vicdan azabı çektiğim bir olay

beyler kısaca anlatıyorum.bu olay yaklaşık 15 yıl önce oldu. annem ve babam her zaman olduğu gibi çalışıyorlardı ve ablam okuluna gidiyordu. bende 5 yaşında falanım. evde yalnız kalmayayım diye anneannem beni evine zütürürdü.bir gün yine beni almaya geldi , evine zütürürken bir şey düşünüyordum ve kafamı duvara vurmuştum. anneannemde öylesine gülmüştü. onun gülmesine dayanamamıştım acımamasına rağmen ağlayıp geri dönmüştüm. anneannem de arkamdan gelip özür diledi hadi gel gidelim dedi fakat ben gelmicem dedim. kadın o yolu boşu boşuna yürümüştü. ertesi gün vefaat etti. özür bile dileyememiştim hala düşününce ağlayasım geliyor. sonuç olarak hayattayken kimseyle dargın olmayın, özüre dilemeyi bilin, bazen çok geç olabiliyor :(:(

çocuktuk o zaman huur çocuğu anlayamıyorduk

@6 en sevdiğim insanlardandı, bir anlık çocukluk işte binlik yapmışım