ve hava o kadar soğuktu ki

yaralarını temizledim ve sardım çantasında silahlar vardı bu adam kimdi nerden geliyordu bilmiyordum aradan 1 gün geçtikten sonra kendine geldi tek dediği şey oğlumdu ama bizim dediklerimize karşılık vermiyordu kağıt kalem aldım ve ona yazmaya başladım bu şekilde anlaşa bildik. hikayesini anlattı çok zor bi durumdu. yaşlı amcayla tanışmamız bu şekilde olmuştu.

bu durumu atlatmam 2-3 gün sürdü zaten annem ve babamı kaybetmiştim şuan bitik durumdayım.. daha sonra ablam kendimi toplamamı istedi çok zor günler geçiriyorduk tahmin bile edemezsiniz. 28 yaşındasınız ve nerdeyse herşeyinizi kaybetmişsiniz bu çok zor birşeydi ve artık karar vermiştim onların ölmesinin bi anlamı olmalıydı. onlar boşuna ölmemişti. nereye gideceğimizi bilmiyorduk ne yapacağımız hakkında en ufak fikrimiz yoktu erzaklarımız tükenince tekrar dışarı çıkmak zorunda kaldım binadan dışarı çıktım etrafta çok zombi yoktu ama ileriden yürüyerek gelen biri vardı yaralıydı zor yürüyordu önündeki sokakta zombiler vardı ama farkında değildi. yanına gitmem gerekiyordu binanın girişinden çıktım adama doğru ilermeye başladım en sonunda görmüştü beni bana baktı ve kendini yere bıraktı önce marketin önünde ki zombiyi öldürdüm daha sonra adamın yanına doğru ilerledim yüzü kanlar içindeydi söylediklerime cevap vermiyordu bacağında bir yara var ve kanamaya devam ediyordu. kendine getirmeyi başardım ona bişeyler söylüyordum ama sadece bana bakıp ağlıyordu hiç bişey demiyordu elini omzuma attım ve marketin yanına doğru gitmeye başladık marketin içine girdik hızlıca alacaklarımı aldım ve marketten dışarı çıktık. hala hiç bişey konuşmuyor sadece ağlıyordu daireye geldik ablama çocukları diğer odaya zütürmesini söyledim.

rizörv

benzinimiz azalıyordu ve akşam olmasına çok al kalmıştı hemen saklanacak bi yer bulmamız gerekiyordu koştuk ve bir binanın içine girdik orada sabahladık terk edilmiş bir daireye girdik binada 2-3 kişi daha vardı ama bize kapılarını açmadılar herkes çok korkmuştu şehirde elektirik yoktu biraz bu şekilde dayandık bir süre sonra durduğumuz yerde yiyecek azaldı çıkıp almam gerekiyordu hayatta kalmamız için yiyecek lazımdı dairelerin kapıları kitliydi ve kimse açmıyordu binadan dışarı çıktım yolda sağ tarfımda 3 zombi sol tarafında 1 zombi vardı soldan gidip onu öldürmem gerekiyordu zayıf noktaları başıydı sihalımı kullanmadan av bıcağıyla hallettim zombiyi. köşede ufak bir market vardı içeri girip birşeyler aldım ve tekrar geri döndüğümde apartmandan çığlıklar geliyordu bu eşimin sesiydi elimdekileri yere atıp koşmaya başladım ona çıkmamasını söylemiştim ama beni dinlememiş apartman girişinde zombilerin onu yerken halini gördüm şoka girmiştim silahımla bütün zombileri öldürdüm eşimi kaybetmiştim bunu ufak kızıma nasıl söylerdim. daha fazla zombi gelmeden eşyaları alıp daireye çıkmaya başladım hepsi çok korkmuştu ağlıyordu artık ben ablam küçük kızım ve yeğenim vardı.

size biraz kendimden bahsedeyim 28 yaşındayım salgın başladığında ailemle birlikteydim 5 yaşında dünyalar güzeli bir kızım ve dünyalar güzeli bir eşim vardı. onları korumaya çalıştım ama başaramadım salgın başladığın bütün ailem bir aradaydık annem babam ablam yeğenlerim kaçıyorduk 2 tane arabamız vardı 10 kişiydik yeğenimi ve kızımı eşimi ve ablamı kendi arabama aldım kaçmaya başlamıştık ama bir yandan askerler etrafa ateş açıyordu tanklar bombalıyordu her yeri ve babamların arabasının lastiğine bir kurşun geldi araba savruldu ve bir dükkanın duvarına çarptı hemen durduk babam annem gidin diye bağırıyordu lanet olsun bu seçim benim için çok zordu ne yapacağımı bilemedim onları çıkarmalımıydım yoksa kaçmalımıydım bu çok kötü bir durumdu ve o arabanın içinde canımdan parçaları bıraktım eşim kolumtan tuttu ve gitmeliyiz gitmeliyiz yoksa bizim sonumuzda onların ki gibi olur diyordu arabaya bindim gözüm yaşlı bir şekilde gidiyordum.

(bkz: the ghost and the darkness)

burdaki 7 kişininde bir sürü hikayesi var. çoğu ailesini ve yakınını kaybetmiş veya onları bulmak için hayatta kalmaya çalışıyorlar. kış bitimine kadar burada durmaya karar verdik yaklaşık bir ay kadar burdayız. bir ay daha savaşmak zorundayız. gideceğimiz yer olarakta 51 yaşındaki amcanın bildiği bir ufak kasabaya gideceğiz dediği kadarıyla etrafı çitlerle çevrili bir ev varmış oraya girersek zombilerden uzaklaşmış oluruz herkesin içinde bir umut var artık.

markete gitmemizin arasından 1 hafta geçti yiyeceklerimiz gene azalmaya başladı. tekrar dışarı çıkmak zorundaydık. virüs yayılmaya başlayınca devlet askerlere tam yetki verdi yani tank kullanıyor uçaklar helikopterler her yeri bombalıyordu ve bu yüzden çoğu kişinin kulak zarı zarar gördü çoğu zombininde aynı şekilde çok kötüydü tam bir cehennem havasıydı asker sivil zombi kimseye acımadan ateş ediyordu. tam bir felaketti ama daha sonra onlarında cephaneleri bitti ve ya zombi oldular yada kendilerini öldürdüler grubumuzda 51 yaşında yaşlı bir amca var. oğluyla bir yaşıyor oğlu bulunduğumuz yerde askeriyede yetkili bir asker salgın çıkınca biraz cephane alıp eve gelmiş dayana bildikleri kadar dayanmışlar daha sonra zombilerin sayısı artınca oğlu çok büyük bir fedakarlık yapmış. babasının yapması gereken şeyi oğlu yapmış silahları babasına vermiş yanına bir adet el bombası almış ve topluya bildiği kadar zombiyi bi odaya toplamış babası tam kapıdan çıkarken el bombasını ateşlemiş çok büyük bir fedakarlık yapmış bombanın etkisiyle yaşlı adamın 2 kulaağıda patlamış bi süre sersemlemiş daha sonra ordan uzaklaşa bildiği kadar uzaklaşmış ilk tanıştığım kişi oydu. konuştuklarıma cevap veremiyordu sadece ağlıyordu ve bir babanın göz yaşı dökmesi olması gereken son şeydi.

(bkz: hava hatırladığım kadarıyla baya soğuktu)

reserved

reserveddd

yalan amk inanmayın

reserved

dağlara kaçmayı düşünoyoruz ama güvenliğimiz olmayacak. hiç kimsenin durum hakkında bi fikri düşüncesi yok taktan şehirde herkes birbirine düşman gibi davranıyor. her gün radyo da kanal arıyoruz. ama parazitten başka bir şey yok bazıları istanbulun güvenli olduğunu düşünüyor ama ben tam tersini düşünüyorum bence doğuya gitmeliyiz ne kadar az insan olursa o kadar az zombi ve tehlike olur büyük şehirler büyük sorunlar getirir.

elimizde dürbünün olması çok işimize yarıyordu çatıya çıkıp nöbet tutuyorduk. geceleri gördüğümüz kadarıyla hala hayatta olan birileri var evlerinde mum gibi bişey yakıyorlar galiba geceleri bazı yerlerde görüyoruz ışığı ve oralardan uzak durmaya çalışıyoruz. bu taktan yerde tıkandık kaldık heryer yanmış zombi kokuyordu. kış olduğu için çok zor zamanlar geçiriyoruz ama kışın bitmesine az kaldı biraz daha dayanmak zorundayız ve şuanlık hasta olan kimse yok grubun lideri olarak beni seçtiler silah kullanmayı biliyorum askerliğimi yaptım ve bir otelde güvenlik görevlisiydim sürekli ava çıkıyordum silaha elim yatkındır ama bazılarımız silah kullanmayı bilmiyor ve bu bu dünyada çok kötü bişey. hayatta kalmak istiyorsanız öldürmeniz gerekiyor her ne olursa.

gerçekten başarmıştı ama ikimizde çok korkmuştuk neye ateş ettin dediğimde gittiğim yerde 2 tane zombi çıktı karşıma kullanmak zorunda kaldım dedi kendisi 1 mermi almak istemişti ama ben ısrarla 2 mermi koymuştum senin sayende hayattayım dedi bana aynı şekilde cevap verdim arkadaşıma. ve yavaş yavaş marketten aldığımız ürünlerle yukarı çıktık bize 1-2 hafta yetecek kadar yiyecek ve içecek vardı. ama yeni planlar yapmak zorundaydık sonsuza kadar bu şekilde yaşıyamayız ve bu kadar şanslı olamayız

arkadaşımla bir konuşma kendi isteğiyle koşup onları diğer yöne çekecekti. bu tamamen kendi isteğiydi hiç bir baskı uygulamadım geldiğimiz ara sokakta zombi yok. başarma şansı var zombileri alt sokaktan dolaştırarak kurtula bilir. ama alt sokak ne durumda bilmiyoruz buna rağmen kabul etti silahına 2 mermi aldı geri kalanı bana verdi. arkadaşımın ailesi yakını kimsesi yoktu ve karar kesinleşti dikkatlerini çekecekti koşmaya başladı 6 zombide arkasından gidiyordu bende hemen eşyaları alıp koştum pencereye marketten aldığımız ürünleri pencereden içeri attım arkamı dönüp baktığımda arkadaşım yoktu sadece zombi sesleri vardı ve tırmandım 1. kata ve bir silah sesi geldi başını dertteydi gitmek istiyordum ama grubuma ve küçük yeğenime bakmak zorundaydım ardından bir silah sesi daha geldi ve geldiğimiz yerden koşarak geliyordu arkasında bir sürü zombi vardı bana yardım et diye bağırıyordu aramızda sadece 200m fark vardı koşarak geldi barikatı çıktı ve tırmandı daha sonra hemen pencereyi tekrar eskisi gibi kapattık ve barikatları koyduk

marketin sağında 2 zombi var görüş açımızda vurmalımıyız yoksa satır ve bıcakla kafalarındanmı vurmalıyız. mermi ve silah artık bu dünyada bir altın değerinde daha fazla harcıyamazdık zombileri marketin içine doğru çektik çok seri hareket edemiyorlar eşyalarımızı kenara koyduk ve zombileri çok kolay olmasada öldürdük. şuan yakınımızda zombi yok ama 200metre kadar ilerde bir kalabalık var onlara görünmeden 30metre kadar karşıya gitmemiz gerekecek. eğer peşimize takılırlarsa sonumuz çok iyi olmaz sürünerek geçmeyi deniyeceğiz eşyalarımızı aldık ve çok yavaş şekilde sürünerek devam ediyoruz 30metrelik yolu geçmemiz yaklaşık 10dk sürdü çok vakit kaybettik. ara sokaklardan gittik hay gibeyim bune arka pencerenin önünde 6 tane zombi hareketsiz şekilde duruyorlar büyük ihtimal bizden biri çıkmaya çalıştı onları ordan uzaklaştırmamız lazım.

devam et bin

arkadaşım onları diğer tarafa çekip saklana bileceğini söylüyor ama bu tehlikeli grubumuz zaten az kişi daha fazla kayıp veremeyiz zamanımız az hemen karar vermek zorundaydık ve silahları kullanmaya karar verdik bu belki daha fazla zombi çekecekti ama bizi markete sokabilir.. ve 3 zombiyide vurduk koşa koşa markete girdik marketin girişinde bi hasar yok hemen kapıları kapattık marketin içinde bir zombi var üstümüze doğru geliyor. onuda silahla vurmak zorunda kaldık mermilerimiz azalmaya başladı arkadaşım girişi kontrol ederken bende marketten yiyecek ve içecekleri alıyordum bazı ürünlerin son kullanma tarihi geçmiş bu çok üzücü ve yeteri kadar ürün aldık kasap reyonundan uzun bir satır aldım yaklaşık 20cm kadar bu işimize yarar.