Kız muhabbeti var k.bakma çugu panpa

Rez aldım

insan dostlar. Öylesine garip bir şey ki, küçükken büyümek için can attığı o her anın hayalini kuramaz duruma geldiğinde anlıyor küçükken istenilen o geleceğin ne büyük acılar ile geleceğini. Buradan sonra sizler için bu başlıkta bırakacağım her bir satırın, geçmişimde istediğim o (acı) geleceğin "acı" kısmına bir atıf, sizler içinse bir kaç satırlık anı olmasını diliyorum. Ve bundan 7 yıl öncesine, her şeyin başladığı o güne giderek başlamak istiyorum sözlerime.

Üniversiteye yerleşmiş, zorunlu hazırlık okuluna içimde zerresi olmayan istek duygusunun kölesi olarak sürüklenmekte ve bunları yaparken kulaklarımda geçmişte bıraktığım hayatımda dinlediğim şarkılardan bir tanesini kendime okul yolunca dost edinmekteydim. Okulun başlangıç zamanları olduğu için güneşin ilk ışıkları şehre yavaş yavaş değip tüm sokakları aydınlatmakta, ben ise en az güneşin ısıttığı kadar içimde soğuyan bir heyecanla okula doğru yürümekteydim. Ne olacağını bilmediğim bir macera başlayacaktı benim için. Hiç bilmediğim yollardan yürürken sora sora okulun kapısına gelmiştim sonunda. Ve sordum kendime. Neydi beni gerçekten bu okula bağlayacak olan?

Arkadaşlar arada okuyup okumadığınıza dair bir ses verebilirseniz sevinirim.

Okulun kapısından içeri girdiğimde, hiç de olmak istemediğim bir yerde olduğumun farkına varmıştım. Ayrıca burası lisedeki gibi ilk ders günü ders olur mu olmaz mı gibi soru işaretleri olan bir yer değil aksine kimsenin derse girip girmemek ile alakalı problem yaşamadığı bir yerdi. Bunu zamanla benden yaşça büyük olup hala benle aynı sınıfta olan insanların varlığı ile anlamam da işin daha güzel bir açıklamasıydı. Okula girdikten sonra, kampüsteki kafelerden bir tanesini gözüme kestirdim. Orayı sizlere mavi şemsiyeli kafe diye betimleyeceğim. Mavi şemsiyeli kafe, diğer kafelere oranla daha sakin duruyor, dışında bulunan masalarda bir kaç kişi oturmuş kitap okuyor veyahut sessiz bir şekilde kahve içip sohbet ediyorlardı. ilk günün karmaşası vesilesi ile derse girmeden önce burada bir kahve içip sonrasında derse gitmenin mantıklı olacağını düşündüm. Mavi şemsiyeli kafeden içeriye adımımı attıktan sonra kasaya doğru kahve almak için yöneldim.

Kahvemi söyleyip gözüme bir masa iliştirdim ve oraya doğru yürümeye başladım. Tam kahvemi bırakıp oturacakken masaya benden önce davranıp bir kız oturdu. Lisenin ve pek sosyal olmamanın tüm dezavantajlar sayesinde kendisine oturmamın bir mahsuru olup olmayacağını soramayarak oradan ayrılmak zorunda kaldım. Kahvemi masadan alırken kısa bir süre göz göze gelsek de herhangi bir şekilde bir konuşma yaşamadan oradan kalktım ve başka bir yere oturdum. Kahvemden bir iki yudum aldıktan sonra yavaş yavaş sınıfın yolunu tutmaya başladım.

Sınıfa girdikten sonra en arkada kendime güzel bir yer tayin edip oraya oturdum ve hocayı beklemeye başladım. Anlamadığım bir biçimde gergindim ancak bunu kontrol etmeye çalışıyor gibi davranıyordum. En azından ben öyle sanıyormuşum. Az önce mavi şemsiyeli kafede masama oturan kız da aynı şekilde sınıfa girdi. Şöyle sınıfa bir göz gezdirdikten sonra bana doğru gelip kafede olan konudan dolayı üzgün olduğunu bir anda yerimi aldığını ancak telefonla görüştüğü için bir şey söyleyemediğini dile getirdi. Ben de bir problem olmadığını söyledim. Yanımdaki sıraya oturup o da hocayı beklemeye başladı. Bu arada elini uzattı. Ben Sıla.

Başımı eğerek uzattığı el seldıbını karşıladım ve Depresif diyerek memnun olduğumu söyledim. Yapmış olduğum hareket onu rahatsız edecek ki yanımdan kalkarak başka sıraya gitti ve oturdu. Ne garip diye geçirdim aklımdan. Sonrasında hoca geldi ve derse başladık. Sınıfa genel olarak göz gezdirdiğimde pek de arkadaş olunası insanlar yoktu. Her ne kadar kendi içimde tasvip etmesem de arkadaş olabileceğim tek kişi Sıla gibi duruyordu. Sebebi ise malum, çok basit bir selamlaşma faslı.

3 saat derse girdikten sonra, devamsızlık hakkımızı çoktan öğrenmiş, tekrar mavi şemsiyeli kafeye gidip oturmuştum. Kulaklığımı takmış hiçbir şey yapmadan günü öylece bitirip akşam eve geldim. Duş alıp bir kaç saat kitap okuduktan sonra günün yorgunluğu ile uyudum. Sabah uyandığımda okula geç kalmış, dersi çoktan kaçırmıştım. Hiçbir zaman sorumlu bir öğrenci olamamıştım vesselam! Evden çıktıktan sonra tekrar okulun yolunu arşınlarken kulağımda aynı şarkılar, zihnimde ise hiç düşünmediğim o sorular vardı. Neden buradaydım, ne olacaktı?

Bu sorular eşliğinde okula gelmiş, derse girmiştim. Devamsızlık hakkımız belli bir saatti ve doldurduğumuz zaman tekrara düşüyorduk. Dikkatli olmalıydım. Bu gidiş gelişler yaklaşık bir hafta devam ettikten sonra yavaş yavaş sınıfta bir arkadaş çevresi edinmeye başlıyordum. Sıla ile o günden sonra konuşmamıştım. ihsan ve Murat diye iki arkadaş edinmiştim. Ancak genel olarak onları da kendi içimde bir şekilde incelemeye çalışıyor, tanımaya çalışıyordum. 2. haftanın 3. günü yani Çarşamba günü, ihsan ben ve Mert mavi şemsiyeli kafede otururken kapıdan tekrar Sıla girdi. Kısa süreliğine göz göze geldik ancak çok kısa süreli bir karşılaşmaydı ve bu kafede ikinci defa Sılaya denk gelmem bana tamamen bir tesadüf geliyordu.

Edit: Arkadaşlar yukarıda Murat aşağıda Mert diye yorumlar geldiğinde dolayı edit ile açıklıyorum. Mert de sınıftan bir arkadaşımızdı o dönem.

Arkadaşlar buradaysanız belirtin ona göre devam edeyim.

iyi güzelde yalan olduğunu bu kadar belli etmeseydin be panpam çocuk bir murat bir mert amk

Yemek yedikten sonra tekrar derse döndük. Hocanın gelmesine bir kaç dakika kalmasına rağmen Sıla hala girmemişti sınıfa. Bir anlık soru işareti belirse de kafamda pek de olayın derinliklerine dalmadan kafamdan geçiştirdim düşünceleri. Nasıl olsa insan 1 haftada gördüğü bir insana aşık olamazdı değil mi? Dersler bittikten sonra okuldan çıkıp eve doğru yürümeye başladım. Kafamda bir kaç farklı düşünce dolaşmaya başladı. Sıla hoş bir kızdı ancak çok enteresan bir başlangıç yapmıştık. Üniversite hayatı diye anlatılan onca hikayenin arasında insanın etkileşimde olma isteği de hayli yüksekti ancak bana doğru gelmiyordu. Okula çıkan bir sürü farklı ara yol vardı. Onlardan başka bir tanesine sapıp oradan yürümeye başladım. Küçük bir park vardı ve biraz oturup zaman geçirmek istedim.

Okuyanlardan hiç ses çıkmadığına göre kimse yok buralarda arkadaşlar sanırım?

Anlat panpa dinliyoruz

Devam edeyim mi arkadaşlar?

Ya panpa devam etsene amk