varsa benim gibi sorunlu arkadaşlar

babamın ömür boyu lafından sonra hayatım kararmıştı resmen. ömür boyu ilaç kullanmak zorundaydım. dedemle ve halamla hiç tanışmamıştım. nedeni buydu sanırım. sonra ilaçları bırakmaya karar verdim. doktora zütürdüler zorla doktorun bana söyledikleri ise hayatımın kararma anıydı.

ben: bu ilaçları içmek istemiyorum.
dr: neden peki?
ben: istemiyorum işte ne deliyim, ne bişey bu ilaçları kullanmıyacam
dr: o ilaçlar olmazsa ölürsün..

kapıyı çarptım çıktım. doktorun söyledikleri umrumda değildi ama ilaçları bırakmanın ardından başıma geliceklerden haberim yoktu.

evet beyler geldim birazdan devam ediyorum.

merak ettim lan şimdi devdıbını. çok ciddi ve gerçekçi lan. gece burdayım panpa

rezerved.

devam panpa

rahat rahat anlat panpa daha yeni uyandım 363542 saat uyumam dinlerim

o zmn rezerve

devam pampa ciddiyetle dinliyorum taşşak geçmek yok beyler..

burda bi ara veriyorum gece devam edicem. eski günler geldi gözümün önüne dışarı çıkıp biraz hava alıcam. rezerveleri alın.

@16 uza liseli. anlat biz dinliyoruz panpa

acilden çıkıp tekrar abimin hastanesine gitmiştik. ben kapıda bekliyordum içerde annemle babam konuşuyordu. iyice kıllanmaya başlamıştım. eve geldiğimizde alışık olmadığım türden bi konuşma beni bekliyordu.
annem: oğlum sana verdiğim ilaçlar vitamin değildi
ben: neydi o zaman?
annem: antidepresan
ben: o ney ki?
babam: oğlum bizim ailemizde genetik bir hastalık var atipik pgiboz denen bi hastalık. dedende de vardı halanda da şimdi sende olmasından şüpheleniyoruz.
ben: nasıl bi hastalık peki o?
babam: pgibolojik bi hastalık. beynin bi salgı üretiyor ve bu salgıda gereğinden fazla düşünmene sebep oluyor.bu yüzden ilaç kullanman gerekecek.
ben: ne zamana kadar?
babam: ömür boyu...

anan bizde

babamlar içerde 20-25 dakika civarı kaldılar. hiç bir şey söylemeden eve geldik. gelirken eczaneye uğramıştık. nedenini anlamıştım.eve geldiğimizde annem yemek hazırlamaya başladı. babamsa işe gitti tekrardan. bende ders çalışmıştım akşama kadar. akşam olduğunda yemekten sonra önüme 2 tane hap koymuştu annem ne bunlar dedim. vitamin dedi sesi titreyerek. anlamıştım bi gib olduğunu ama belli etmemiştim. içtim ilaçları sora odama ders çalışmaya döndüm. aradan bi yarım saat geçti ve sol bacağıma kramp girmişti ovuyorum, iğne batırıyorum geçmiyor. sonra ağzımın sola kaydığını hissettim. lan dedim noluyor amk. anneeeee diye feryad ettim ve annem geldi n'oldu dedi?
konuşamadığımı görünce beni acile zütürdüler. sakinleştirici verdiler. acilde ki kadın annemle konuşuyordu. ben anlayamıyordum ama...

hassktr

reserved

ertesi gün babam randevu almıştı ve sabah aç karnına çıkardılar beni evden. hastaneye gittiğimizde önce kan aldılar, tansiyonuma baktılar, nabzımı ölçtüler ve sonra doktorun yanına çıktık. doktor 26-27 yaşlarında henüz nişanlanmış kızıl saçlı beyaz tenli bi doktordu. önce utandım konuşmaktan çünkü ilk defa bu derece güzel bi kadın bana canım diyordu. ve sonra anlattım okulda gözlerim kararıyor iki gündür bayılıyorum. bi kaç soru sordu bana bi kaç resim gösterdi ne görüyorsun dedi cevapladım hepsini tek tek. sonra bana sen çık canım birazda babanlarla konuşalım dedi. ve yolladı beni.

sabahları annemin adımı 10bin kere söyleyip uyandırmasına alışıktım ama o sabah beni uyandırmamıştı. öğlen 11 e kadar uyumuşum. kalktığımda evde kimse yoktu. annem patates kızartmış kahvaltıyı hazırlamış gitmişti. babamda işteydi yani yalnızdım evde. kahvaltımı ederken annemle babam geldi. içeri yanlarına gittim. ve bi kaç dakikalık suskunluğun ardından şöyle bi konuşma geçti.

babam: oğlum abinin hastanesinde iyi bi doktor varmış onunla bi görüşmek ister misin?
ben : neden ki? neyim var benim?
babam: bir şeyin yok oğlum. okul dersane özel ders çok yoruluyorsun hiçte arkadaşın yok birislyle konuşup sorunlarını anlatmanın nesi kötü?
ben : deli miyim ben ?
babam: sadece deliler mi hastaneye gider ?
ben: niye deli doktoru diyorlar o zaman?
babam: soruma soruyla cevap verme. şu yaşına kadar senden hiç bir şey istemedim. o kadar emeğim var üstünde bi kereliğine bir şey istiyorum .
ben: tamam !! ??

devam panpa

3. gün sonunda okula döndüm. ama aynı şey tekrar başıma gelmişti. dersin ortasında gözlerim kararmış, konuşulanları duyabiliyordum ama anlamıyordum. gözlerimi açtığımda müdür yardımcısının odasındaydım. su verdiler bana bi bardak iyi değilsen eve git dediler. bende eve gittim. annem benim erken geldiğimi görünce şaşkın şaşkın bana bakıp okulu mu astın dedi. bende yine aynı şeylerin başıma geldiğini anlattım. ama annemin gözlerinde ki korkuyu görebiliyordum. tamam dedi beni odama zütürdü ve uyudum.

bi gece su içmeye kalktım. annemlerim yatak odasından konuşma sesleri geliyordu. adım geçti ve merak ettim dinlemeye karar verdim.
b babam
a annem

A: x'e çok yüklenmiyor musun
B: kazanması için her şeyi yapıyorum şimdi suçlu ben miyim?
A: korkuyorum çocuğun başına bir şey gelecek diye geçen okulda bayılmış
B: bayılmış mı?
A: evet, rehber hocası beni çağırdı derste gözleri kararmış ve yığılmış yere.

ve sonra hiç bi konuşma duymadım. anlamıştım birşeyler döndüğünü ama o yaşta idrak edememiştim.