Zeliha ve selim

"Camus'nün 'Ontolojik mesele yüzünden ölen kimseye rastlamadım' sözünü okuyunca: 'Biri bu yüzden ölmeli, intihar etmeli' diye bağırmıştı." Tutunamayanlar 359.

sempozyumda o tartıştığımız kız şimdi ne yapıyor acaba. foucault'yu çok iyi biliyordu ya da bildiğini sanıyordu, ne kadar tumturaklı laf varsa ediyordu. tanzimatta özerklikti konusu, ben de bireyin tarihten bağımsız olup olamayacağını sordum. çok basit bir soruydu ismimi bölümümü sınıfımı sorup tartışmaya girdi, agresifleşti. yaptığım hiçbir şey yoktu, konu öyle bir hale geldi ki sorduğum sorunun basitliğinden şüpheye düşüp sorumu anlayabileceği şekilde sofistike hale getirdim, o noktadan sonra ise onun alanındaydım bundan sonra ne dediğim değil nasıl dediğime bakacak ve bana payımı oradan verecekti.

konusu itibariyle evet dese bunların hiçbiri olmazdı sofistike sofistlerden gelir. sofistler ise "ne" ile değil "nasıl" ile ilgilenip onu amaç edinirler bugünün sahte aydınları, yarı münevverleri gibi.

yalancı serseriler ve selim. işte o yalancı serseriler tüm şovun sadık bekçi köpekleridir, o kadar kalıp ve yapaylardır ki derilerinin altında kemik vardır ama bunu da bilmezler.

bir sihirbazın en büyük laneti kendi sihrine inanamamasıdır.

https://www.youtube.com/watch?v=9cghQk5a5AA

kadın cinsinden daha avel bir şey görmedim herhalde .d

https://www.youtube.com/watch?v=myPinfKAXuQ

https://www.youtube.com/watch?v=ye6JssTdnvw

fazla uykudan az uykuya geçtim karantinada kaçta yatmış olursam olayım 6-7 gibi kalkıyorum. sonra şanslıysam biraz daha uyuyup 9'da kalkıyorum. hiç sekmiyor. başka bir şey yazacaktım unuttum, aklıma gelince editlerim.

okulun kütüphanesindeyim mevsim kış. biraz talat paşa'ya biraz tanıdığım atsız'ına bakmışım deliormanın. kılıç ustasını bulmalarını okumuşum. o yaşlı kılıç ustası, o ev, deliorman'ın gidişi bir roman mı okuyorum diye şaşırmıştım. kulağımda grup orhun kürşat ihtilali. ne alıp ne vereceğimi yine hesap ediyorum hayata karşı. kollarım hala güçlü, hala dövüşürüm diyorum. nereden alıyorum bu cesareti, bu kendini bilmeyi ve güveni bilmiyorum ama hepsi tastamam yerinde. bir sigara sarıp dışarı çıkıyorum

"Yıllarca önceye , dönsek o geceye
Olsaydık arkadaş, kırk yiğit kişiye"

baksalar gözlerimin içine korkarlardı ya da orada durduğuma yemin ederlerdi çünkü hiç öyle durmadım, belki yaş aldım diye tüm bunlar ama ne öyle baktım ne öyle bastım ayaklarımı yeryüzüne.

diyorum ki, gencim, güçlüyüm ve dövüşürüm. yeter ki arkamdan töresini bildi desinler, şeref almak ya da böbürlenmek için değil mutmain olmak için.

yiğitlik ispata tabidir

Hava o kadar güzel ki, insan böyle güzel havalarda ne yapmalı hep şaşırdım. Babaannemlerde kaldığım zamanlara benziyor o eski evdeki, ısınmış beton kokusu tatlı gelir rüzgar insanın içini gıdıklardı. Çocuktum o zamanlar.

Yazı hem seviyorum hem sevmiyorum, yine de balkonda oturmak güzel

https://www.youtube.com/watch?v=8WvwfrhfMD0

ben yatıyorum muallakler, o kadar da mesaimiz var bi nereye gidiyosun demiyorsunuz

15:45 https://www.youtube.com/watch?v=ZRE1CPWbCeY

her kimsen ya da ben her kimsem, yine de birlikte varız. yazı sevmiyorum ama senin için sokaklarda dolaşırım, güneşle birlikte dans edelim ama akşam üstü olmalı ve sana sokulmalıyım tıpkı güneşi gövdemize yatırmışız, uzak iklimler düşlüyormuş gibi sokulmalıyım

bir dinlenme tesisi, gün kararıyor. insanlar hep birlikte aynı hareketleri ediyorlar sanki ve ortak olarak kabul edilmiş bir şey var. oturup iftar açıyoruz, halbuki oruç muyuz belli değil. hava serin, insanlarda aynı coğrafyanın aynı kelimelerin yüzleri var ve bize sofralarından ikramlarda bulunuyorlar. biz sanki onlara yabancıyız, o hürmetle kabul ediyor ve mutlu oluyoruz.

bir de yalnızlık var, içimizde burkulan

Hiç güzel bir kelime değil, sevmedim.

https://www.youtube.com/watch?v=qpKMJivucw8

https://www.youtube.com/watch?v=QJO02aPJ8N4

santimantalizm
aradığım kelime buydu.

bu isimde bir şiir yazacaktım hiç nasip olmadı

Yazgı bence çünkü o eşiği geçtikten sonra hiçbir şeyi hak etmedim

özneyi neye karşılık tanımlarsınız, nesne ise eğer. nesneyi nasıl tanımlıyorsunuz. Nesne etkilenmeye koşut olandır diyeceğim. Özne ise etkilemeye. Öznenin yasalarında nesne görevi yüklenebilme ihtimali var mıdır. Eğer yoksa özneyi etkilenmeyen olarak tanımlamalıyız. Buradan devam edersek insanın özne olabilme durumuna değinmek gerekir, insanın karşılaştığı tek şey temelde tarihtir.-vülger bir determinizm gütmüyorum.- terminolojik olarak hatalı olabilir ama tarih ve kültür ikilemesi olarak kullanmak istiyorum.

her şey tarihin içindedir. insan da buna dahil durumda. insan her anlamda tarihten etkilenendir, evrimsel, sosyolojik, ontolojik vs. vs... O zaman insan tarihin nesnesi konumunda bulunmak zorunda, çünkü etkilenen konumuna ve yetisine sahip. Tarihi -zamansal olarak değerlendirdiğimizde- etkileyen bir şey göremiyorum.

Öznenin yaratılmasının sebebi bir kurgu ihtiyacıdır, en azından insan üzerinden özne inşasına girişenler bu amacı güder. insanın özne olabildiğini savunmak, onunla barışmak, onu üstlemek anlamları taşır. insandan başlatılan tüm durumlar benim için sakattır.

Özne tarihin kendisi, etkileme yetisi onun ellerinde. Kendimi dakikalar, saniyeler, adımlar, el kaldırışlar sonra tüm o fiziksel durumları ayrı dakikalar, ayrı günler sanıyorum ve alta doğru parçalara ayrılıyormuşum gibi hissediyorum