/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 25.
    0
    5 kişi ne yapacağımızı bilmez halde olanları anlamaya çalışıyorduk. Bazen keşke o sabah hiç uyanmamış olsam diyordum. 1 gün geçtikten sonra bizimle ilgili her türlü bilgiyi, geçmişimizi anlattırıp kaydettiler. Diğer gün toplanma alanın da başka bir sürü insan bir aradaydı. Köşede tek başına oturan çocuk dikkatimi çekti. Gözlerinde ki korku çok uzaktan bile belli oluyordu. içeri gene o sarışın adam girdi. Herkes onu seviyor gibi gözüküyordu. " Merhaba arkadaşlar, bu gece her hafta olduğu gibi 10 kişiyi cennet çiftliği diye adlandırdığımız çiftliğe zütürücez." Alkış sesleri yükseliyordu."Gelelim şanslı arkadaşlara" dedikten sonra 10 kişinin adını saydı. Hepsi sevinçlerinden havaya uçucak gibiydi. Herkes uykuya dalmıştı, bende dahil. Bir anda Thomas sesiyle uyandım. Havalandırma borusuna baktım ve o tek başına oturan çocuk şimdi burdaydı, adımı da biliyordu. "Benimle gel" dedi ve havalandırma borusuna geri girdi. Onu takip ettim. Sessizce takip etmeye devam ettim. Bir odanın kapısını görebiliyorduk boru odaya kadar gitmiyordu. Sonra anlatmaya başladı." Her hafta bu açıklanan isimlerden sonra gece yarısı 10 beden bu odaya zütürülüyor, üstleri kapalı ama insan vücudu şeklinde o yüzden onların ceset olduğunu düşünüyorum. Konuşurlarken duydum senin tüm sonuçların en yüksek değerlere sahip bu yüzden seni buraya getirmek istedim. Ben Matt bu arada."
    "Sanırım burada neler döndüğünü bulmalıyız dostum. Ama önce içeri girmenin bir yolunu bulmalıyız." Aradan bir hafta geçti...
    ···
  2. 24.
    0
    Hadi 1 part daha at panpa
    ···
    1. 1.
      0
      Attım panpa
      ···
    2. 2.
      0
      Zumqi uplat biraz daha gören olur sen de yaz işte
      ···
  3. 23.
    +3
    Yolda tam gaz ilerlerken bir anda önümüze 3 araba geldi. Biz silahlarımızı çıkartırken iki helikopter yukarıdan indi. Arkadan da 3 araba geldi. Napıcağımızı şaşırmıştık. Alan "gibtir" dedi homurdanarak. Silahlarını bırakarak dışarı çıktılar. Sarı saçlı bir adam öne çıktı. "Böyle kaba bir şekilde önünüze çıktığımız için özür dilerim, amacımız sizi korkutmak değil. Sadece bir test yapıp gideceğiz."dedi. Adamları ellerinde bir makineyi boynumuza tuttu. "Ah söylemeyi unutmuşum, bağışık olanlarınıza el koymak zorundayız!"dedi sarı saçlı adam. Sam'i öylece bıraktılar. Ellerimizi bağlayıp helikoptere aldılar." Nereye zütürüyorsunuz bizi?" diye sordu Emily. Hiç biri tek kelime etmiyordu. Yolculuk bizim sorularımız, onların sessizliğiyle geçti. Geldiğimizde bizi bir hücreye atıp gittiler...

    Emek veriyorum 1 şukuyu çok görmeyin panpalar
    ···
  4. 22.
    0
    Hadi yarım bırakma
    ···
    1. 1.
      0
      Yazdım panpa
      ···
  5. 21.
    0
    Yaz panpa
    ···
  6. 20.
    0
    Sardı devam
    ···
    1. 1.
      0
      Yazdım panpa
      ···
  7. 19.
    +2
    Tam önümde bir zombi vardı ama boynuna ip bağlıydı. Bana yetişemiyordu. Aynı durumun atkadaşlarım için de geçerli olduğunu gördüm. Ve sonra ışıklar açıldı. Bir kız "bu taraftan gelin" dedi ve zombilerin arasındaki yolu gösterdi. Zombilerin bize elleriyle ulaşma çabalarıyla oradan çıktık. Kız bizi koridorlardan geçirip koltuk dolu güzel tablo ve mobilyalarla dolu bir odaya getirdi. "Arkadaşım Sam gelmek üzere, ben Kelly bu arada, siz?" dedi.
    "Bunlar arkadaşlarım Thomas, Emily ve Kayle, ben de Alan memnun oldum"dedi. Lidermiş gibi bizim adımıza konuşmasına sinirlenmiştim. Sonrasında her birimiz hikayelerimizi anlattık. Sonra Sam geldi, hepimizle tanıştı. Olanlarla ilgili bilgisi olan var mı diye sorduğumuzda bizi epey bilgilendirdiler. Bu hastalık ilk Afrika'da ki nüfusu azaltmak için bilinçli bir şekilde yayılmış. Sadece insanları 3 saat içinde öldürmek için yapılmış. Daha sonrasın da virüs kendi kendine gelişerek daha kötü bir hal almış. Her türlü yoldan yayılan bir hastalıkmış. Kapmayanlar ya çok iyi koşullar da korunuyor ya da hastalığa kendiliğinden bağışıkmış. Fransa da hastalığın hiç bir türlü içeri giremediği bir şehir varmış. Amaçları oraya ulaşmakmış. Hastalıkla ilgili bilgileri Sam' in gizli ajan babası vermiş. En azından o öyle söylüyor. 2 gün sonra Fransa'ya doğru yola çıktık...
    ···
  8. 18.
    +2
    Sürekli nereye gittiğimizi sormamıza dayanamadı ve söyledi, aslında niye söylemediğini de anlamamıştım. 200 km ötede ki askeriyr ye gittiğimizi söyledi. Niye söylemediğine hiç bir anlam veremiyordum. Bir bildiği vardır diyip sustum. Zombi öldürerek geçen yolculuktan sonra vardık. Akşam olmak üzereydi. Çantaları aldık ve içeri girdik. Burada da herhangi bir koruma falan yoktu. Asıl binaya kadar ki yolda hiç bir ize rastlamadık. Binaya girdiğimizde binanın içi karanlıktı. Ama yakınlarımızdan değişik sesler geliyordu. Çantada ki feneri çıkardık. Feneri tuttuğum gibi önümde gri bir el belirdi...
    ···
  9. 17.
    0
    Devam et
    ···
    1. 1.
      0
      Yazdım panpa
      ···
  10. 16.
    0
    Devam devam
    ···
    1. 1.
      0
      Yazdım panpa
      ···
  11. 15.
    +3
    Alan hemen güvenlik kameralarına baktı. Tüm teller yıkılmıştı. Kameradan baktığında zombi sürüsü etrafımızı sarmıştı. Binadaki tüm silahları aceleyle çantalara doldurduk, yanımıza erzak aldık. Aşağıda ki taramalı silahlı arabaya bindik. Şanslıyız ki arabada mühimmatı vardı. Arabayı Alan kullanıyordu. Kızların korkudan yüzleri bembeyaz olmuştu. Alan önümüze çıkan zombilerin hepsini eziyordu hatta üstlerine sürüyordu. Ben yukarıdan tüm zombileri tarıyordum. Tesisten çıktık ve yola koyulduk. Yolu zombi öldüre öldüre gidiyorduk. Ne kadar çok zombi vardı. Alan'a ne zaman nereye gittiğimizi sorsak sesini çıkarmıyordu. Garip davranmaya başlamıştı...
    ···
  12. 14.
    0
    rezerved
    ···
    1. 1.
      +1
      Yazdım panpa
      ···
  13. 13.
    0
    Reserved
    ···
    1. 1.
      0
      Yazdım panpa
      ···
  14. 12.
    +4
    Uyandığım da bir yatakta yatıyordum. içeriden konuşma sesleri geliyordu. Heyecandan napıcağımı şaşırmıştım. içeri girdim, içeri de 3 kişi vardı. 2 kız 1 erkek vardı."Selam, sana öyle vurduğum için kusura bakma ısırılmışmısın diye kontrol etmemiz gerekiyordu.Bu arada ben Alan ve bunlarda Emily ve Kayle."
    -Selam dedi iki kız aynı anda.
    "Ben de Thomas tanıştığıma memnun oldum."
    Sanırım onları sevmiştim. Beni bayıltmasalardı daha çok sevebilirdim diye düşündüm. "Eee nasıl burda olduğumuzu anladın ?"diye sordu Alan. "Aslında buraya gelmeyi düşünüyordum ama köprünün altındaki yazı emin olmamı sağladı. Sonra hepsi tek tek nasış buraya geldiklerini ve hikayelerini anlattılar. Alan biraz zayıf mavi gözlü sarı saçlıydı. Emily sarı saçlı kahverengi gözlü ve baya güzeldi. Kayle da siyah saçlı yeşil gözlüydü. O da güzel sayılırdı. Aklıma sevgilim geldi ve ağlamaya başladım. Onu kendi ellerimle öldürmüştüm. Sanırım bunları düşünmenin zamanı gelmişti. Telefon hatları çalışmıyordu ailemden hiç bir türlü haber alamıyordum. Babam eskiden polisti ailemizi korumayı kesin başarmıştır diye kendimi avutuyordum. Birden kırmızı alarmlar yanmaya başladı...
    ···
  15. 11.
    0
    Devam et panpa
    ···
  16. 10.
    +3
    Sabah canlı uyanmayı başarmıştım.Şimdi nereye gitmem gerektiğiyle ilgili hiç bir fikrim yoktu.Çantamı alıp çıktım.Öncelikle askeriye ye gitmeliydim. Orada kesin canlı birileri vardır. Yani heralde vardır.Ama önce araba bulmam gerekiyordu. Bunu söylediğim gibi masada duran anahtarı farkettim.Önde ki BMW ye bindim. Arkadaşımın babasınının arabasını çalıyordum. Kendi kendime güldüm. Yavaştan kafayı sıyırmaya başlıyorum diye düşündüm.150 ile gidiyodum yollarda. Sonra bir köprünün altından geçerken yazıyı farkettim. Hemen durup geri döndüm. Hayatta kalanlar askeriye ye gelsin yazıyordu. Yaşadığım mutluluğu tarif edemezdim. Yanında frekans falan da vardı ama telsizim yoktu. Yolda hem korkudan hem de mutluluktan ölmek üzereydim. Bazen yollarda karşıma zombiler çıkıyordu. Tereddütsüz eziyordum. iyice caniye dönüşmeye başlamıştım.3 saatlik korku dolu yolun ardından askeriye nin önündeydim. Burada bir sürü koruma falan bekliyordum ama sadece tel örgü çekmişlerdi. Koruma kabininin cdıbını kırdım ordan kapıyı açıp askeriye nin içine girdim. 10 mermi kalan tabancamla dikkatli bir şekilde yürüyordum. Büyük bir binanın önüne geldim. Sırtımda ani bir acı hissettikten sonra gözlerim kapandı. Uyandığımda...

    Devam ediyim mi?
    ···
  17. 9.
    0
    Rezervasyon
    ···
    1. 1.
      0
      Yazdım panpa
      ···
  18. 8.
    0
    Canlı karı bul hadi
    ···
    1. 1.
      0
      Yazdım panpa
      ···
  19. 7.
    0
    Sardı panpa devam
    ···
    1. 1.
      0
      Yazdım panpa
      ···
  20. 6.
    +2
    Yanımda ki parmaklıkları farkettim. Küçükken ağaçlara tırmanırdım, neden şimdi yapamıyıcaktım ki? Hemen tırmanmaya başladım.Çantamla birlikte zor oluyordu beni aşağı çekiyordu ama yapmalıydım. Neyse ki 2. Kattaki balkon kapısı açıktı içeriye daldım. Tatlı bir kızın yatak odasındayım. Bale gösterisi fotoğrafları çerçeveletilmişti. Mutfağa tam gidicekken kız karşıma çıktı. Masmavi gözleri hala maviydi ama ölü gibi bakıyorlardı. Geriye çekildim, bunu küçük bir kıza nasıl yapabilirdim?Ama artık eskisi kadar merhametli değildim.Çıkardım bıçağımı tek hamlede boğazını kestim. Yanıtlanması gerekençok soru vardı.Ama önce sevgilimin evine gitmeliydim. Bana ihtiyacı vardı.ilk kata indim.Şansıma arka kapı vardı. Dikkatli bi şekilde çıktım. Aptal zombilere uzaktan baktım hala beni bekliyorlardı. Temkinli bi şekilde giderken ne kadar gittiğimi farketmemişim bir baktım evin önündeyim.Her zaman onu eve bıraktığım kapıdaydım. Kapı açık değildi. Belki de ona da benim gibi hiç bir şey olmamıştır.Bir anda ümitlendim. Kapı açılmıyodu. Babamın bana öğrettiği yöntemi denedim. Cebimde cüzdanım da vardı nedense almıştım yanıma sanki paraya ihtiyaç varmış gibi. Kredi kartını kilidin arasına soktum. Biraz denedikten sonra kapı açıldı. Odasından sesler geliyordu. Kapıyı açtığımda göz göze geldik, olmayan gözleriyle,her yeri kanlıydı. Sanırım yemek yemesini bölmüştüm.Üstüme gelmeye başladı.Öldürsem mi öldürmesem mi diye düşünüyordum, evet zombiye karşı.Ama onu bu acıdan kurtarmalıydım. Silahımı çektim, ve tak, apartman bir el silah sesiyle yankılandı. Bina kapısı zombilerle dolmuştu. Yukarı kattan iki zombi inanılmaz derecede hızlı geliyolardı.Bir tanesini silahla öldürmek zorunda kaldım. Diğerini bıçakla öldürdüm. Artık bir şeyi öldürmek pek zor gelmiyordu. Sanırım alışmaya başlamıştım. Artık ne yapacağımı bilmez halde dolanıyordum. Ailem uzaklardaydı. Araba çok ses yapacağı için yürümeyi tercih ediyordum. Artık güvenli bir sığınak bulmalıydım. Arkadaşımın bahçeli bir evi vardı oraya gitmeye karar verdim. Geç olmasaydı askeriyeye gidicektim ama geceyi zombi korkusuyla yolculuk ederek geçirmek istemiyordum.Eve girdim köpek ısırılmıştı. Riske giremezdim kafasına sapladım bıçağı. Evin tüm kapıları kapalıydı. içeri gene aynı yöntemle girdim. Evin her yerini aradım hiç bir şey yoktu tertemiz ve zombisizdi. Yatak odasını kitleyerek uykuya daldım...

    Ses verin panpalar
    Tümünü Göster
    ···
    1. 1.
      0
      Ananı babanı düşün pekekent, ölüm kalım mücadelen de bile hedefin am
      ···
    2. 2.
      0
      Erkek milleti panpa
      ···