vampirli hikaye anlatıcam yarın beyler

-ismi ne ?
+Buna fang adı verilir. Kurt adamlar için çok iyi bir bitkidir fakat kolay kolay yetişen bir bitki değildir.
-Bende ki silahlar onları öldürür mü ?
+Hayır.
-Bir gün buraya saldırırsalar onları nasıl öldüreceğiz.
+Biz savaşarak sense bir sıvı ile ?
-Sıvı ?
+Babamın arka bahçede yetiştirdiği chill otunun suyunun içine mermileri koy. Biraz beklet ve ardından normal bir silahla ateşle o mermi kurt adamın vucuduna girdiği anda kurt adam savaşamaz hale gelir ve o mermi içinden çıkmazsa 12 saat içinde ölür.

O sırada Hüsrev amca aşşağıdan bize seslendi. Masa hazırdı. Furkan amca yine içiyordu. ilginç biriydi. Acaba ne olacak diye düşünüyordum.

-Ne olacak bu yemekte ?
+Genel de böyle büyük aile yemeklerinde yapılacaklar konuşulur. Sanırım sen yenisin kurallar filan tekrarlanacak çok kasma ben bi su içip geliyorum sen geç.

Mert mutfağa gitmişti. Bense masaya doğru gidiyordum.

Eylül ile yine göz göze gelmiştik bu sefer çok bakmıyordum zekinin gözleri her an bendeydi sanki benim bir yanlış yapmamı bekliyordu yanlış yaptığım anda bana saldıracaktı çok iyi biliyorum.

Herkes masaya geçmişti. Bense davetiye bekliyor gibi duruyordum çok geçmeden masaya geçtim. Eylülün çaprazına oturdum. Yanda ki sandalyeyi merte bırakmıştım. Aslında o sandalyeye otursam eylülle karşılıklı oturuyor olacaktık fakat istemedim.Çekingendim o sıralar.O sırada mert geldi.

+Hop ortak orası benim yana kay bakalım.

Dedi. Bunu yapması beni çok kızdırmıştı sen yenisin çaylak der gibi yan sandalyeye geçtim kafamı kaldırdığımda eylülle göz göze geldim aslında bu yaptığı iyi olmuştu.

Yemekler konuldu. içecekler geldi.2 şişe kan. Merte baktım. Mertse Hüsrev amcaya bakıyordu.Kan mı içecektim bugün. Zeki hemen atladı.

+Ne o hiç kan içmedin mi çaylak korkmuş gibi duruyosun.

Cevap vermedim bana bakıp sırıtıyordu aslında dalga geçiyordu. Bense keşke yanımda silah olsa diyordum hüsrev amca boğazını temizledi ve konuşmaya başladı.

Reserved

Annem öğütler veriyordu. Kafa sallayarak onu onaylıyormuş gibi yapıyordum. Kahvaltımı bitirdikten sonra aşağıya indim ve arabanın başında annemi beklemeye başladım. Etrafımı da kolaçan etmeyi ihmal etmiyordum. Sonuçta 17 kişi kayıptı. Aklıma yalan olabileceği geldi fakat gazete şehrin gazetesiydi.Ben bunlarla kafa yorarken annem geldi.En öne oturdum ve kemerimi bağladım çantamı arka koltuğa attıktan sonra arkama yaslandım ve yolu izlemeye başladım, gergindim.Annem ise hala öğüt veriyordu. Benim aklımdan geçen tek şey ise okulda 1-2 arkadaş edinip o seneyi geçebilmekti.Ev ve okul merkezdeydi fakat birbirlerine ters istikamettelerdi.Ev şehrin bir ucunda okulda şehrin bir ucundaydı ancak 25 dakika sonra okula varabilmiştik. Okulun ilk günü olduğu için evden erken çıkmıştık geç kalma gibi bir durum olmadı. Annemle birlikte müdür yardımcısının yanına doğru gidiyorduk. Tüm gözler üstümüzdeydi bazılarının arkamızdan kahkaha attığını duyabiliyordum.

Yine gibik bir okul sabahına uyanmıştım. Okul sabahından ziyade okulun açıldığı sabah olması gerçekten insanı bıktırıyordu. Lise 2 ye geçmiştim, istanbul'da ailevi olarak yaşadığım bir takım olay beni Mersin'e kadar sürüklemişti, oralara geliriz. Yatağımdan kalktım ve elimi yüzümü yıkadım. Elimi yüzümü yıkarken kısa süreliğine düşündüm.Ne yapacaktım ? Kimseyi tanımıyordum Lise 1 faciasını yeniden yaşayacaktım. Liseye zaten alışamamıştım. Tuvalletten çıktığımda annemi karşımda gördüm elinde bir gazete vardı. Gazeteyi gösterek "Bugün seni okula ben bırakıyorum."dedi. Gazeteyi elime aldım ve habere baktım.Son 2 ayda yaklaşık 17 kişinin kayıp olduğu yazıyordu."Bir bu ekgibti."diye aklımdan geçirdim. Anneme baktım ve gülümseyerek "Olur."dedim odama geçtiğimde sinirliydim herkes tarafından bir süt çocuğu gibi gözükecektim ama annemi tanırdım inatçıydı tek çocuk olmamda onun inadını ikiye katlıyordu. itiraz etmedim yeni ütülenmiş olan okul kıyafetlerimi giydim aynanın karşısına geçtim. Saçlarımı düzelttikten sonra kahvaltıya gittim.

Mert beni bekliyordu. Selamlaştıktan sonra yürümeye başladık.

+Çevren var mı ?
-Hayır tek arkadaşım sensin.
+O zaman bugün sana çevre de yapalım.

Mert kimseyle konuşmayan içine kapanık biriydi ama benimle çok iyi anlaşıyordu nedenini anlamadım. Bana yardım etmeye çalışıyordu. Belki de bana acımıştı. Biraz yürüdükten sonra bir bilardo salonuna girdik. Nerdeyse bilardo salonunda ki herkes Mert'i tanıyordu. Nedenini bilmiyorum çokta saygı duyuyorlardı. Tanınan biriydi.Bir bilardo masası kiraladık.

+iyi bilardo oynar mısın ?
-Çok iyi oynarım.

Bana dalga geçer gözlerle bakıyordu.

+iyi kozlarımızı paylaşalım o zaman.

Mert başlayacağı sırada bir adam bize doğru gelmeye başladı tahminimce çalışandı.

dinleyen yok mu

Ben ise hiç istifimi bozmuyordum.En sonunda "Gel benim yanımda otur."diye bir cümle duydum 2 sıra önden. Sınıfta buz gibi bir sessizlik oldu. Nedenini anlamadım yerimden kalkıp beni yanına çağıran çocuğun yanına geçtim.Pek konuşkan değildim sadece selam verebildim kısık bir sesle karşılık verdi.Tam konuşmaya gireceğim sırada hoca sınıfa geldi. Anlayacağınız sohbetimiz yarım kaldı. Hoca sınıfa girdi. Nasılsınız filan sınıfta büyük bir uğultu koptu. Gelen öğretmen kadındı.167 boylarında sarışın güzel diyebileceğimiz cinsten bir şeydi. Masasına geçti ve defteri yazmaya başladı. Hocayı inceliyordum. Defteri yazarken ön sırada ki kızlarla konuşuyordu. Defteri yazmayı bitirdikten sonra. Masaya 2 kere vurdu ve "Evet gençler tamam."dedi. Sınıf susmuştu. Ayağa kalktı ve "Aramıza yeni katılanlar var galiba."diyerek yanıma geldi. Ayağa kalktım."Adım Berkalp, istanbul'dan nakil olarak geldim."dedim. Gülümseyerek "Hangi rüzgar attı seni buraya ?"dedi."Ailevi meseleler."dedim gülerek."Anladım bende Sevcan yeni edebiyat öğretmeninim tanıştığımıza memnun oldum Berkalp."dedi.1-2 adım geri çekildikten sonra "madem ordan başladık, Berkalp'in sıra arkadaşı bize tatilini anlatsın bakalım, Mert yaz tatilin nasıl geçti?"Sıra arkadaşımın adının Mert olduğunu öğrendim.

dinleyen hiç kimsemi yok beyler

Mert ayağa kalktı ve "Evde oturdum hocam."dedi.Bu cümle Sevcan hocanın hoşuna gitmemiş olacak ki ,"Mert insanlarla bir şeyler paylaşmalısın. Geçen sene burada ki ilk seneniz olduğu için sessiz olduğunu zannettim ama bu sessizliğini bozmalısın.Bir derdin varsa benimle paylaşabilirsin."Mert bu cümlelerin karşısında sadece kafa sallamıştı. Anladığım kadarıyla Mert sessiz bir çocuktu kimseyle konuşmazdı. Beni yanına çağırdığında sınıfın buz gibi bir sessizlikle onu izlemesi bu yüzdendi. Peki neden böyle bir şey yaptı ? Bunu öğrenmeliydim.O gün çıkışta Mert'i bulmaya çalıştım. Bulamadım sanki kuş olup uçmuştu bende otobüs durağına doğru yürümeye başladım. Aklımdan 17 kişi geçiyordu. Kalabalık yerlerde durmaya çalışıyordum. Otobüs geldi. Otobüse bindim ve yolu izlemeye başladım.Çok geçmeden yanlış otobüse bindiğimi farkettim. Hemen ilk durakta inip annemi aradım etrafta kimseler yoktu annem merkeze doğru gitmemi istedi. Telaşlanmıştım.Telefonu kapattım ve merkeze doğru döndüğümde karşımda Mert'i gördüm.

@15 panpa henüz o kadar iyi değilim. ilgi alanım değil ama deneriz.

Şaşırdım Mert ise tip tip bana bakıyordu."Mert."diyebildim. Kafasını salladı.

-Kayboldum sanırım yanlış otobüse binmişim.
+Buralar tehlikelidir Berkalp.
-Biliyorum gazeteyi okudum.
+Buralarda gezmeni pek tavsiye etmem.
-Peki senin ne işin var ?
+Benim evim buraya yakın.
-Buralardan geçerken tedirgin olmuyor musun ?
+Pek sayılmaz.

O sırada telefonum çaldı annem arıyordu. Anneme yeniden yolu tarif ettikten sonra annem zorda olsa beni bulmuştu. Annemi Mertle tanıştırdıktan sonra eve döndük. Mert'in orda yaşadığını duyunca şaşırdım. Düşünmeye başladım. Farkettiğim diğer bir şey daha vardı içime kapanık biri olmaya başlamıştım.O akşam bilgisayardan o çevrede olan olayları araştırdım.17 kişi hala bulunamamıştı ne ölüleri nede dirileri.Her gün Mert ordan geçiyordu ama bir şey olmuyordu. Soru sayısı 2 olmuştu. Diğer gün servisle okula gittim. Annem servis işlerini halletmişti. Bundan sonra yanlış otobüse binme şansım yoktu.

Eve gittim biraz televizyon izledim. Sonra koltukta uyuyakalmışım. Sabah okula gittiğimde Mert'in telefon numarasını aldım."Akşama psye veya bilardoya gidelim?"Mert bu sorum karşısında şaşırmıştı ama hiç istifini bozmadan "Tamam, olur."dedi.Hem okulun ilk günleriydi benim gibi bir inek için ders çalışmakta gerekmezdi. Mert şehirde ki en yakın arkadaşımdı.Ne yalan söyliyim bende onun kadar içe kapanık biriydim artık. Kendi kafamda yorumlardım her şeyi 2 gündür doğru düzgün konuşabildiğim sadece benim gibi olan mert vardı.

-Okuldan çıktıktan 1 saat sonra buluşalım ?
+Tamam sen büyük otobüs durağının oraya gel.Şehri henüz bilmiyorsun. Gezeriz bugün.
-Çok iyi olur.

Mertle vedalaştıktan sonra servise bindim eve gittim. Anneme konuyu anlattığımda izin alamadım biraz ısrar ettim ve beni kırmadı.Üstümü giyindim ve büyük otobüs durağına doğru yola çıktım.

neyse devam ediyorum çıkar elbet 1-2 kişi.

Sorun çıkarmadım. Kuzu kuzu müdür yardımcısının yanına gittim. Sınıfım belirlenmişti okulun ilk günü yapılan törenlerden sonra sınıfa girebilmeyi başardım. Okulu gezme gibi bir fırsatım olmadı zaten sınıfımı zor bulmuştum. Gidip en arkaya oturdum. Etrafı izliyordum, kızlar her zaman ki gibi hasret gideriyordu. Erkekler ise o sezon Türkiye Ligi'nden yapılan transferlerden filan konuşuyordu.Çok geçmeden 4 sınıf arkadaşımın bana doğru geldiğini gördüm.Bu sefer şansım yaver gidecek diye düşünüyordum. Tanışmak isteyeceklerdi belki de ? Nerden geldin diye muhabbet kuracaktık ? Hangi takımlısın ? Hangi sporlarla ilgilenirsin ? Ben bunları aklımdan geçirirken."Kalk ordan ana kuzusu orası bizim yerimiz."diye bi cümle ile karşı karşıya kaldım 4 lü grup kendi kendine gülüyordu. Tüm sınıfın gözü bizdeydi gururuma yediremedim bir an.Okulun ilk günü olay mı çıkacaktı ? Kalkıp gideyim diye düşündüm.Bir yanda da onlar başka yere otursun diye düşündüm."Duymadın mı? Annen okuldan gitti seni koruyacak kimse yok kalk ordan!"diye bağırmaya başladılar.

başlangıç tarihimiz. 06.08.2014 not edin bunu.Önceden 1-2 hikaye çalışmam oldu. Beğenildi şimdi burada yazacağım umarım beğenilir. Yarın öğle saatlerinde başlıyoruz.