insan kendi mutluluğuna inanmaz mı. varoluşçu tiplemesi kasmıyorum, sınıfsal o kadar. bizim mahallede her şey ters giderdi, alışkanlık olmuş.

bu arada başlığı arada girip doldurmak için açtım

özneyi neye karşılık tanımlarsınız, nesne ise eğer. nesneyi nasıl tanımlıyorsunuz. Nesne etkilenmeye koşut olandır diyeceğim. Özne ise etkilemeye. Öznenin yasalarında nesne görevi yüklenebilme ihtimali var mıdır. Eğer yoksa özneyi etkilenmeyen olarak tanımlamalıyız. Buradan devam edersek insanın özne olabilme durumuna değinmek gerekir, insanın karşılaştığı tek şey temelde tarihtir.-vülger bir determinizm gütmüyorum.- terminolojik olarak hatalı olabilir ama tarih ve kültür ikilemesi olarak kullanmak istiyorum.

her şey tarihin içindedir. insan da buna dahil durumda. insan her anlamda tarihten etkilenendir, evrimsel, sosyolojik, ontolojik vs. vs... O zaman insan tarihin nesnesi konumunda bulunmak zorunda, çünkü etkilenen konumuna ve yetisine sahip. Tarihi -zamansal olarak değerlendirdiğimizde- etkileyen bir şey göremiyorum.

Öznenin yaratılmasının sebebi bir kurgu ihtiyacıdır, en azından insan üzerinden özne inşasına girişenler bu amacı güder. insanın özne olabildiğini savunmak, onunla barışmak, onu üstlemek anlamları taşır. insandan başlatılan tüm durumlar benim için sakattır.

Özne tarihin kendisi, etkileme yetisi onun ellerinde. Kendimi dakikalar, saniyeler, adımlar, el kaldırışlar sonra tüm o fiziksel durumları ayrı dakikalar, ayrı günler sanıyorum ve alta doğru parçalara ayrılıyormuşum gibi hissediyorum

Yazgı bence çünkü o eşiği geçtikten sonra hiçbir şeyi hak etmedim

bu isimde bir şiir yazacaktım hiç nasip olmadı

santimantalizm
aradığım kelime buydu.

https://www.youtube.com/watch?v=QJO02aPJ8N4

https://www.youtube.com/watch?v=qpKMJivucw8

sende tanıdık bir şeyler var ama tanımayayım diye de saklıyorsun, sevince ilk bunu seviyorum

https://www.youtube.com/watch?v=Ybelzm0FRBQ

çok güzelsin.

tüm duyduklarımda bir fark var şimdi, her şeyle sana çoğalmak, aşmak, gelmek istiyorum.

ve şehrin içinde şehirde karşılık bulan her şeyden uzak, isimlerimiz bile olmadan buluştuk. iyilikle.

bahtiyarlık bir kız olsa silah çekip alamam mı?

dedim biliyorsun, nevha ölünün ardından bağırarak ağlamak demek, peygamber lanetlese bile. dedim sana biliyorsun, visal böyle bir şey olsa gerek.

https://www.youtube.com/watch?v=ojaT0bqzZXk

o kadar güzelsin ki

bunca duyguyu alıp nereme koyacağım bilmiyorum ama bu çok farklı, belki hızlı belki gelişigüzel ama sahiden ellerimde duruyor, bundan şüphe etme sakın. benle alakası yok zerre, her şey senden geliyor.

sevişelim diyorsam, gözlerini kastediyorum bunu da biliyorsun

yanlış ata oynamak

edit not defteri: romanda belki sol kültürü bir kuşatma olarak ele alabilirim unutmayayım.
https://www.youtube.com/watch?v=Lw4unI3tVNQ

https://www.youtube.com/watch?v=5m1fKumo5n0

yok yok, gitmedim. buradayım hala. bundan sonrası mezar biliyorum. taşımıza yazılacak bile hazır, nereye gidelim.

edit: sana dua edeceğim. sesini saklıyorsun. bunlar dursun burada.

https://www.youtube.com/watch?v=amqPz5jhCkQ

ben bu ellerimi hiç görmemiştim
çünkü onlar benim ağaçlarımdı
şimdi ışığı söndürsem ve
kalkıp tutsam ağaçlarımı
ellerim midir, yoksa ellerimin
adları mı? çünkü şimdi ben de
bir ararenk, bir bildiriyim
ilkyaz, ilkyazın gerçeğinden
başka nedir? olağan biçimlerin
yerce yenilenmelerinden
olağanüstü yabancılıkları.
Anday

yahut göstergebilime giriş ya da derrida

Ah olacağı buydu oldu,
Duygularla öyle çok uğraştım ki
Artık aramızda ne bir sır
Ne güven, ne inan, ne uyum…
Sonunda tükettim ruhumu:
Sevinirken sevincimi seyrediyorum
Korkumla korkmuyorum şimdi.
Madem bir kapı aralıktır
Sen sonuna kadar aç onu.
Artık bendeki insandan kurtuldum
Sevgisiz yaşayacağım sevgiyi.
Anday

https://www.youtube.com/watch?v=7RSs5WvEzRQ

şunu dinleyince kendimi namluya sürülmüş, dolu bir şarjör gibi hissediyorum

müteradif

https://www.youtube.com/watch?v=nO5MN3jbm44

türk, bugüne ne getirmiştir? maddi kültür olguları az ve incelikli değildir. getirdiği şey türk\'tür. Çin ile Türk\'ten başka bu kadar uzun zaman ismini ve kültürünü muhafaza edebilmiş bir başka millet yoktur. peki bu taşımayı nasıl yapmışlar, bunun bir çok sebebi var ama sebeplerinden birisi de yan tarafa sinir olup, kavga etmek.

ne bu, trabzon-rize, giresun-ordu, bayburt-gümüşhane neden birbirlerini sevmezler?

çünkü onlara karşı biz, ona karşı ben. -arap atasözü- yani zenofobi aynı zamanda kendinden olanı sevmek anldıbına gelir.

toplumlar bir şeyi onaylamaktansa bir şeye karşı çıkmaya daha çok meyillidirler. o yüzden her söylevde bir düşman bulunur.

diyorum ki, memleket husumeti, aslında senin kültürünün en önemli parçalarından ve varlık sebeplerinden birisi. çünkü o senin ruhunun bir parçasını taşır. evrensel değerlere önce kendini sonra aileni sonrada milletini sevmeden ulaşamazsın, çünkü evrensel demekte bir şeye ait olmak ve hissetmek demektir.

toplumdan kopuk olan ise azınlık pgibolojisidir, savunduğu değer çoğul hale gelse ona da kin duymaya başlar.