voltrandan neden ayrıldım anlatıyorum

Gelelim neden bıraktım gül gibi mesleği.. Aslında yıllardır yazmadım, hatta tüm anı defterlerimi odun ateşinde yaktım ama artık dayanamıyorum. Oğlum “baba seni kovdular mı Voltran’dan, niye ayrıldın?” diye sordukça içim yanıyor. Artık herkes gerçekleri bilecek..

Ortaokulu Kurttepe Endüstri Meslek Lisesinde bitirdim. Aslında Hacettepe PDR kazanmıştım, çok iş yapar dediler o bölüm, revaçta olacakmış gelecekte, hala olacak. Neyse, kafam da basıyordu ama durumumuz yoktu. Yollamadılar üniversiteye. Bari okusun, kendini kurtarsın diye askeri okula verdiler beni. Orada meslek öğrendik çok şükür, elimiz iş tuttu, dört yıl kadar Pavır Rencırs motor parça değişimi yaptım atölyede.

Seyfi usta vardı, nur içinde yatsın, çok şey öğretti bana. Ara sıra Mavi Rencır da gelir üç beş bir şey gösterirdi. Beyaz ve Kırmızı Rencırları hiç sevmedim yalnız. G.tün tekiydiler. Hep bir artistlik, bir havalar. Atölyeye gelir artist artist konuşurlardı: “Noldu motor hazır değil mi kaç saat oldu”, “Kapa kaportayı hadi ben uçuyorum” falan. Beraberlerinde kızları getirir Pavır Rencırslarını gösterir hava yaparlardı. Paso bizimle dalga geçerlerdi “Gorch Usta benim robotun malafatını otuz santim yap”, “Robotun t.şşağını da taktın mı haha”. ipneler.

işte o zamanlar karar verdim. Kaporta tamiriyle bir ömür geçmez, benim neyim ekgib Kırmızı Rencır’dan, Mavi Rencır’dan dedim. Pilot olmayı kafaya koymuştum, bitirecektim bu sefil hayatı. O dönem Voltran, Rencırs, Robotek gibi alanlar vardı açıkta kadrosu bulunan. Rencırs en iyi bölümdü, KPSS 90 üstü puan istiyordu.

Komtana çıktım, izin istedim. “Ben pilot olacam” dedim. “Sana ihtiyacımız var Gorch, elin iyi iş tutuyor” dedi. “Kararlıyım” dedim. Aldık izni, çalıştık sınavlara.

Harbi Kırmızı Rencır’dan bayağı eksiğim varmış, KPSS puanım 74 geldi, tutturamadım Pavır Rencırs’ı. ilk sıraya Kütahya Fılavres Sanşiro Pilotluk Okulunu yazdım. ikinci tercihim Eskişeri Arabalı Voltran Üssü, üçüncüsü de Polatlı Aslanlı Voltran Eğitim Merkezi. Rencırs pilotluğunu yazmadım artık, zaten ölü tercih olurdu. Bu arada atölyede benimle tüm yıl dalga geçti Rencırlar, “pilot olacakmış g.t, kazanamazsın lan” diye. Sonuçlar bir açıklandı, Aslanlı Voltran geldi bana. Hemen kaptım kağıdı, atölyeye geldim. Emekçi arkadaşlar nasıl seviniyorlar anlatamam. Çıkardım tulumları attım kırmızı Pavır Rencır robotunun üstüne. Baktım Beyaz Rencır da orada. Artık alakam bağım kalmamış, ne korkacam. Sonuç kağıdını dürdüm, parmaklarımın arasından nah yapıp şaaak diye çektim bunun suratına.

“Napıyorsın lan!” diye bağırdı bu. “Aslanın taşşağını yalatcam sana bağır bağır taşşağı sokacam ağzına” diye bağırdım, “Bittin olm sen” diyor bana, birbirimize girecektik orada, tuttular bizi ayırdılar. “Pavır Rencırını domaltıp Voltran’ın tüm aslanlarına sittirecem oğlum” diye bağırıyorum, işaret parmağımı da sallıyorum.

Komtanla vedalaştım, emekçi gardaşlarımla da sarıldık. “Sen bakma Rencır züppelerine” dedi bunlar. “insan değiller insan” dedim. Vedalaştık. Topladım bavulları, Sincan’dan trenle Polatlı’ya gittim. Ordan da dolmuşla Aslanlı Voltran Eğitim Üssüne.

Şimdi hatırladım bakın, bu Kırmızı Rencır ile Mavi Rencır arada mal kaçırırlardı bakım atölyesinden. Koduumun hırsız şerefsizleri, biz teknisyenler biliyoruz tabii de bir şey diyemiyoruz adamlar amir. Merkeze, komtanlığa imzasız mektup yazıyoruz s.kine takan olmuyor bizi. Yıllarca soydular Pavır Rencırsları, Rencır motoruydu, kılıcıydı taku püsürü.. Lord Zet denen o silah taciri tefeciye sattı bunlar hepsini.

Geçen haber aldım bunlar hakkında soruşturma açmışlar. Mavi Rencır uzaylılarla bir şey araştırma bahanesine yurt dışına kaçmış. Kırmızı’yı da terörle mücadeleden içeri aldılar, Balyoz davasında yargılanıyor diye duydum, alıp zütürmüşler evinden. ama en çok o Beyaz Rencır şerefsizine verdiler ya takım liderliğini ona yanarım.

Neyse.. Ben anlatmaya devam edeyim, minibüsten indim vardım Polatlı Ana Voltran üssüne, elimde bi bavul, atölye komtanından aldığım refarans mektubu, bir de sınav kazandı belgesi.

Orda serdar komtan vardı eski Voltran pilotu, havacı albay, kırmızı aslan ile yedi yüz saat uçuşu var, adam efsane. Herkes gelmiş başlamış Ağustos’ta, ben Kasım’da geldim. Muvafakatı alamadım eski kurumdan. Neyse benim geldiğim gün topladı bizi Serdar Albayım, çömleri bir grup yaptılar, altı kişiyiz. Benden önce bunlar zaten öğrenmişler biraz biraz, beni de aralarına koydular. işte tanışıyorlar benle “yeni arkadaşınız” diye, işte merhaba ben Kırmızı Aslan selam ben Mavi Aslan falan. Dedim “sizin isminiz yok mu?”, kırmızının adı Hakan’mış, binin teki belli muhallebi çocuğu, babası genel müdürmüş bir bankada, ondan kırmızı yapmışlar, mavi söyledi. maviler de her yerde şerefsiz, koduklarım, dedikoducu binler. iki dakkada sattı takım arkadaşını.

Sonra bizi eğitim sınıfına aldılar, gittik oturduk. Sınıfı kesiyorum, komtan da tek tek herkese rengini söylüyor. Önce o torpilli Hakan'dan başladı, “sen kırmızısın” dedi. işte mavi var, idris. Taş gibi bir de kız var kumral saçlı, dolgun bir şey, onu da yeşil aslan yaptılar, Gözde’ymiş adı. Bir de eh ondan fena olmasın, Yağmur var mor aslan, Sarı aslan Hayri var, işte böyle renkler gidiyor.

Serdar komtan benim ismimi söyledi, kalktım ayağa tekmil verdim. "Aferin, usulü biliyorsun" dedi. "Üç sene Rencırs’ta görev yaptım komtanım" dedim. "Söyle bakalım, Voltran mı iyi Rencırs mı?" diye sordu. "Komtanım Rencırlar Amerikan malıydı Ford motoru kullanıyordu, şimdi Voltran Capon malı, sağlam olur diyorlar ama balatalar arada sorun çıkarabiliyor" dedim. "S.kerim senin balatanı, otur" dedi bu, "Sen Pembe aslan olacaksın" dedi.

reserved

Dedim "Ben pembe olmam".. Yok lan, nere diyorsun koduum. Asker burası, kuru kuru s.kerler adamı. Ondan sonra koğuş temizle, tüfenk kaldır indir yap, dağ başında nöbet bekle saatlerce. "Emredersiniz" dedim oturdum. Tüm sınıf güldü. Karizma çizildi tabii, boş boş sırıtıyorum öyle. Yeşil aslan kız Gözde’ye baktım sırıtarak, “Selam ben Gorch” dedim. "Salak.." dedi, önüne döndü. Kalem çevirerek geçti o ders. içimden hep komtana sövdüm.

Öyle bir iki hafta geçti gidiyoruz derslere, işte dil bilgisi, tarih, vatandaşlık, sivil savunma. Sarı Hayri ile aram iyi, muhabbet çocuk. Konyalı. O da benim gibi bileğinin hakkıyla kazanmış gelmiş. Bununla takılıyorum hep. Kırmızı Hakan artistin teki zaten. it herif.

Bir gün kantinde Yeşil aslan Gözde ile Mor Yağmur’u kıstırdım, artık biraz muhabbetimiz de var, "Gözde geldik buraya Voltran sürecez diye, günlerdir Karlofça’nın maddelerini, Yahya Kemal’in kitaplarını ezberliyoruz, daha Voltran’a elimizi sürmedik" dedim. "Haklısın benim de canım sıkılda uf ya ne zaman Voltran sürecez" dedi bu. O sırada kırmızı Hakan bini geldi lafa daldı "Ben lisede çok sürdüm, bir numarası yok" dedi. Atıyor muallak, Voltran sürmüş. Dedim "Nere sürüyon". Hakan da "Dayım Shinra’nın Türkiye disbiriritürü, Voltran’ın metal aksdıbını onlar üretiyor" dedi, Capon firmasıymış. Zengin it. Gene bozdu beni. Zengin her yerde zengin koduum. Akrabaları da zengin. Babadan oğla nesil.

Dersler ana binada oluyor. Grup grup sınıflar var. Biz çömez grubuyuz. 12 kişiyiz, renk renk. Devre devre, 44. Devre biziz. Üstümüzde 43 var, 42 var, öyle gidiyor. 36’nın Turuncu Aslanı vardı mesela, Sadullah Sensei derlerdi, adam efsane. Yine 39’da ibrahim var, Kırmızı Aslanı var, ibrahim, Deli ibrahim diyorlardı, adam Voltron’a atlıyor, Drule Gezegenine gidiyor, Kral Zarkon’un karısına çakıp geliyordu, mor mor. Efsaneydi. Zarkor onun yüzünden kinlenmişti Dünya’ya karşı zaten.

işte Sarı Hayri ile aram iyi, Mor Yağmur’la da iyiyiz. Gri Candar vardı, saç sakal uzamış adamda, berduş. Kokuyordu, yoksa onla da anlaşırdım. Beyaz Taruman vardı, inek bir tip. Hakan’ın peşinden ayrılmazdı.

ilk altı ay dediğim gibi Voltran görmedik bir türlü. Olan dersler de Voltran simülasyonu falan, böyle bilgisayarda ders veriyorlar. Bakım onarım derslerini es geçtim, Pavır Rencırs’ta aldığım dersleri saydırdım.

Hayri kafa adam, Voltran simülasyonu var yine bir gün. Ben Voltranı domaltıyorum bunun Voltranı arkaya geçiriyoruz “tak tak tak” falan eğleniyoruz böyle. Serdar Albay bir gördü.. abovv… hafta sonu iznimiz yandı üç hafta.

Neyse, ilkbahara doğru Serdar albayım çağırttı bizi, "Gençler artık gerçek eğitim alma zamanınız geldi, yarın başlıyorsunuz" dedi bu. Sonra da "şanslısınız, size sıfır aslan veriyoruz" dedi, “kıymetini bilin” falan.

buralar değerlenmez

O gece heyecandan uyuyamadım lan. Sabah Hayri’yi uyandırdım “kalk bi gusül al cenabet cenabet binme aslana” dedim. Hazırlandık, itin öldüğü saatte çıktık gittik ana binanın önüne. Yarım saat soğukta ayazda bekledik. Heyecandan yerimizde duramıyoz. Sonra Hakanla Gözde de geldi, Hakan sakız çiğniyor yavşak yavşak “Ya sabah sabah kaldırıyorlar, öf möf” yapıyor. it.

Bizi aldılar sınıftan, gittik garaja, aslanlar karşıda. Bu Mavi, Gri falan koşa koşa gidip oturdular aslanlara. Çocuk gibi bağırıyorlar falan. Ben biliyorum tabii yılların teknisyeniyim, kaç tane Rencır görmüş adamım, benim Pembe Aslanın etrafını bir dolandım, kaportaya baktım, altına baktım "Aga darbe var bunda" dedim. Komtan şaşırdı "Ne darbesi lan it" dedi. "Valla darbe almış komtanım bak gel şöyle çaprazdan gözünü yaklaştır, ton farkı var boyada, şurası da pürüzlü kalmış" dedim.

“Samet gel buraya” dedi komtan. Samet teknisyen amir, bunun beti benzi attı. Komtan "Darbe almış diyor, doğru mu Samet" diye sordu. Samet bir şeyler mırıldandı, duyulmuyor. “Söyle Samet herkes duysun” dedi komtan. Samet de ıkına sıkıla "Doğru komtanım" dedi.

Eski malları yeni diye kakalıyorlardı bize işte, üst dönemden kalma aslanlar. Komtan da bilmemezliğe yatıyor, şaşırıyor falan. Yer miyim oğlum ben böyle ayakları? Neyse dedim "sorun yok, taş gibi makine bunlar" geçtim oturdum kokpite, Samet bana aşağdan pis pis bakıyor, çantamdan levyeyi çıkardım ağzımla “g.tüne sokarım bu levyeyi” dedim sessizce. Sonra koydum koltuğun kenarına. Baktım diğer çömezler aslanları ileri geri oynatıyorlar, birbirlerine sataşıyorlar falan. Ben boşa aldım vitesi, verdim motora gazı, bir iki öttürdüm aslanı, ara gazı dayadım. Teybe, ses sistemine falan bakıyorum, bir yandan da motoru dinliyorum, hafiften ses geliyor, hoşuma gitmedi. Kapattım kontağı, atladım aşşa. Teknisyen bir velet var, adı Ünsal, “Gel bura” dedim, geldi. Dedim buna "akşam yakıt pompasına bak tam oturmamış, ses yapıyor". Başını salladı, eline de üç beş bir şey sıkıştırdım, utandı, gerek yok abi falan çekiyor bana. “biz de bu yollardan geçtik aslanım” dedim. Sevindi gariban.