Romanmı yaziyon amk

beni ılık ılık terletiyor. huzursuzlugumun izah edilir bir yanı yok, yanık kokusu alıyorum.her pişmanlıktan sonra,bir dahaki sefere diyorum,bir dahaki sefer hiç olmuyor.her merhametten sonra kulaklarımı çınlatıyorlar, kerizligim ise hiç gözüme görünmüyor.

ilahi adaletten bahsediyorlar. kulaklarım bunları duyuyor ama dinlemiyorum. kendimle olan her kavgamın ardından zarar görüp,bir sonraki kavgada intikamımı alıyorum kendimden.

düşmanlarım benden hiç korkmuyor, çünkü en büyük düşmanım yine kendimim. kendimden bir türlü kurtulamıyorum. nereye kaçıp gitsem yanımda zütürüyorum düşmanımı. şimdi bu satırları yazarken bile en büyük düşmanım bu satırları okuyor...