Kaburgamdaki acıya rağmen hemen yerden kalktım , ortalık tam bir savaş alanıydı. Bana doğru gelen ilk atlının atını ortadan ikiye böldüm , ikinci atlının göğsünde zıplayarak bir çizik bıraktım.. Sonra üstüme gelen yayanın kılıç darbesini yerden aldığım kalkanla karşıladım ve kılıcımla hızlıca dönerek herifin işini bitirdim. Adamın cesedine bakarken yine bir yaya kafama kalkanını geçirdi hemen yere serildim , kalkanının kenarıyla karnıma 2-3 kez vurmasıyla genzimde bir acıyla havaya kan püskürttüm. Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu kafam sağ tarafa doğru bakar şekilde düştü. Gözlerimi kırpmadan son gördüğüm şey yaşlı Jabir'in kanlı cesediydi...

Sabah başımın ağrısıyla uyandım askerler çoktan kalkmış, avlanmış, bastırmaları eyerlerin altına koymuşlardı bile... Yavaştan tundra iklimine adım atmış gibiydik , vücudumda bi üşüme vardı. Yola koyulduk yine herkes tek bir ağızdan şarkılar, türküler söylüyor eğleniyordu tam o sırada ihtiyar Jabir'in kalbine bir ok saplandığını gördüm pörtlemiş gözlerindeki şaşkın ve çaresiz bakışlarıyla , gri atından düştü. Herkes ona dikkatini kesmişken iki-üç askere daha ok isabet etti. Sonra sağımızdaki tepede bulunan ormandan atlılar kargılarıyla üzerimize koştular daha bizimkiler kargılarına bile sarılamadan yere düştüler sonunda birşey yapmanın vakti geldiğini anladım ve kılıcımı kınından çıkardım ki atımın kafasına kargıyı yemesiyle kendimi yerde buldum...

Yemek yedikten sonra herkes yatıyor ama uyumuyordu herkes düşünceliydi kimi eşini, kimi çocuklarını , kimi nişanlısını düşünüyordu ben ise Ayasu'mu düşünüyordum o gün yüzünü hiç unutamamıştım derken ihtiyar Jabir elinde bisürü matarayla "Hey kımız içmeden mi uyuyacaksınız!!! Atınızın heybesini hiç açmıyor musunuz siz ahmaklar! Hahahh" herkes kımızını yudumlarken Jabir kopuzuna fısıldıyordu "qaçarkən..döyüşərkən..ölərkən... həmişə səni düşünürəm mən... ah han qızı Tuan güldür üzümü"

Tulbuk dağlarını es geçip Sungetche kalesine doğru yol aldık. Birliğim ilk kez bu kadar mutluydu savaş şarkıları söylüyor yol esnasında yarışıyorduk... En sonunda atlar ve biz de yorulunca bir belki de bir kaç gece dinlenmenin vakti geldiğini anladık ve gördüğümüz ilk göletin etrafına yerleştik..

Beyler az da olsa okuyan kişiler var sizin hatrınıza yazıyorum ama beynim yamuldu daha uyanık gibiyim ama yarın yazmayı düşünüyorum..

+Gözcü??? Yoksa gözcü sen misin ihtiyar?

-Ee sözümü yarıda kesmeseydin anlatırdım evlat

Muqan:
-Ama bize savaşmak istediğini söylemiştin!!

-Evet söyledim çünkü istiyorum Tonju Noyan'ın emrinde çalışmak sıkıcı...

Muhabbetimiz bitti ve kımızımın son damlasınını yuttum ve Baha adlı akıncı içeri girip: "Beyim gelen bir atlı var!" dışarı çıktık ellerimi kuşağıma attım , kızgın güneş karşısında kısılmış gözlerimle gelen adamı süzüyordum adam atından inerek: "Tonju Noyan'dan mektup getirdim beyim"

Kağıtta "Tagan , o gece haydutların senin atlarını kaçırdığından haberim var. Tulbukistan dağlarını aşana kadar peşine bir gözcü yollamıştım benim de tahmin ettiğim gibi Ichamur'a dönmedin şerefine ve görevine bağlılığın atandan gelen kanda var... Gözcünün çadırında birkaç gün bekleyin 6 tane er ,30 tane at ve büyük bi miktar erzak sana katılacak"

anlat panpa dinliyom

Atanla aynı masada yemek yemişliğim var çok heybetli, kudretli ve zeki bir adamdı öyle ulu bir adamın o kadar kahpece ölmesi kötü oldu..

+Atamdan biraz daha bahset sonra gideceğim ihtiyar ben bir akıncıyım ve gidecek yerlerim , yapacak görevlerim var.

-Aslına bakarsan atan hakkında daha fazla birşey bilmiyorum ancak izin ver ben de sana katılayım dıbınakodumum yerinde kurttan ve hayduttan başka bir şey yok! Savaşmayı özledim ben!

+Yemeğin var mı?

-Evet?

+Gel

Adam ben ve iki akıncı çadıra girdik diğer askerler de dışarıdaki ateşin etrafına oturdular

Adam:
-Ben senin yaşlarında Janakir Han'ın emrinde bir akıncıydım ömrüm Sarranid çöllerinde geçti birliğim susuzluktan ve açlıktan ölecekti ki küçük bi Sarran köyüne baskın yaptım oradaki kimseyi sağ bırakmadım kadınlarıyla birliğimi ve kendimi mutlu ettim erzaklarından faydalandım 1 gün dinlendik tam hazırlanıp yola koyuluyorduk ki etrafımız büyük bi Sarran ordusuyla sarıldı dıbına koyduğumunun sarıklıları herkesi öldürdüler sadece ben ve iki akıncı sağ kaldı...

Muqan:
-Sonra... Sonra ne oldu?

-Bizi esir aldılar , tam 11 sene tutsak yaşadım sonra Narraqan ovası savaşında Kergit orduları galip geldikten 3 ay sonra doğu illerinde bir kale alınmış ve bir antlaşma olmuş adı neydi onun?

Ben:
+Asugan-Samarra antlaşması , atam mühürledi

-Atan mı mühürledi atan kim ki senin çocuk

+Narra ve Kuzey illerinin fatihi Janakir Han'ın başveziri Keramula Noyan'ın oğluyum!

-Ahh şanssız adam..

Rezzerso yaz panpam

Onursuzca yaşamaktansa açlıktan ölmeyi seçtim. Geceleyin olaydan sonra askerlerim uyudu mu bilmiyorum ama benim gözüm kapanmadı bile... Sabah olduğunda bozkırda bir tepenin üstüne çıktık buradan tüm stebi görebiliyorduk 2 km ötemizde Tulbukistan Dağları ,tam aramızda da bir çadır.. Hemen oraya doğru yürüdükçadıra vardığımızda çekik gözlerinden Kergitli olduğunu anladığımız hafif beyazlıklar bulunan kaba bir sakalı olan, kapşonlu,kalıplı bir adam bizi elinde kılıcıyla karşıladı ve bize seslendi:

-Kimsiniz siz?! Bozkır haydutu desem atınız yok , Ordu kaçağı diyeceğim ama tehdit edilmedim!!
+Korkma yabancı biz ne haydutuz ne de kaçak.. Asıl sen kimsin böyle bozkırın ortasına tek başına çadır kurmuşsun?

Adam karnımdaki akıncı demirini görünce kılıcını düşürdü ve sevinçten ağlayarak bana sarıldı ağlarken şöyle haykırdı

-Yüce Tengri sana şükürler olsun!

Atlarımızın olmazsa ya yollarda açlıktan öleceğiz ya da Ichamura döneceğiz başta 2. Seçenek mantıklı gelebilir çünkü yaşayacaksın.. Ama sevdiğimin yüzüne nasıl bakacaktım? Daha da kötüsü insanların yüzüne nasıl bakacaktım?En kötüsü askerlerimin yüzüne nasıl bakacaktım? Eğer Ichamur'a gidersem rütbe demirim sökülecek belki de askerlerimim ordudan kovulmasına sebep olacaktım.. kimse Keramula Noyan'ın oğlu olduğuma inanmazdı bile...

Duvara mı konuşuyorum? Okuyan ses versin lütfen

Muqan adamı halt edip hemen askerlerin toplandığı dizlerimizin geçmediği gölete koştu hemen kargıcılar kargılarını koltuklayarak bir çember oluşturmalarını emrettim okçular göletin içindeydi haydutlar kargılara yaklaşamadıklarından dolayı bi süre saldırmadılar uzun süren bi sessizlik ardından haydutlar atlarımızı bağladığımız ağaçların oraya koşup atlarımıza bindiler ve binemedikleri atlarında poposunu şaplaklayarak uzaklaşmalarını sağladılar..

Bağırarak uyandım , çığlığıma tüm erler uyandı daha ilk günden birliğime rezil olmuş gibi hissediyordum hemen yanımdaki Muqan "Beyim iyi misiniz?" deyince ona baktım ve yaklaşık 10 metre arkasındaki yaya olan haydutları içlerinden biri tam Muqan'a doğru atılıveriyordu hemen "Muqan! arkana bak" diye bağırdım ancak Muqan davranamadan adam üstüne çullandı askerlerim ayağa kalkmışlardı sonunda ama etrafımızın sarıldığını farkettik

Yolculuğumuz sürüyordu akşamüstüydü.. Şu ana dek hiç bir haydutla karşılaşmamamız bizi şaşırtmıştı sanki Ichamur etrafında değil de Halmar şehrinin merkezi deydik o derece sakindi ortalık atlar ve popomuz epey bi yorulmuştu yaklaşık 10 dakika mesafemizde küçük bir göl ve etrafında bikaç ağaç vardı dinlenmek için iyi bir yerdi hemen yanımda bulunan atlı okçu sanki aklımdan geçenleri okurmuşçasına "Beyim hava kararıyor bence geceyi de burda geçirebiliriz" dedi

+Adın ne senin asker?
-Muqan , beyim
+Nerelisin bakalım Muqan?
-Ben Ichamur'dan başka şehir bilmem beyim
+Hayret sanki 40'ıncı seferinmiş gibi konuşuyorsun da
-Sadece fikrimi söylemiştim beyim bi küstahlığım varsa affedin

Bunun gibi muhabbetlerle diğer askerleri de tanıyordum

Atları bağladıktan sonra gölün yanındaki ağaçlara yaslanıp o yorgunlukla hemen uyuduk geceleyin uyurken boğazımın kesildiğini görerek uyandım..

Biz bunun cevabını 15 temmuzda verdik

kergitte oynaywn maldir akk

Reserved