ve hava o kadar soğuktu ki

@12 panpa sıçmışsın yani, bütün zombi filmlerinde dizilerinde oyunlarında her şeyde zombilerin dikkatini ses çeker

reserved

(bkz: hava hatırladığım kadarıyla baya soğuktu)

adam back to the future beyler

reserved

devam et bin

reserveddd

Bu ABD nin yaptığı bir yardım çağrısıdır bunu duyuyorsanı hala umut var burda güvenli bir bölge var hastalığı kapmamış herkes kabul edilecektir.

yalan amk inanmayın

olm kadın varsa deli gibi gibişin

dinliyoz panpa istersen yardımcı olurum

http://t0.gstatic.com/ima...czRu79TtIttlS9cM9VVrpA9cj

reserved

yaralarını temizledim ve sardım çantasında silahlar vardı bu adam kimdi nerden geliyordu bilmiyordum aradan 1 gün geçtikten sonra kendine geldi tek dediği şey oğlumdu ama bizim dediklerimize karşılık vermiyordu kağıt kalem aldım ve ona yazmaya başladım bu şekilde anlaşa bildik. hikayesini anlattı çok zor bi durumdu. yaşlı amcayla tanışmamız bu şekilde olmuştu.

markete gitmemizin arasından 1 hafta geçti yiyeceklerimiz gene azalmaya başladı. tekrar dışarı çıkmak zorundaydık. virüs yayılmaya başlayınca devlet askerlere tam yetki verdi yani tank kullanıyor uçaklar helikopterler her yeri bombalıyordu ve bu yüzden çoğu kişinin kulak zarı zarar gördü çoğu zombininde aynı şekilde çok kötüydü tam bir cehennem havasıydı asker sivil zombi kimseye acımadan ateş ediyordu. tam bir felaketti ama daha sonra onlarında cephaneleri bitti ve ya zombi oldular yada kendilerini öldürdüler grubumuzda 51 yaşında yaşlı bir amca var. oğluyla bir yaşıyor oğlu bulunduğumuz yerde askeriyede yetkili bir asker salgın çıkınca biraz cephane alıp eve gelmiş dayana bildikleri kadar dayanmışlar daha sonra zombilerin sayısı artınca oğlu çok büyük bir fedakarlık yapmış. babasının yapması gereken şeyi oğlu yapmış silahları babasına vermiş yanına bir adet el bombası almış ve topluya bildiği kadar zombiyi bi odaya toplamış babası tam kapıdan çıkarken el bombasını ateşlemiş çok büyük bir fedakarlık yapmış bombanın etkisiyle yaşlı adamın 2 kulaağıda patlamış bi süre sersemlemiş daha sonra ordan uzaklaşa bildiği kadar uzaklaşmış ilk tanıştığım kişi oydu. konuştuklarıma cevap veremiyordu sadece ağlıyordu ve bir babanın göz yaşı dökmesi olması gereken son şeydi.

burdaki 7 kişininde bir sürü hikayesi var. çoğu ailesini ve yakınını kaybetmiş veya onları bulmak için hayatta kalmaya çalışıyorlar. kış bitimine kadar burada durmaya karar verdik yaklaşık bir ay kadar burdayız. bir ay daha savaşmak zorundayız. gideceğimiz yer olarakta 51 yaşındaki amcanın bildiği bir ufak kasabaya gideceğiz dediği kadarıyla etrafı çitlerle çevrili bir ev varmış oraya girersek zombilerden uzaklaşmış oluruz herkesin içinde bir umut var artık.

(bkz: the ghost and the darkness)

size biraz kendimden bahsedeyim 28 yaşındayım salgın başladığında ailemle birlikteydim 5 yaşında dünyalar güzeli bir kızım ve dünyalar güzeli bir eşim vardı. onları korumaya çalıştım ama başaramadım salgın başladığın bütün ailem bir aradaydık annem babam ablam yeğenlerim kaçıyorduk 2 tane arabamız vardı 10 kişiydik yeğenimi ve kızımı eşimi ve ablamı kendi arabama aldım kaçmaya başlamıştık ama bir yandan askerler etrafa ateş açıyordu tanklar bombalıyordu her yeri ve babamların arabasının lastiğine bir kurşun geldi araba savruldu ve bir dükkanın duvarına çarptı hemen durduk babam annem gidin diye bağırıyordu lanet olsun bu seçim benim için çok zordu ne yapacağımı bilemedim onları çıkarmalımıydım yoksa kaçmalımıydım bu çok kötü bir durumdu ve o arabanın içinde canımdan parçaları bıraktım eşim kolumtan tuttu ve gitmeliyiz gitmeliyiz yoksa bizim sonumuzda onların ki gibi olur diyordu arabaya bindim gözüm yaşlı bir şekilde gidiyordum.

benzinimiz azalıyordu ve akşam olmasına çok al kalmıştı hemen saklanacak bi yer bulmamız gerekiyordu koştuk ve bir binanın içine girdik orada sabahladık terk edilmiş bir daireye girdik binada 2-3 kişi daha vardı ama bize kapılarını açmadılar herkes çok korkmuştu şehirde elektirik yoktu biraz bu şekilde dayandık bir süre sonra durduğumuz yerde yiyecek azaldı çıkıp almam gerekiyordu hayatta kalmamız için yiyecek lazımdı dairelerin kapıları kitliydi ve kimse açmıyordu binadan dışarı çıktım yolda sağ tarfımda 3 zombi sol tarafında 1 zombi vardı soldan gidip onu öldürmem gerekiyordu zayıf noktaları başıydı sihalımı kullanmadan av bıcağıyla hallettim zombiyi. köşede ufak bir market vardı içeri girip birşeyler aldım ve tekrar geri döndüğümde apartmandan çığlıklar geliyordu bu eşimin sesiydi elimdekileri yere atıp koşmaya başladım ona çıkmamasını söylemiştim ama beni dinlememiş apartman girişinde zombilerin onu yerken halini gördüm şoka girmiştim silahımla bütün zombileri öldürdüm eşimi kaybetmiştim bunu ufak kızıma nasıl söylerdim. daha fazla zombi gelmeden eşyaları alıp daireye çıkmaya başladım hepsi çok korkmuştu ağlıyordu artık ben ablam küçük kızım ve yeğenim vardı.

rizörv