bir hocam şöyle demişti: romanların bilinçaltında bıraktıkları etkiyi hesaba katarak kişilerin eğitimlerinde bunları kullanabilir ve o kritik karar anlarında kadın cinayetlerini azaltabiliriz.

yazdığım her şeyi bir başkası okuyor, aksi yalnızlık getirdiği için tercih edemiyorum. Ancak bu da kimi zamanlar fazlasıyla boğucu oluyor.

yüzümdeki kocaman bir maske, buna ise söz ve iddia diyorum, ant içmek o zehirli tastan, zehirli olduğunu bilsem de törebilmek için. bu da yalnızlıkla alakalı ya da yüzleşememekle.

bir evin içinde aylardır, başkaları okusun diye hiç konuşmadan mesajlar, makaleler yazıyorum. bundan daha boğucu ne olabilir? belki hayatın tüm gereklerini yerine getirmek bu kadar boğucu olabilir.

kendime bir zaman, bir aralık, bir hareket şansı tanısam yüzleşmemek için geriye kaçıyorum, kaçmak sadece bir tercihtir korkaklıkla bağdaşmaz.

bir şey daha diyecektim unuttum, hep bunu yapıyorum, buna da alıştım.

https://www.youtube.com/watch?v=l9G1AP66SkA

seni sevdim çekildim, dedim dünya bu kadar.

bu dize bir şeyleri sağaltacaksa şimdi olacak, sende de bende de

avarelik yapmak hakkı bi kenara, elini tutmak bi kenara

yiğitlik ispata tabidir

okulun kütüphanesindeyim mevsim kış. biraz talat paşa'ya biraz tanıdığım atsız'ına bakmışım deliormanın. kılıç ustasını bulmalarını okumuşum. o yaşlı kılıç ustası, o ev, deliorman'ın gidişi bir roman mı okuyorum diye şaşırmıştım. kulağımda grup orhun kürşat ihtilali. ne alıp ne vereceğimi yine hesap ediyorum hayata karşı. kollarım hala güçlü, hala dövüşürüm diyorum. nereden alıyorum bu cesareti, bu kendini bilmeyi ve güveni bilmiyorum ama hepsi tastamam yerinde. bir sigara sarıp dışarı çıkıyorum

"Yıllarca önceye , dönsek o geceye
Olsaydık arkadaş, kırk yiğit kişiye"

baksalar gözlerimin içine korkarlardı ya da orada durduğuma yemin ederlerdi çünkü hiç öyle durmadım, belki yaş aldım diye tüm bunlar ama ne öyle baktım ne öyle bastım ayaklarımı yeryüzüne.

diyorum ki, gencim, güçlüyüm ve dövüşürüm. yeter ki arkamdan töresini bildi desinler, şeref almak ya da böbürlenmek için değil mutmain olmak için.

https://www.youtube.com/watch?v=myPinfKAXuQ

kadın cinsinden daha avel bir şey görmedim herhalde .d

yalancı serseriler ve selim. işte o yalancı serseriler tüm şovun sadık bekçi köpekleridir, o kadar kalıp ve yapaylardır ki derilerinin altında kemik vardır ama bunu da bilmezler.

bir sihirbazın en büyük laneti kendi sihrine inanamamasıdır.

https://www.youtube.com/watch?v=9cghQk5a5AA

https://www.youtube.com/watch?v=9tC588xjOH8

bir davanın, oluşumun içinde aşık oluyorsan yavşaksın bu açık ve net.- yine politik bir amacı varsa amenna-

Zeliha ve selim

sempozyumda o tartıştığımız kız şimdi ne yapıyor acaba. foucault'yu çok iyi biliyordu ya da bildiğini sanıyordu, ne kadar tumturaklı laf varsa ediyordu. tanzimatta özerklikti konusu, ben de bireyin tarihten bağımsız olup olamayacağını sordum. çok basit bir soruydu ismimi bölümümü sınıfımı sorup tartışmaya girdi, agresifleşti. yaptığım hiçbir şey yoktu, konu öyle bir hale geldi ki sorduğum sorunun basitliğinden şüpheye düşüp sorumu anlayabileceği şekilde sofistike hale getirdim, o noktadan sonra ise onun alanındaydım bundan sonra ne dediğim değil nasıl dediğime bakacak ve bana payımı oradan verecekti.

konusu itibariyle evet dese bunların hiçbiri olmazdı sofistike sofistlerden gelir. sofistler ise "ne" ile değil "nasıl" ile ilgilenip onu amaç edinirler bugünün sahte aydınları, yarı münevverleri gibi.

https://www.youtube.com/watch?v=ye6JssTdnvw

fazla uykudan az uykuya geçtim karantinada kaçta yatmış olursam olayım 6-7 gibi kalkıyorum. sonra şanslıysam biraz daha uyuyup 9'da kalkıyorum. hiç sekmiyor. başka bir şey yazacaktım unuttum, aklıma gelince editlerim.

Hava o kadar güzel ki, insan böyle güzel havalarda ne yapmalı hep şaşırdım. Babaannemlerde kaldığım zamanlara benziyor o eski evdeki, ısınmış beton kokusu tatlı gelir rüzgar insanın içini gıdıklardı. Çocuktum o zamanlar.

Yazı hem seviyorum hem sevmiyorum, yine de balkonda oturmak güzel

https://www.youtube.com/watch?v=8WvwfrhfMD0

ben yatıyorum muallakler, o kadar da mesaimiz var bi nereye gidiyosun demiyorsunuz

"Camus'nün 'Ontolojik mesele yüzünden ölen kimseye rastlamadım' sözünü okuyunca: 'Biri bu yüzden ölmeli, intihar etmeli' diye bağırmıştı." Tutunamayanlar 359.

Topal Ali'yi şimdi anlıyorum. iz sürmenin kendisini de. öyle bir duygu ki bir bilinmezliğin içindesin ve istiyorsun. çünkü genetik, arketip hafızanda duruyor. belki de arzu nesnesidir bilmiyorum ama iz sürmek için ahlaki zaafiyet gösterebiliyorsun, başkalaşabiliyorsun.

öyle bir yere gelmeliyiz ki ne korkularımız bizden kaçabilmeli ne de biz ondan.

ya kaybettik ya da dağılıp gittik

birileriyle sevişebilmek için onları bir yerlerden eklemek zorundayız.

yani çok arsızlık yaptım ama şu hayatta tinder kullanamadım, nasıl yapıyorsunuz lan

insan büyüdüğü gibi küçülebilir mi? nehri geçtikten sonra geçmemiş gibi davranabilir mi, mümkün bunlar.