-
1.
+1belkide hafif gördüler.. ama onlar kamburlarımdı benim. dik durmamı engelleyen birer kambur..
-
2.
0ve genç kız en büyük acıların kendi acıları olduğunu düşünüyordu.
-
-
1.
0Ve Adam tanimadan yargılıyordu genç kızı.. diğer herkesin yaptığı gibi
-
-
1.
0adam gülümsedi."bu kızın gerçekten de canı yanmış." diye düşündü. yüzündeki gülümseme kalbindeki burukluğunu gizlese de genç kızın kamburuna eklediği acıların pişmanlığını bir ömür yaşayacağı gerçeğini ne gizleyebildi ne de değiştirebildi..
-
1.
-
2.
0Ve genç kız düşündü.. "böyle güzel düşünen Adamlar kalmışmıydı sahi?".
-
-
1.
+1"siz güzel düşündürenler" dedi adam "sizler oldukça... "
-
1.
-
3.
0içi içini yiyordu genç kızın.. Güzel düşünen bu Adamın acılarını ögrenmek için. Varmıydı sahi acıları, böylesine güzel düşünen bi Adamı kim yaralayabilirdi ki?
-
-
1.
0adam gözlerini sımsıkı yumdu. tüm acılarını gözünün önüne getirmeye çalıştı ama görebildiği tek şey kendisiydi.onu kendisinden başka kim yaralayabilirdi ki.neyse ki o bunlara alışmıştı. genç kızın mutluluğunun yanında onun acılarının bir önemi yoktu.
-
1.
-
4.
0Peki ya o genç kız mutlumuydu? Ya da hiç olmuşmuydu?
-
-
1.
0"imkanım olsa... " dedi adam. "... dünyadaki bütün mutluluğu kalbine doldurmak isterim."
-
1.
-
5.
0Sadece güldü genç kız, uzun zaman sonra ilk defa.. işte bu onun tek mutluluğuydu. Olmayacak şeylere inanmak.
diğerleri 3 -
1.
-
3.
0Kanbur değil kambur