beyler. ağlayasım geliyorda eşşek kadar adam oldum diye istemiyorum. yaklaşık 15 senedir sakladığım, manevi değeri olan bir kavanoz misketimi annem bilmeyip çöpe atmış. dışı kaplı bir şeydi. içi gözümüyordu. kafayı yedim beyler, gittim çöpleri ellerimle eşdim. yok bulamadım. belki çöp kamyonu önceden almıştır diye düşündüm. çöplüğe gittim yürüyerek. gitmem yarım saat aldı. her yerim bom tak. ellerimin rengi değişti. ama allahın sevgili kulu olmam gerek ki buldum panpalarım. o koca çöplükte tam 5 saat geçirdim. gözümde yaşlarla aradım kavanozumu. kedi gözlerim, kırmızılarım, gök kuşaklarım, mikalarım... bazı insanlar resmimi bile çekti aq. ilerde ifşa olursam şaşmıycam. ama misketlerim bunlar. senelerdir bende kalan, şimdiki nesillerin yaşayamadığı o güzelliği yaşadığımın bir simgesi...

bunuda sizlerle paylaşmak istedim..