir.

Korkaklar ecelleri gelmeden pek çok kez ölürler. Cesurlar ise ölümü yalnlizca bir kez tadarla

shakespeare seviyorum da çeviri olunca başarılı bile olsa çok şey kaybetmiş oluyor, bütün retorik uçup gidiyor bence.

özet: We are oft to blame in this, - tis too much proved - that with devotion's visage and pious action, we do sugar o'er the devil himself.

Beğendiğiniz bedenlere hayalinizdeki ruhları koyup aşk sanyorsunuz. William Shakespeare

Aşk kusurlara kördür. Her zaman neşeye meyillidir. Kanunsuz, kanatlanmış ve sınır tanımazdır ve aklın bütün zincirlerini kırar.

Dost, ne olduğunuzu bilen, nereden geldiğinizi anlayan ve neye dönüştüğünüzü kabullenen ama yine de gelişmenize izin veren kişidir.

insanların yaptıkları fenalıklar arkalarından yaşar, iyilikler çok zaman kemikleriyle beraber gömülür.

Her parlayan şey altın değildir.