Bazı şeylerin affı olmaz, yeri gelir küçük şeyler bile unutulmaz. Sakince gülümsüyor olmam kalbimin sıcak olduğu anldıbına gelmez. Suyun üzerinde hafifçe süzülüyor olmam, suyun altında tüm gücümü harcamadığım anldıbına gelmez.

Neye tutunursan seni koparıp kenara savuracağım. Ta ki, kendinden başka hiçbir şeye tutunmamaya alışana dek.

insanlar bana ulaşamıyorsa ulaşmalarını istemiyorumdur. Enerji seviyemi düşüren kimseyle görüşmek istemiyorum ve görüşmüyorum, koskoca insanlar için bunu anlamak bu kadar zor olmamalı bence. Mesajlarına ve aramalarına dönmediklerim ve \"benimle de mi görüşmeyeceksin\" diyenler, evet güzel kardeşim seninle de görüşmek istemiyorum, ben istesem arardım zaten seni. Salın beni yahu, bıktım enerjimi emen tarafınızla uğraşmaktan.

Bende öyle bir şey yok. Bende hiçbir şey yok, yok işte. Hayır bende öyle bir şey yok. Bende öyle bir şey zamanında var idiyse bile geçti. Uzatma, öyle bir şey yok.
Bende. Öyle. Bir. Şey. Yok.

iş başa düştü.

Kapıyı kilitledim. Üç kere kilitledim ve girmek isteyen asla giremeyecekmiş gibi zannederek tek gözüm açık değilmişçesine uyuyacağım. Kapıyı kilitledim çünkü, matah bir şey bu. Anahtar bile üzerinde hem de.

Kimseyi günlüğüm yapmıyorsam kimsenin de günlüğü olmak istemiyorum ve boşşşş muhabbet dinlemeyi sevmiyorum, kafam almıyor artık.

Karakterimden ve davranış şeklimden dolayı tek çocuk olduğumu öğrenince şaşıran insanlara aynı zamanda tek torun olmam şoku.

Aynı şeyleri aklına getirip durma artık.

Evet, insan insana bunu da yapar. Hatta herkes herkese her şeyi yapabilir ve kimse güvenilir değildir. Her madalyonun öteki yüzü vardır, eğer olmasaydı zaten madalyon değil bilye olurdu. Alış artık buna, alış.

Kabuk tarçınımdan bir tane alıp büyük cam şişeme koydum, zamanla ne kadar değişiyoruz. iki sene önce bu kabuk tarçını alma sebebim, en güzel sıcak şarabı en önemli püf noktaları ile yapabiliyor olmamdı ama şimdi en kıymetlisini önüme koysalar bir yudum bile almam. Hayat çok garip.

Bir günlüğüne insan gibi kesintisiz 6 saat uyuyabilmek istiyorum, tek bir güncük. 5 saat de yeterli olur. Böyle giderse pek yakında frontal lobum eriyip burnumdan aşağı damlamaya başlayacak.

Hadi itiraf et kendine, gitar çalmayı tamamen bırakmak iyi bir fikir değildi. Yani en azından bir Gabriella Quevedo olamasaydın bile mükemmel çalıyordun, çok yazık oldu. Bir gün tekrar eskisi gibi uğraşacağım dersin artık, evet.

Bir insan nasıl olur da hem zehir gibi, katran gibi kindar olup aynı zamanda asla öç almadan, karşılığında hiçbir şey yapmadan ve aksine inadına iyi davranarak her şeyi çok net bir şekilde zihninde aynen saklamaya devam edebilir? Bazen gerçekten kendime hayret ediyorum.

Rahatlıkla çok sadık bir dost olduğumu söyleyebilirim ama karşımdaki insanın karakterinde "kabul edemeyeceğim" kötü bir yön fark ettiğimde bir daha asla eskisi gibi yakın olamıyorum, kaç yıllık geçmişimiz olursa olsun kendime engel olmaya çalışsam bile kopuyor benim tarafımdaki tüm bağlar. Dostluğum aşırı güçlü ama ömrü sadece bir bencillik, bir yalan, bir ihanet kadar, fazlası yok.

Bir süredir yanlış anlaşılmalarımı düzeltmek istemeyecek kadar bıktım, insanlar her zaman istediğini düşünsün.

insanlarla uzun sürebileceğini hissettiğim konuşmalara başlamadan önce denize dalar gibi derin bir nefes alıyorum, çaresizlikten.

Bazı günlere alışmam koca bir gün alıyor.

Kafamı takmıyorum, kafama takılıyor.

Ben arkadaşlarımla muhabbet ederken konuşma sürekli aynı konu çevresinde dolandığı zaman bile sıkılıp anında "hadi size iyi sohbetler" diyerek kalkan insanım, bunalttı artık bu gündem beni.