victor hugo

"sadece bedenleri, şekilleri, görüntüleri sevenlere ne yazık! Ölüm her şeyi yok edecek. Ruhları sevmeyi deneyin, onlara yeniden kavuşursunuz."

diyerek bugünü mü özetlemiş kral acaba.

sefiller'den ibaret değildir bu eleman okuyun lan cahiller

sefil bi bin. ambiti.

kafaasıııııııııııı taşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşaaaaaaaaaaaaak gibiymiş ot çektikten sonra

ibiş ya beni öldürdü

jan valjean reis. paris in reisi imiş. cozet te asena imiş.

seviye tavan yaptı amk sefilleri!!

seviye niye yüksek burada beyler

am züt memeeeeeeee

ben basıyorum basıyorum hugo gitmiyor tolga abi

hugo ve tolga abiden özenti bu adam

victor-marie hugo (d. 26 şubat 1802 besançon - ö. 22 mayıs 1885 paris) fransız şair, yazar, devlet adamıdır.

victor hugo 26 şubat 1802'de fransa'da doğmustur. liseyi bitirdikten sonra kendini tümüyle edebiyata adadı. 1824 yılında fransız coşumcularının (romantikler) yayın organı olan la muse française dergisini kurdu. cenacle adını taşıyan coşumcu sanatçılar çevresinin üyesi ve onun odak noktası oldu. 1830-1843 arasında en verimli dönemlerinden birini yaşadı. romanları, tiyatro yapıtları ve şiirleriyle başarıdan başarıya koştu. 1831'de notre dame de paris (paris'in notredame kilisesi) adlı büyük romanını yayımladı. 1841 yılında fransız akademisi'ne üye seçildi. çok sevdiği kızı leopoldine'nin 1843'de kazayla boğularak ölmesi üzerine 1852'ye dek yeni yapıt vermedi. 1848 fransa devrimi'nden sonra parlemento üyeliğine seçildi. 3. napoleon'un hükümet darbesini engellemeye çalıştı, başaramayınca 1851 yılında belçika'ya kaçmak zorunda kaldı.
ateşli bir demokrasi ve cumhuriyet yanlısı olarak imparatorluk rejimini eleştiren yapıtlar yazdı. 1855-1870 arasını küçük bir i̇ngiliz adası olan guernsey'de geçirdi. o dönem yazarlığının en üretken yılları olmuştur. 1862 yılında başyapıtı olan les misérables (sefiller) adlı romanını yayımladı. bunu 1866'da les travailleurs de la mer (deniz i̇şçileri) ve aynı yıl l'homme qui rit(gülen adam) gibi önemli romanları izledi.
fransa'da cumhuriyet yeniden kurulunca paris'e döndü. ulusal meclise seçildi. artık fransa'nın en gözde kişilerinden biriydi. paris komünü'nün ezilmesinden sonra komüncülerin bağışlanması için çok uğraştıysada sonuç alamadı. giderek siyasal ve toplumsal yaşamdan elini eteğini çekti.
1885 yılında ölüm döşeğinde iken;
“ "tanrı'ya inanıyorum, ahirete inanıyorum; fakat hiçbir kilise papazını başımda istemiyorum. beni seven bütün dünya insanlarının gönülden dualarını bekliyorum. bu benim için kafidir." ”
diyerek 22 mayıs 1885 yılında hayata gözlerini yummuştu

adam gibi yazar lan

dilenci ve ağlamak için gözden yaş mı akmalı şiirleri hayatımı derin etkilemiştir.

hiçbir ordu vakti gelmiş bir fikir kadar güçlü değildir.