vicdan azabı

Bu sabah okulun bahçe kapısından adımımı attım. Arkamdan yaşlı bir adama ait olan ses bana seslendi: "Selamın aleyküm." Aleyküm selam dedim ve yaşlı adamı dinlemeye başladım. "Sen bu okulda mı çalışıyorsun." Dedi. Evet dedim. Ben 83 yaşındayım. Kimliğime bakabilirsin. Diş hastanesine geldim. Başka güne randevu verdiler. Bi 20 lira yol parası verir misin? Dedi. Üzerimde 90 lira para vardı. O parayla yaklaşık 1 hafta idare etmeliydim ve o gün manisaya gidecektim. O yaşlı adama param yok demeye utandım. Üzerimde nakit yok amca dedim. Anlamadı. Nakit yok üzerimde diye yineledim. Adam utanarak başını öne eğdi. Canın sağolsun dedi ve gitti. Ama ben ondan daha çok utandım. Sanırım o paraya gerçekten ihtiyacı vardı. Çünkü insanların duygularını sömüren dilencilere benzemiyordu. Utanmıştı bir kere. Saat şu an saat gecenin 1i ve benim gözüme uyku girmiyor. Ne yaptı acaba o adam? Neden vermedim ki 20 lira. Ücretli öğretmenlik, 1000 tl maaş. Cebimde şu an 50 lira var. O 20 lirayı verseydim 30 lira kalacaktı. Keşke 4 gün sigara icmemeyi göze alıp verseydim o parayı. Çok büyük vicdan azabı duyuyorum.