vampirli hikaye anlatıcam yarın beyler

Bana hiçbir zaman zarar gelmesini istemezdi beyler.Her zaman korur kollardı beni.Ne olursa olsun. Gerçekten benim kahramanımdı.Her erkek çocuğun babası kahramanıdır ya işte öyleydi ama değişti.

Konuşamaz olmuştuk.Tek değişen şey maddi durumumuz düzelmişti.Şehir dışına çıkışları filan çoğalmıştı eve uğramaz olmuştu. Bense hiçbir şeyden habersiz evde çocuk çocuk takılır okuluma giderdim ama baba özlemi çekiyordum.iş yerini bildiğim için gitmek istiyordum. Annem ise her türk annesi gibi izin vermiyordu. Kaçırırlar öyle olur böyle olur diyordu.

burda mısıınız beyler ses verin.

Etrafımda ki insanlara imrenir olmuştum. Herkesin babası yanındaydı fakat benim babam yanımda değildi. Neyse bir taşınma hadisesi oldu daha iyi bir eve taşındık. Babamın da işine yakındı. Zengindik artık beyler fakat bu musluk nerden akıyordu onu merak ediyordum. Aklım eriyordu en azından babamın işleri iyi gidiyordur diye düşünüyordum.

Bir gün yine evden çıktım iş yakın olduğu için rahat rahat babamın işine doğru yürümeye başladım.

iş yerine geldiğimde kapıda kimse yoktu içeri girdim. Babamın odasına doğru gittim. Kapıyı açtığımda 4 kişilerdi yerde bir adam vardı sırtını duvara dayamış.2 Kurşun yarası gözüküyordu. Babam beni görür görmez hemen uzaklaştırdı ama görmüştüm bir kere olanları. Mayfa vari işlere girmişti.

Bunları anneme anlattım. annem inanmak istemedi ama her şey ortadaydı kısa sürece boşandılar. Babam beni hiçbir zaman suçlu tutmadı. Annem ise her zaman bana güvendi.

Geçmişte bunları yaşadım şimdi günümüze dönelim.

Yanımda ki çocukla biraz kaynattık maç davasıdır odur budur. Birazda kestirmişim. Babamı aradım geldi aldı beni. Arabası vardı yeni bir arabası hala bırakamamıştı o işleri belli.

Bozuntuya vermemeye çalışsam bile sinirlenmiştim.

-Hala o işlerde misin baba ?
+O işler derken ?
-Yani adam öldürdüğün işler.
+Öldürdüğüm kişiler adam değiller belki bir gün beni anlarsın.

-O klagib laflarını konuşturdun yine.
+Bir gece benimle gel sana ne demek istediğimi anlatayım.

içimden babaya bak kendisinin yaptıkları yetmiyormuş gibi bir de beni sürüklüyor diyordum.

-Hadi ya bende mi adam öldürücem.
+Tabiki de hayır.
-Ne yani öldürdüğün kişileri görmeye mi gelicem oraya.

Hiçbir şey diyemiyordu.

Eve gittiğimizde direk konuya girdim ;

-Bana demir bulabileceğim.Cam plastik filan bulabileceğim bir yer lazım.
+Neden hayırdır ?
-Bir dürbün yapmayı planlıyorum.
+Neden ?
-Canım sıkılmasın diye yoksa birini öldürecek değilim.
+Sana yardım edebilirim.
-Bu işlerde iyisin biliyorum baba.
+Bak beni gerçekten anlamıyorsun.

Gerçekten babamı hiç anlamıyordum veya anlamak istemiyordum kim bilir ? Dışarıdan yemek söyledik ve yedik. Akşam işe gitmesi gerektiğini söyledi ve gitti. Bende evi incelemeye başladım.Her yeri inceledim bir şey bulamadım depo gibi bir yer vardı kapıyı açmak istedim açamadım kitliydi.

Bu sefer evi arayıp taramaya başladım anahtar bana lazımdı.1-2 saat aradım bulamadım kafayı yiyecektim kapıyı tekmelemeye başladım fakat açılmıyordu. Orda ne olduğunu inanılmaz şekilde merak ediyordum.

Yukarı çıktım ve uyudum diğer gün babam uyanmıştı televizyon izliyordu."Günaydın."Dedim.

Günaydın kahvaltın hazır ben bişeyler atıştırdım dedi. Kahvaltımı yaptıktan sonra şu gizemli kapıyı sorma girişimine geçtim.

-Aşşağıda ne var ?
+Aşşağıda ?
-Depoya inen kapı.
+bilmemen gereken şeyler olduğu için kitli.

Bu olay sinirlerimi iyice germişti.

-Demir filan bulabileceğim bir yer buldun mu ?
+He bahsetmeyi unuttum. Yukarıda odanın yanında bir kaç çeşit dürbün camı ve plastik var demirleri de buldum. Neden bu kadar acele ediyorsun anlamıyorum.

Direk yukarı çıktım.

babasıda avcı vay aq devam

Önce demirleri inceledim. işe yaramazlardı plastik ve cam işe yarayabilirdi dürbün için gerekli diğer ölçüler yoktu. Onları da bulmam lazımdı istanbuldan gitmeden önce bu işi bitirmem gerekiyordu.Ne yapmam gerektiğini biliyordum. nasıl yapabileceğimi biliyordum.

-Baba teşekkür ederim ama demir yetersiz.
+Demirden dürbün yapılmaz zaten.
-Bana gerekli.

o gün uzun zaman sonra iyi geçmişti babamla benim aramda

-Baba şu depoya inmeyi çok istiyorum her ne olursa olsun kimseye bahsetmeyeceğimi biliyorsun.

Biraz laf etse bile sonunda kabul etti depoya indik. Kapıyı açtığında içeri girdim ve şok oldum.

Duvarlarda Doom asılıydı. Etrafa baktım başka silah yoktu.

-Sen bir av

dicekken kendimi tuttum. Avcıydı ve eğer bu silahları biliyormuş gibi yaparsam bir şeylerden şüphelenebilirdi.

+Efendim ?
-çok iyi silahlar neden burda duruyorlar.
+Şuanlık işime yaramıyor.
-Kullanabiliyor musun ?
+Çok iyi değil.

Anladım diyip yukarı çıktım babamın öldürdüğü o kişi vampirdi bunu anladım. Paranın kaynağı da burdan geliyordu parçalar yavaş yavaş oturmaya başlamıştı beynimde.

O gün erkenden uyudum diğer gün merti arayıp olanları anlatsam mı anlatmasam mı diye düşünüyordum veya babama konuyu açıp ben bu dooma dürbün arıyorum desem olabilir miydi ? Nasıl yapabileceğimi keşfetmiştim sadece eşyalar yoktu. Diğer gün kahvaltıyı birlikte ediyorduk.

+Sizin orda hayvan saldırılarının çok olduğunu duydum.
-Evet kurt filan iniyor. Ayıyla karşılaştığım bile oldu.

Aslında babama karşı söylediğim ender yalanlardan biriydi bu.Sırf vampir olduğunu düşünmesin diye.

+Kan kaybından ölen çifti duydum.
-Evet bende haberi son dakika olarak okudum. Annem izin vermiyor genelde dışarı da tek takılmama.

Kafamda dürbünü planladım önce yakın bir dürbün alacaktım sonrasında bu işin ehlini bulup önce plastiğin içine plastığı soğuk tutabilecek bir madde koyup plastiği demirle kaplayacaktım böylece erimeyecekti ve dürbün olabilecekti.

-Bugün seninle gelebilir miyim ?
+Hayırdır ?
-Şu dürbün işleri ya.
+Çok hevesli gözüküyorsun.
-Öyle birazda şu depoda gördüğüm silahlar beni heyecanlandırdı.
+işe yaramaz onlar bir insan öldürmez.
-Neden çok iyi gözüküyor. insan öldürmüyorsa ne işe yarıyor ?
+Öylesine koleksiyon tarzı bir şey

babamda iyi yalan söyleyemiyordu ama aldırış etmedim birlikte bu silah parçalarının satıldığı yere gittik. Normal bir yer değildi değişik silahlar vardı mindi görebilmiştim orda normal bir yer değildi anlayacağınız.

Babam bir avcıydı ve üst düzey avcılarla birlikte bir gruptu. Adama anlatmaya başladım.

"Abi şimdi şöyle bir şey istiyorum iyi bir dürbün yakın uzak gece görüşü filan olucak. Bunun içine soğutucu bir madde koyucaz böylece plastik ısınmayacak plastikte sert bir plastik olmalı. Sonra bunu demirle saracağız."

Çok şey istiyorsun diye karşılık verdi.

sonrada babanın hatrı var deneyelim bakalım dedi.

-Fakat şu demiri ben seçsem olur mu silahlara da bakmak istiyorum
+Olur gezelim.
-Doomu arıyordum onun demirinden isteyecektim. Değişik silahlar vardı acaba işlevleri neydi doomdan iyi silah var mıydı ?

En sonunda doomların olduğu yere geldik.

-Bunun demirinden yapabilir miyiz?
+Olabilir istediğin demirden buluruz.

işler istediğim gibi gidiyordu.

Dürbünü yaptıktan sonra atış problemim kalmayacaktı. hazır olacaktım en azından kafamda rahat olacaktı.O gün eve döndük silah parçalarının satıldığı yerde ki adam bize 7-8 güne hazır olacağını söyledi. Akşam merti aradım.

-Dostum nasılsın ?
+iyiyim sen nasılsın nasıl gidiyor.
-Telefonda anlatamam ama iyiyim işte.
+He bak bide bişey dicem evden biraz uzaklaşıyım.
-Neden ?

Bir rüzgar sesi duydum

+Söyleyeceklerimi eylülün duymaması lazım.
-Ne söyleyeceksin ki ?
+Eylül seni sorup duruyor bana bir şey söylemedim henüz.

-Nasıl soruyor ?
+Basbaya bana gelip şu avcı çocuk ortalıkta görünmüyor nerde diye soruyor.
-Gerçekten mi ?
+Şaka yapar gibi bi halim mi var .
-Heyecan yaptım bi anda.
+Hadi kapatıyorum ben.
-Tamam görüşürüz.

Eylül tamamen tüm yaşadıklarımı unutturmuştu bana istanbulda pek fazla olay olmadı çocukluk arkadaşlarımın yanına gittim ve dürbün hazırdı olup olmadığını deneme şansım yoktu çok dikkat çekerdi eminim babamda dürbün istemişti fakat yapamamıştı doomda bu dürbün çalışırsa oda isteyecekti.Üstüne benden şüphelenecekti.Şehirden şüphelenecekti.

Beyler burda mısınız çok yoruldum hızlı hızlı yazmaya çalışıyorum bi 10-15 dakika müsade.

dinleyen kimse yok mu amk neyse ben şu yarıya kadar geliyim hikayede sonrasına bi 10 gün giremicem zaten bakıcaz katılıma göre.