Kaybediyoruz. Kimseye hayır diyemediğimiz için. Herkesi kendimiz gibi sandığımız için. Kötü olmadığımız için. Adam gibi sevenlerden, masumca sevenlerden olduğumuz için. Ailemize karşı asi birer evlat olmadığımız için. Yoldan geçen kıza bin gibi bakmak yerine başka tarafa bakıp uzaktan hızlıca yanından geçtiğimiz için. Kaybediyoruz çünkü kalbimizde kötülük olmadığı için. Bizi kıranları ne olursa olsun aptallık edip affettiğimiz için. Belki konuşurlar diye beklediğimiz için. Beklemekten vazgeçmediğimiz için. Mutsuzluktan sıkıldığımız için. Bizi anlamadıkları halde belki diye hani bu sefer belki anlarlar diye anlattığımız için. Korka korka konuştuğumuz için. Her zaman cesur olmaya çalıştığımız için. Uykularımızı hep haketmeyenler için harcadığımız için. Kendimize üzülmek yerine değeri olmayanlara üzüldüğümüz için. Biz hep üzülen olduğumuz için. Kimseyi kırmaya kıyamadığımız için. Gelen geçenle sevgili olmak yerine bir tane olsun benim olsun dediğimiz için. Olmayacağını bile bile mutlu olmayı beklediğimiz için. Hayaller kurduğumuz için. Gerçekleşmediği halde, istemediğimiz halde hayal kurmaya devam ettiğimiz için. Hayallerle yaşayanı gerçeklerin s*keceğini unuttuğumuz için. Seveni s*kerler, s*keni severler sözünü anlatamadığımız için. Güvensizlikler başladığı için. işte böyle aga. Kaybediyoruz. Dibe batıyoruz. Umut, ümit, beklenti... Artık kalmadı. Biz kaybediyoruz. Ve kaybetmeye devam ediyoruz. Hadi eyvallah.