voltrandan neden ayrıldım anlatıyorum

Çok ibretlik bir kısa hayat hikayesidir.

Askerliğimi 14. Tümen’de Voltran sorumlu çavuşu ve pembe aslan olarak yaptım. Parlak bir kariyerim vardı. Ama beceriksiz, lakayt sarı aslan ve içten pazarlıklı, zengin züppe kırmızı aslan yüzünden gına geldi, bıraktım gül gibi mesleğimi.

Şimdi Malatya’da Malazgirt yolu üzerinde dinlenme tesisi açtım. Dükkanın bahçesine bir direk çakıp tepesine de voltran aslanının başını astım, gelen geçen görüyor, reklam oluyor. Bir de çay-gözleme çadırı koyduk köşeye, hanım börek de açıyor. Voltran Dinlenme Tesisleri diye de tabela koyduk. Öz Batman, Hakiki Mardin, Lüks Malazgirt ile de anlaştık. Çok şükür geçimimi sağlıyorum, iki de oğlum var ellerinizden öper.

Eski malları yeni diye kakalıyorlardı bize işte, üst dönemden kalma aslanlar. Komtan da bilmemezliğe yatıyor, şaşırıyor falan. Yer miyim oğlum ben böyle ayakları? Neyse dedim "sorun yok, taş gibi makine bunlar" geçtim oturdum kokpite, Samet bana aşağdan pis pis bakıyor, çantamdan levyeyi çıkardım ağzımla “g.tüne sokarım bu levyeyi” dedim sessizce. Sonra koydum koltuğun kenarına. Baktım diğer çömezler aslanları ileri geri oynatıyorlar, birbirlerine sataşıyorlar falan. Ben boşa aldım vitesi, verdim motora gazı, bir iki öttürdüm aslanı, ara gazı dayadım. Teybe, ses sistemine falan bakıyorum, bir yandan da motoru dinliyorum, hafiften ses geliyor, hoşuma gitmedi. Kapattım kontağı, atladım aşşa. Teknisyen bir velet var, adı Ünsal, “Gel bura” dedim, geldi. Dedim buna "akşam yakıt pompasına bak tam oturmamış, ses yapıyor". Başını salladı, eline de üç beş bir şey sıkıştırdım, utandı, gerek yok abi falan çekiyor bana. “biz de bu yollardan geçtik aslanım” dedim. Sevindi gariban.

başlığı "volkandan neden ayrıldım" diye okudum zeynep demirel var diye geldim hayal kırıklığına uğrayarak dönüyorum

Aslanın ağzını açtım kaportaya baktım, yağ oranı su, filtreler. Aslında makine temiz, ama işte bi rengi sıkıntı. “Ünsal, ön sistem ayarını da yap bunun” dedim, “Emrin olur abi” dedi. Anahtarı verdim Ünsal’a, garajda dolanıyorum bakıyorum öbür Aslanlar napıyor. Mor Yağmurun aslanından ses geliyor, kaldıramıyor hayvanı. Fazla gaz veriyor. “Ünsal sen benim canavara bak, ben bi etrafı yokliyim” dedim. Yağmur’un yanına geldim. “Arnn arnn arnn” boğuyor motoru. “Yağmuuur” diye bağırıyorum aşşadan duymuyor. içim de acıyor olm devlet malı bu, tüyü bitmemiş yetim hakkı var. “Yağmuur kontağı kapaa” falan diyorum yok, dinlemiyor. En sonunda bacaktan tırmandım aslana, açtım kokpiti, “Ay noluyor ya” falan derken bu kapattım kontağı. “in lan aşşa, in lan, s.ktin attın hayvanı in” diye nasıl bağırıyorum sinirle.

Bizi aldılar sınıftan, gittik garaja, aslanlar karşıda. Bu Mavi, Gri falan koşa koşa gidip oturdular aslanlara. Çocuk gibi bağırıyorlar falan. Ben biliyorum tabii yılların teknisyeniyim, kaç tane Rencır görmüş adamım, benim Pembe Aslanın etrafını bir dolandım, kaportaya baktım, altına baktım "Aga darbe var bunda" dedim. Komtan şaşırdı "Ne darbesi lan it" dedi. "Valla darbe almış komtanım bak gel şöyle çaprazdan gözünü yaklaştır, ton farkı var boyada, şurası da pürüzlü kalmış" dedim.

“Samet gel buraya” dedi komtan. Samet teknisyen amir, bunun beti benzi attı. Komtan "Darbe almış diyor, doğru mu Samet" diye sordu. Samet bir şeyler mırıldandı, duyulmuyor. “Söyle Samet herkes duysun” dedi komtan. Samet de ıkına sıkıla "Doğru komtanım" dedi.

O gece heyecandan uyuyamadım lan. Sabah Hayri’yi uyandırdım “kalk bi gusül al cenabet cenabet binme aslana” dedim. Hazırlandık, itin öldüğü saatte çıktık gittik ana binanın önüne. Yarım saat soğukta ayazda bekledik. Heyecandan yerimizde duramıyoz. Sonra Hakanla Gözde de geldi, Hakan sakız çiğniyor yavşak yavşak “Ya sabah sabah kaldırıyorlar, öf möf” yapıyor. it.

ilk altı ay dediğim gibi Voltran görmedik bir türlü. Olan dersler de Voltran simülasyonu falan, böyle bilgisayarda ders veriyorlar. Bakım onarım derslerini es geçtim, Pavır Rencırs’ta aldığım dersleri saydırdım.

Hayri kafa adam, Voltran simülasyonu var yine bir gün. Ben Voltranı domaltıyorum bunun Voltranı arkaya geçiriyoruz “tak tak tak” falan eğleniyoruz böyle. Serdar Albay bir gördü.. abovv… hafta sonu iznimiz yandı üç hafta.

Neyse, ilkbahara doğru Serdar albayım çağırttı bizi, "Gençler artık gerçek eğitim alma zamanınız geldi, yarın başlıyorsunuz" dedi bu. Sonra da "şanslısınız, size sıfır aslan veriyoruz" dedi, “kıymetini bilin” falan.

Dersler ana binada oluyor. Grup grup sınıflar var. Biz çömez grubuyuz. 12 kişiyiz, renk renk. Devre devre, 44. Devre biziz. Üstümüzde 43 var, 42 var, öyle gidiyor. 36’nın Turuncu Aslanı vardı mesela, Sadullah Sensei derlerdi, adam efsane. Yine 39’da ibrahim var, Kırmızı Aslanı var, ibrahim, Deli ibrahim diyorlardı, adam Voltron’a atlıyor, Drule Gezegenine gidiyor, Kral Zarkon’un karısına çakıp geliyordu, mor mor. Efsaneydi. Zarkor onun yüzünden kinlenmişti Dünya’ya karşı zaten.

işte Sarı Hayri ile aram iyi, Mor Yağmur’la da iyiyiz. Gri Candar vardı, saç sakal uzamış adamda, berduş. Kokuyordu, yoksa onla da anlaşırdım. Beyaz Taruman vardı, inek bir tip. Hakan’ın peşinden ayrılmazdı.

Sonra bizi eğitim sınıfına aldılar, gittik oturduk. Sınıfı kesiyorum, komtan da tek tek herkese rengini söylüyor. Önce o torpilli Hakan'dan başladı, “sen kırmızısın” dedi. işte mavi var, idris. Taş gibi bir de kız var kumral saçlı, dolgun bir şey, onu da yeşil aslan yaptılar, Gözde’ymiş adı. Bir de eh ondan fena olmasın, Yağmur var mor aslan, Sarı aslan Hayri var, işte böyle renkler gidiyor.

Serdar komtan benim ismimi söyledi, kalktım ayağa tekmil verdim. "Aferin, usulü biliyorsun" dedi. "Üç sene Rencırs’ta görev yaptım komtanım" dedim. "Söyle bakalım, Voltran mı iyi Rencırs mı?" diye sordu. "Komtanım Rencırlar Amerikan malıydı Ford motoru kullanıyordu, şimdi Voltran Capon malı, sağlam olur diyorlar ama balatalar arada sorun çıkarabiliyor" dedim. "S.kerim senin balatanı, otur" dedi bu, "Sen Pembe aslan olacaksın" dedi.

Orda serdar komtan vardı eski Voltran pilotu, havacı albay, kırmızı aslan ile yedi yüz saat uçuşu var, adam efsane. Herkes gelmiş başlamış Ağustos’ta, ben Kasım’da geldim. Muvafakatı alamadım eski kurumdan. Neyse benim geldiğim gün topladı bizi Serdar Albayım, çömleri bir grup yaptılar, altı kişiyiz. Benden önce bunlar zaten öğrenmişler biraz biraz, beni de aralarına koydular. işte tanışıyorlar benle “yeni arkadaşınız” diye, işte merhaba ben Kırmızı Aslan selam ben Mavi Aslan falan. Dedim “sizin isminiz yok mu?”, kırmızının adı Hakan’mış, binin teki belli muhallebi çocuğu, babası genel müdürmüş bir bankada, ondan kırmızı yapmışlar, mavi söyledi. maviler de her yerde şerefsiz, koduklarım, dedikoducu binler. iki dakkada sattı takım arkadaşını.

Geçen haber aldım bunlar hakkında soruşturma açmışlar. Mavi Rencır uzaylılarla bir şey araştırma bahanesine yurt dışına kaçmış. Kırmızı’yı da terörle mücadeleden içeri aldılar, Balyoz davasında yargılanıyor diye duydum, alıp zütürmüşler evinden. ama en çok o Beyaz Rencır şerefsizine verdiler ya takım liderliğini ona yanarım.

Neyse.. Ben anlatmaya devam edeyim, minibüsten indim vardım Polatlı Ana Voltran üssüne, elimde bi bavul, atölye komtanından aldığım refarans mektubu, bir de sınav kazandı belgesi.

Ortaokulu Kurttepe Endüstri Meslek Lisesinde bitirdim. Aslında Hacettepe PDR kazanmıştım, çok iş yapar dediler o bölüm, revaçta olacakmış gelecekte, hala olacak. Neyse, kafam da basıyordu ama durumumuz yoktu. Yollamadılar üniversiteye. Bari okusun, kendini kurtarsın diye askeri okula verdiler beni. Orada meslek öğrendik çok şükür, elimiz iş tuttu, dört yıl kadar Pavır Rencırs motor parça değişimi yaptım atölyede.

Seyfi usta vardı, nur içinde yatsın, çok şey öğretti bana. Ara sıra Mavi Rencır da gelir üç beş bir şey gösterirdi. Beyaz ve Kırmızı Rencırları hiç sevmedim yalnız. G.tün tekiydiler. Hep bir artistlik, bir havalar. Atölyeye gelir artist artist konuşurlardı: “Noldu motor hazır değil mi kaç saat oldu”, “Kapa kaportayı hadi ben uçuyorum” falan. Beraberlerinde kızları getirir Pavır Rencırslarını gösterir hava yaparlardı. Paso bizimle dalga geçerlerdi “Gorch Usta benim robotun malafatını otuz santim yap”, “Robotun t.şşağını da taktın mı haha”. ipneler.

işte o zamanlar karar verdim. Kaporta tamiriyle bir ömür geçmez, benim neyim ekgib Kırmızı Rencır’dan, Mavi Rencır’dan dedim. Pilot olmayı kafaya koymuştum, bitirecektim bu sefil hayatı. O dönem Voltran, Rencırs, Robotek gibi alanlar vardı açıkta kadrosu bulunan. Rencırs en iyi bölümdü, KPSS 90 üstü puan istiyordu.

Komtana çıktım, izin istedim. “Ben pilot olacam” dedim. “Sana ihtiyacımız var Gorch, elin iyi iş tutuyor” dedi. “Kararlıyım” dedim. Aldık izni, çalıştık sınavlara.

Harbi Kırmızı Rencır’dan bayağı eksiğim varmış, KPSS puanım 74 geldi, tutturamadım Pavır Rencırs’ı. ilk sıraya Kütahya Fılavres Sanşiro Pilotluk Okulunu yazdım. ikinci tercihim Eskişeri Arabalı Voltran Üssü, üçüncüsü de Polatlı Aslanlı Voltran Eğitim Merkezi. Rencırs pilotluğunu yazmadım artık, zaten ölü tercih olurdu. Bu arada atölyede benimle tüm yıl dalga geçti Rencırlar, “pilot olacakmış g.t, kazanamazsın lan” diye. Sonuçlar bir açıklandı, Aslanlı Voltran geldi bana. Hemen kaptım kağıdı, atölyeye geldim. Emekçi arkadaşlar nasıl seviniyorlar anlatamam. Çıkardım tulumları attım kırmızı Pavır Rencır robotunun üstüne. Baktım Beyaz Rencır da orada. Artık alakam bağım kalmamış, ne korkacam. Sonuç kağıdını dürdüm, parmaklarımın arasından nah yapıp şaaak diye çektim bunun suratına.

“Napıyorsın lan!” diye bağırdı bu. “Aslanın taşşağını yalatcam sana bağır bağır taşşağı sokacam ağzına” diye bağırdım, “Bittin olm sen” diyor bana, birbirimize girecektik orada, tuttular bizi ayırdılar. “Pavır Rencırını domaltıp Voltran’ın tüm aslanlarına sittirecem oğlum” diye bağırıyorum, işaret parmağımı da sallıyorum.

Komtanla vedalaştım, emekçi gardaşlarımla da sarıldık. “Sen bakma Rencır züppelerine” dedi bunlar. “insan değiller insan” dedim. Vedalaştık. Topladım bavulları, Sincan’dan trenle Polatlı’ya gittim. Ordan da dolmuşla Aslanlı Voltran Eğitim Üssüne.

buralar değerlenmez

pembe olan zütü değilmiydi lan benim bildiğim bumble be gibecem diye uğraşırken füzeleri zütünde patlatmıştı sen içerdemiydin ozaman

enteresan panpa okurken keyif aldım devam et takipteyim

reserved