vampirli hikaye anlatıcam yarın beyler

stefan salvatore mod on

up up up up

Mert beni bekliyordu. Selamlaştıktan sonra yürümeye başladık.

+Çevren var mı ?
-Hayır tek arkadaşım sensin.
+O zaman bugün sana çevre de yapalım.

Mert kimseyle konuşmayan içine kapanık biriydi ama benimle çok iyi anlaşıyordu nedenini anlamadım. Bana yardım etmeye çalışıyordu. Belki de bana acımıştı. Biraz yürüdükten sonra bir bilardo salonuna girdik. Nerdeyse bilardo salonunda ki herkes Mert'i tanıyordu. Nedenini bilmiyorum çokta saygı duyuyorlardı. Tanınan biriydi.Bir bilardo masası kiraladık.

+iyi bilardo oynar mısın ?
-Çok iyi oynarım.

Bana dalga geçer gözlerle bakıyordu.

+iyi kozlarımızı paylaşalım o zaman.

Mert başlayacağı sırada bir adam bize doğru gelmeye başladı tahminimce çalışandı.

Eve gittim biraz televizyon izledim. Sonra koltukta uyuyakalmışım. Sabah okula gittiğimde Mert'in telefon numarasını aldım."Akşama psye veya bilardoya gidelim?"Mert bu sorum karşısında şaşırmıştı ama hiç istifini bozmadan "Tamam, olur."dedi.Hem okulun ilk günleriydi benim gibi bir inek için ders çalışmakta gerekmezdi. Mert şehirde ki en yakın arkadaşımdı.Ne yalan söyliyim bende onun kadar içe kapanık biriydim artık. Kendi kafamda yorumlardım her şeyi 2 gündür doğru düzgün konuşabildiğim sadece benim gibi olan mert vardı.

-Okuldan çıktıktan 1 saat sonra buluşalım ?
+Tamam sen büyük otobüs durağının oraya gel.Şehri henüz bilmiyorsun. Gezeriz bugün.
-Çok iyi olur.

Mertle vedalaştıktan sonra servise bindim eve gittim. Anneme konuyu anlattığımda izin alamadım biraz ısrar ettim ve beni kırmadı.Üstümü giyindim ve büyük otobüs durağına doğru yola çıktım.

Mert vampir belli oldu da hızlı yaz amk

inanmayın beyler kanım adama gitti.

Yine gibik bir okul sabahına uyanmıştım. Okul sabahından ziyade okulun açıldığı sabah olması gerçekten insanı bıktırıyordu. Lise 2 ye geçmiştim, istanbul'da ailevi olarak yaşadığım bir takım olay beni Mersin'e kadar sürüklemişti, oralara geliriz. Yatağımdan kalktım ve elimi yüzümü yıkadım. Elimi yüzümü yıkarken kısa süreliğine düşündüm.Ne yapacaktım ? Kimseyi tanımıyordum Lise 1 faciasını yeniden yaşayacaktım. Liseye zaten alışamamıştım. Tuvalletten çıktığımda annemi karşımda gördüm elinde bir gazete vardı. Gazeteyi gösterek "Bugün seni okula ben bırakıyorum."dedi. Gazeteyi elime aldım ve habere baktım.Son 2 ayda yaklaşık 17 kişinin kayıp olduğu yazıyordu."Bir bu ekgibti."diye aklımdan geçirdim. Anneme baktım ve gülümseyerek "Olur."dedim odama geçtiğimde sinirliydim herkes tarafından bir süt çocuğu gibi gözükecektim ama annemi tanırdım inatçıydı tek çocuk olmamda onun inadını ikiye katlıyordu. itiraz etmedim yeni ütülenmiş olan okul kıyafetlerimi giydim aynanın karşısına geçtim. Saçlarımı düzelttikten sonra kahvaltıya gittim.

Annem öğütler veriyordu. Kafa sallayarak onu onaylıyormuş gibi yapıyordum. Kahvaltımı bitirdikten sonra aşağıya indim ve arabanın başında annemi beklemeye başladım. Etrafımı da kolaçan etmeyi ihmal etmiyordum. Sonuçta 17 kişi kayıptı. Aklıma yalan olabileceği geldi fakat gazete şehrin gazetesiydi.Ben bunlarla kafa yorarken annem geldi.En öne oturdum ve kemerimi bağladım çantamı arka koltuğa attıktan sonra arkama yaslandım ve yolu izlemeye başladım, gergindim.Annem ise hala öğüt veriyordu. Benim aklımdan geçen tek şey ise okulda 1-2 arkadaş edinip o seneyi geçebilmekti.Ev ve okul merkezdeydi fakat birbirlerine ters istikamettelerdi.Ev şehrin bir ucunda okulda şehrin bir ucundaydı ancak 25 dakika sonra okula varabilmiştik. Okulun ilk günü olduğu için evden erken çıkmıştık geç kalma gibi bir durum olmadı. Annemle birlikte müdür yardımcısının yanına doğru gidiyorduk. Tüm gözler üstümüzdeydi bazılarının arkamızdan kahkaha attığını duyabiliyordum.

dinleyen yok mu

Ben ise hiç istifimi bozmuyordum.En sonunda "Gel benim yanımda otur."diye bir cümle duydum 2 sıra önden. Sınıfta buz gibi bir sessizlik oldu. Nedenini anlamadım yerimden kalkıp beni yanına çağıran çocuğun yanına geçtim.Pek konuşkan değildim sadece selam verebildim kısık bir sesle karşılık verdi.Tam konuşmaya gireceğim sırada hoca sınıfa geldi. Anlayacağınız sohbetimiz yarım kaldı. Hoca sınıfa girdi. Nasılsınız filan sınıfta büyük bir uğultu koptu. Gelen öğretmen kadındı.167 boylarında sarışın güzel diyebileceğimiz cinsten bir şeydi. Masasına geçti ve defteri yazmaya başladı. Hocayı inceliyordum. Defteri yazarken ön sırada ki kızlarla konuşuyordu. Defteri yazmayı bitirdikten sonra. Masaya 2 kere vurdu ve "Evet gençler tamam."dedi. Sınıf susmuştu. Ayağa kalktı ve "Aramıza yeni katılanlar var galiba."diyerek yanıma geldi. Ayağa kalktım."Adım Berkalp, istanbul'dan nakil olarak geldim."dedim. Gülümseyerek "Hangi rüzgar attı seni buraya ?"dedi."Ailevi meseleler."dedim gülerek."Anladım bende Sevcan yeni edebiyat öğretmeninim tanıştığımıza memnun oldum Berkalp."dedi.1-2 adım geri çekildikten sonra "madem ordan başladık, Berkalp'in sıra arkadaşı bize tatilini anlatsın bakalım, Mert yaz tatilin nasıl geçti?"Sıra arkadaşımın adının Mert olduğunu öğrendim.

dinleyen hiç kimsemi yok beyler

neyse devam ediyorum çıkar elbet 1-2 kişi.

amerika mı amk burası. cinli minli bişeyler anlat

Mert ayağa kalktı ve "Evde oturdum hocam."dedi.Bu cümle Sevcan hocanın hoşuna gitmemiş olacak ki ,"Mert insanlarla bir şeyler paylaşmalısın. Geçen sene burada ki ilk seneniz olduğu için sessiz olduğunu zannettim ama bu sessizliğini bozmalısın.Bir derdin varsa benimle paylaşabilirsin."Mert bu cümlelerin karşısında sadece kafa sallamıştı. Anladığım kadarıyla Mert sessiz bir çocuktu kimseyle konuşmazdı. Beni yanına çağırdığında sınıfın buz gibi bir sessizlikle onu izlemesi bu yüzdendi. Peki neden böyle bir şey yaptı ? Bunu öğrenmeliydim.O gün çıkışta Mert'i bulmaya çalıştım. Bulamadım sanki kuş olup uçmuştu bende otobüs durağına doğru yürümeye başladım. Aklımdan 17 kişi geçiyordu. Kalabalık yerlerde durmaya çalışıyordum. Otobüs geldi. Otobüse bindim ve yolu izlemeye başladım.Çok geçmeden yanlış otobüse bindiğimi farkettim. Hemen ilk durakta inip annemi aradım etrafta kimseler yoktu annem merkeze doğru gitmemi istedi. Telaşlanmıştım.Telefonu kapattım ve merkeze doğru döndüğümde karşımda Mert'i gördüm.

liseliler yatmamış

Sabah annem kötü hastane kahvaltısını getirdi. Yedikten sonra taburcu oldum ve eve gittim. Telefonumda mesaj vardı tahmin ettiğimiz gibi mertten.

"Kardeşim bugün kararını ver."

Kararımı vermiştim.O aileye katılacaktım. Mert beni öldürecek olsa çoktan öldürürdü. Dönüştürecek olsa dönüştürürdü.Ona güveniyordum. Sadece onun hakkında biraz daha bilgi öğrenmek istiyordum. Kısaca güvenimi arttırmak istiyordum diyelim.

Şaşırdım Mert ise tip tip bana bakıyordu."Mert."diyebildim. Kafasını salladı.

-Kayboldum sanırım yanlış otobüse binmişim.
+Buralar tehlikelidir Berkalp.
-Biliyorum gazeteyi okudum.
+Buralarda gezmeni pek tavsiye etmem.
-Peki senin ne işin var ?
+Benim evim buraya yakın.
-Buralardan geçerken tedirgin olmuyor musun ?
+Pek sayılmaz.

O sırada telefonum çaldı annem arıyordu. Anneme yeniden yolu tarif ettikten sonra annem zorda olsa beni bulmuştu. Annemi Mertle tanıştırdıktan sonra eve döndük. Mert'in orda yaşadığını duyunca şaşırdım. Düşünmeye başladım. Farkettiğim diğer bir şey daha vardı içime kapanık biri olmaya başlamıştım.O akşam bilgisayardan o çevrede olan olayları araştırdım.17 kişi hala bulunamamıştı ne ölüleri nede dirileri.Her gün Mert ordan geçiyordu ama bir şey olmuyordu. Soru sayısı 2 olmuştu. Diğer gün servisle okula gittim. Annem servis işlerini halletmişti. Bundan sonra yanlış otobüse binme şansım yoktu.

Devam amk devam ama az bozdun lan gidişatı pampa arada sıçramalar yapıyosun

buraya kadar iyi.. keep up good work panpa.

@15 panpa henüz o kadar iyi değilim. ilgi alanım değil ama deneriz.