1 gün boyunca aralıksız uyudum. Uyandığımda yine o kan açlığı vardı içimde. Zaten son seferde başarısız olmuştum, bayadır kan içemiyodum.

2-3 gün sonra “kansızlık” baş gösterdi. Dişlerim sivrileşti. Yüzüm yine bembeyaz oldu. Artık dayanamayarak dışarı avlanmaya çıktım. O gün yanıma arabayı da aldım. Her zaman oturduğum tavşan’kanı’ çayları olan çayevinde oturup etrafı gözlemlemeye bana uygun av aramaya başladım. Kimseyi beğenemiyodum. Ta ki o avlayamadığım komserin gızı çayevinin önünden geçene kadar. Bir de bakış atmış olması onun arkasından gitmeme yeterdi.

Bir süre uzaklaşmasını bekledikten sonra arkasından arabayla çıkageldim. “Senden özür dilemek istiyorum” dedim. “Eğer amacın geçen günkü gibi değilse özrünü dinleyebilirim.” dedi. Arabaya binmesini istedim. Bindi ve onu Bayburt Kalesi’ne zütürdüm. Kalede manzarayı izlerken tanıştık, konuştuk. Onunla çok iyi zaman geçiriyoduk. Babasıyla yaşadıklarımı anlattığımda çok güldü hatta. ismi Aslı’ydı.

Onunla yakınlaşmış olmam nedeniyle ona bir türlü saldıramıyodum. Hiç bi kurbanımı öldürmek onu öldürmek kadar zor olamazdı. içimdeki kan açlığı, cinsel açlığa dönüştü.

Bir süre sonra Aslı’nın kanını içme isteği gene yerleşti içime. O an onun boynuna atılıp ısırmayı planlıyoken, bi anda dudağıma atılıp öpmeye başladı. Bir süre sonra Aslı’yı arabayla evime zütürdüm.

Gece yarısı kapıyı çaldık. Peder kapıyı açtığı gibi öpüşerek içeri daldık. . Peder daha önce demiş olduğu “Ulan milletin oğlu eve kız atar bizimki kanını içeceği kurbanlarını atıyo gibopat bu çoçok gibopat!” sözünün sonuçlarına katlanacaktı. Biz odama geçerken “Ulan en azından bunu öldürüp getirmedi, buna da şükür” dedi. Gece boyu Aslı’yla ilişkiye girdim. Her türlü fanteziyi denedim.

Bir süre sonra pederin “Ulan yavaş yapın be ayıp” sesleri de kesilmişti. Biz de ilişki sonu rahatlığıyla uykuya daldık. Ya da daldım bilmiyorum.

Sabah mutlu bi şekilde uyandım. Hemen başımı kenara çevirdim. Filmlerdeki gibi kızın sırtından öperek uyandıracaktım. Sırtından öptüm, omzundan öptüm yok. Boynundan öpecektim ki boynundaki yarayı gördüm. Yara diğerlerininki kadar büyük değildi ama ısırmıştım. “ Yok yok yok, bu rüya amk böyle şey mi olur” diye tokatlamaya başladım kendimi. Ama nafile, rüya değildi. Aslının da kanına girmiştim. Ama hiç bişey hatırlamıyodum. “Laaaaaaaaaaaaan” diye bağırdım o an. Peder de uyanıp odama geldi. “Öldürdün mü lan kızı dıbına kodum salağı, lan güzelim kız yazık be” dedikten sonra benle beraber sinirden ağlamaya başladı.

Sabahın köründe nasıl zütürüp gömecez diye düşünmeye başladık. Peder “gibtirgit şu mutfaktaki kullanmadığımız halıyı getir” dedi. Aslı’yı halıya sarıp arabaya zütürdük. Ordan da her zamanki yere!

Aslı’yı yaylaya zütürüp ağaya sızlaya gömdük. Yanında kanıt olarak kullanılabilecek her şeyi orada yaktık. Ama ne olursa olsun bundan sonra taku yemiştim. Komiser kızından haber alamayınca ilk olarak benim yanıma gelecekti.

Derim iyice yanmıştı güneşten. Eve gidince ilk işimiz etrafı iyice temizlemekti. Daha sonra ilaçları kullandım. Artık uzun bi süre gözlerden uzak olmak zorundaydık.

Ertesi gün beklediğimiz gibi polisler beni almaya geldi. Bu sefer kayıp vakası olduğundan dolayı üniversitenin yanındaki Emniyet Müdürlüğü’ne zütürüldüm. Benle beraber bikaç kişi daha vardı. Normalde Aslı’nın babasının görevi olmadığı halde kendi kızı olduğundan dolayı beni sorguya o almıştı. Bu sefer beni hiç dinlemeden “Naptın laaan kızımaaaa” diyerek direk saldırdı. Geçenki sorgudan daha acımasızca dövüyodu. Babamı da başka bi odada sorguya almışlardı. 2 buçuk saat boyunca komiserden dayak yedim. Kızı öldürmüş olmanın vicdan azabını taşıyarak ağlıyodum. Komiser dayaktan ağlıyorum zannediyodu tabi ki. Bir tek ağlayarak “Ben yapmadım” diyebiliyodum.

Bir süre sonra içeri başka bir polis girdi. Başı yere bakarak “ Sedat komiserim bi görgü tanığı Mustafa adında daha önce taciz suçundan sabıkalı bi çocuğu gece yarısı bi kızın peşinden giderken görmüş. Bizimkiler de yakalayıp getirmişler. Mustafa o gece sarhoş olduğunu ve uyuşturucu aldığını kızı öldürdüğünü sonra da yaktığını itiraf etti.” Komiser bir anda ağlamaya başladı. “Benim kızım mı?” dedi. Polis “Dediği yere gittiğimizde herhangi bi cesetle veya külle karşılaşmadık komiserim.”

Komiser çok kötü bi haldeydi. “Ulan yıllardır cinayet işlenmemiş şehirde bula bula benim kızımı mı buldunuuuz” diyerek ağlamaya başladı. Ona göre garip olan buydu. Bana göre ise bi kızı öldürüp yaktığını söyleyen Mustafa garipti.

amk bu devam et rez falan yazanlar nerde.

Devam et

Yav yaz amk burdayiz yaz

Bi süre sonra Mustafa tutuklanırken ben de serbest kaldım. Ama gerçek er ya da geç ortaya çıkabilirdi. Peder de salındıktan sonra hemen eve gittik. Peder “Sakın bi daha birisini öldürme zaten sıkıntıdayız kanına korum” dedi. Ama bildiğim tek şey bundan vazgeçemeyeceğimdi. Aslı’yı bile öldürmüştüm amk.

1 ay sonra kan emiciliğe yeniden başlamıştım. 2 yıl boyunca 50 küsur insanın daha kanına girmiştim. 20 yaşına kadar 150’den fazla insan öldürdüm. En son öldürdüğüm kişiyi yaylaya gömmeye gittiğimiz zaman Aslı’nın olduğu yere bakmak istedim. Öldürdüğümüz adamı gömdükten sonra mezarını açtık. Gömdüğümüz yer hala aklımdaydı. Bulamam diye derine de gömmemiştim, hiç kazmadan elimi atsam cesedine değerdim. Yine de aldım elime kazmayı.

Kazdım, kazdım, kazdım. Ceset yoktu! Pederle beraber küfürleşmeye başladık. Yoksa cesedi bulmuşlar mıydı? Polis tüm yaptıklarımızı biliyomuydu? Peder “Lan gerizekalı bulmuş olsalar şu an buraya adam gömmeye gelemezdik” diyince bi nebze rahatlamıştık ama yine de Aslı’nın cesedinin yerinde olmaması ilginçti.

Eve gittiğimizde ceset gömmenin yorgunluğuyla uyuya kaldık. 2 günü evde pederle demlenerek geçirdik. Pederi kana başlatmıştım. Geceleri pederle depo yaptığımız kanlardan içiyoduk. Gerçi o sadece kendi kan grubunu içebiliyodu. Adamların kimliğine bakıp kan grubunu belirlemiş A B 0 diye torbalara ayırmıştık.

Demlenerek geçirdiğimiz o 2 günün sonunda gördüğümüz gazete haberiyle bir kez daha sarsıldık.

Bayburt’ta vampir korkusu

‘’Bayburt’ta şehir dışındaki bir yaylada hazine arayan bir adam, kazı yaptığı yerde gömülü cesetler olduğunu fark edince polis ekiplerine haber verdi. Yapılan kazılarda daha önce kayıp ilanı verilmiş 158 kişinin ve ek olarak 4 kişinin daha cesedine ulaşıldı. Cesetlerden en eskisinin 5 yıl önce öldürülüp gömülmüş olduğu ve kurbanların kanları emilerek öldürüldüğü tespit edildi. 10 yıldır sadece 1 cinayet işlenmiş olan Bayburt’ta, kanları emilmiş 162 tane cesedin bulunması infial yarattı. Şehirde vampir korkusu başladı.’’

Cesetler bulununca taku yedim diye düşündüm. Ulan zaten küçücük Bayburt’ta nüfus bitmesin diye ayda 2-3 tane adam öldürüyordum şimdi işim iyice zorlaşacak dıbına koyim.

5 yıl önce başlayan bu vampirlik hastalığı beni çok yıpratmıştı. Artık kendimi öldürsem mi veya teslim olsam mı diye düşünmeye başladım.

Peder “Dur dıbınakoyim buraya kadar geldik vazgeçmek yok. Pasaportumuz da var zaten, yurtdışına kaçarız sıkıntı yapma” dedi. Arık toparlanma vaktiydi. Bir an önce Bayburt’tan kaçıp gitmemiz gerekiyodu.

O akşam Bayburt Kalesi’ne pederle son kez çıkmıştık. Bayburt’un manzarasına bakarken gözlerim doldu. Kendimi tutamayıp “Baaybuuuurt, sen mi büyüksün ben mi ,yenecem seni Baybuuurt” diye bağırdım. Peder kafama yapıştırdı. “Ulan dıbınakodum salağı istanbul mu zannettin burayı, Bayburt lan bura. “

Eve gitmeden önce markete bazı şeyler almaya girdik. içerde 2 tane kasiyer vardı sadece. Televizyon izliyolardı. Bir anda televizyondan gelen sesle beraber apışıp kaldık.

“Evet sayın seyirciler, polis ekipleri Erzurum emniyetinin de yardımıyla nam-ı diğer Bayburt Vampiri’ni buldu. Polis ekipleri, Bayburt halkından resimdeki kişinin görülmesi halinde en kısa zamanda kendilerine haber vermelerini istedi”

Değişikmiş seri atta okuyalım

Rezerved panpa okuyoruz devam et

Kasiyer kızın biri elini gizlice düğmeye zütürdü. Acil durumlarda polisi çağıran butona bastı. Bir an önce o marketten çıkmalıydık. Kızlardan biri korkuyla dışarı kaçarken düğmeye basan kız orada kaldı ve kaçamadı. “Lütfen benim kanımı emmeyin” diyodu korkarak. O an inci sözlükte verilen ayarlardan etkilenerek “Vampirim ama korkma, kansızlıktan ölcek olsam senin kanını emmem amk” diyerek ayarı verip marketin çıkışına ilerledim. Pederle beraber hemen arabaya binip kaçmaya başladık.

Polisler yollara en kısa zamanda çevirme koyacaklardı. O yüzden peder arabayı gazladı. Çok hızlı bi şekilde şehir çıkışına doğru gidiyorduk. Bir süre sonra uzaktan çevirmeyi görüp yavaşladık. Peder hemen sol taraftaki köy yoluna saptı. 5 dakika sonra arkamızda polis arabaları belirmişti. Bizden daha hızlı sürüyolardı. Bi anda önümüze de bir polis arabası çıkınca durmak zorunda kaldık. Bu iş buraya kadar diye düşünmeye başladım. Son olarak polislere saldırıp beni ve babamı öldürmelerini sağlamayı düşünüyodum. Çünkü yakalanırsam çekiceğim eziyetleri ölünce çekmeyecektim. 7-8 kişilik polis ellerindeki silahla iyice yaklaşmıştı. Peder de ben de saldırmaya hazırlanıyodum. Polisler yanımızdaydı.

Bir anda üstü açık bir araba hızlıca gelip polislere çarptı. Babamla arabadan çıkıp diğer polislere saldırdık. Arabadan çıkan kız da arkada kalan polislere doğru hızlıca gidip boyunlarını ısırdı. O an silah sesleri duyuldu. Bir süre sonra tüm polisleri etkisiz hale getirmiştik. Polis oldukları için hiçbirini öldürmemiş, yaralamıştık.

Bu bizi kurtaran kız ise Aslı’ydı ama Aslı’nın aslı değil, vampirleşmiş haliydi. Ama nasıl yaşıyordu ki! Arkada kalan polislere doğru koşarken yaralanmıştı. Gene işimiz pedere kaldı.

Arabayı benim sürmemi söyledi. O sırada arkada çakmağıyla yaranın olduğu bölgeyi önce yaktı ve yaranın olduğu yerdeki deliği bir çubukla genişletti. Sonra da o çubukla kurşunu çıkarttı. En son kıyafetini çıkarttı ve yırtıp yaranın olduğu bölgeyi sardı. (Deliği genişletti, kıyafetlerini çıkarttı falan gibi şeylerden yanlış bişeyler anlaşılmasın, pansuman var sadece beyler!!)

O sırada o gün yatakta yaşananlar aklıma gelmeye başlamıştı. Aslı benden onu ısırmamı böylece hastalığı kendisine de bulaştırmamı istiyodu. Zaten kafam iyi olduğundan dolayı kabul etmiş küçük bir ısırık almıştım. Daha sonra sabah uyandığımızda öldü zannetmiştik. Gömerken kolayca bulabilmek için daha önce de bahsettiğim gibi derine gömmemiştim. Bu sayede uyandığında kolayca topraktan çıkabilmişti. Ve aylarca avlanarak yaşamıştı. 150 küsur kişi öldürmeme rağmen 162 kişinin cesedinin bulunmuş olmasını o an anladım. Artık benim gibi bir vampir daha vardı. Zaten babamın yatıştırdığı yalnızlığım onun vampir olduğunu öğrenmemle yok olmuştu.

Vampir ailesi olarak sonunda vampirliğe saygının olmadığı Bayburt’tan ayrılıp Gürcistan’a, Gürcistan’dan Avrupa’ya hatta belki de “kan emicileri”nin merkezi olan Amerika’nın Penis ilvanya eyaletine giderdik. Ama gideceğimiz ilk yer belliydi: Gürcistan.
.
.
.
Son hızla giderken bir anda arkamızda bir araba belirmeseydi tabii! Sadece bir araba bizi takip ediyordu o an. Polis değilse kim diye düşünürken arkadan yetişip yandan arabaya çok sert bi şekilde vurdu. Araba yoldan çıkıp yan taraftaki dereye doğru yuvarlandı.

5 dakika sonra arabamıza çarpan herif geldi. ilk önce Aslı’yı arabanın arkasından çıkardı. Bu komiser Sedat’tı. “Kızım seni bu pgibopatlardan kurtarmaya geldim” diyordu. Babam ise Aslı’nın üzerine yatıp onu korurken ağır yaralanmıştı.

Ön tarafa gelip silahını çıkardı. “Paaat, paat”. Komiser Sedat göğsüme iki el ateş etmişti. Gözlerim kapanıyodu artık. Baba – oğul ölüyorduk ama mirasımız Aslı’da devam edecekti…

Edit: Hikaye tamamlandı okuyan panpalarımın gözüne sağlık.

Sonu olmamış arkandan kovalayan mı var da bu kadar aceleye getirdin yaz işte bekliyoruz

Guzelmis

Vampir ler kendini yenileyemiyormuydu sadece yanarak ölüonuz aq