Rezerve

Rezzerso panpa seri yaz

Kanka devam et

2 GÜN SONRA/ SUNGETCHE DAĞLARI

Karda bata bata yürürken atlarımızın kayışlarını tutuyorduk. Ufukta karlı kaleyi görmemiz bizi epey bi sevindirmişti durup tilki kürklü kalpaklarımızın içindeki karları silkip yürümeye devam ettik ve Sungetche kalesinin arka kapısından içeriye girdik. Tonju Noyan'ın ordusunu görmek beni gururlandırmış ve önemli birşey yaptığım hissiyatı vermişti. Hemen birliğimle bize verilen koğuşa yattık. Savaş boruları ve kargaşa sesleri ile uyandım koğuşta hiçbir askerim yoktu ama hemen yanı başımdaki amcık ağızlı kale garnizonu avaz avaz bağırıyordu:

-Tonju Noyan sizi çağırıyor! Tonju Noyan sizi çağırıyor!

Hemen kalenin yüksek burçlarındaki Tonju Noyan'ın yanına koştum buradan ufuktaki Vaegir ordusu görünüyordu. Beni farkedince sinirli bir şekilde:

-Neredesin sen? Kalenina arka tarafında 80 çeri seni bekliyor kendi askerlerini de al ve Tulbuk'a git Hugu'ya yardım et! Çabuk ol Tagan bekleyecek vakit yok!

Akşamüstü handa Tulga kımızını yudumlarken içeri Han'ın askeri gelip Sancar Han'ın beni konağa beklediğini söyledi. Daha kımızımı bitirmemiştim sürahiyi kafaya dikip geyirdim ve konağa girdim. Sancar Han çocukluktan gelen doztluğumuzla beni ayakta karşılayarak sarıldı ve:

-Hoşgeldin , eski dostum! Gördüğüme göre akıncı beyi olmuşsun çok sevindim! Şuan karşımda atan gibi bir noyan olarak durmanı çok isterdim ancak biliyorsun töreler izin vermiyor...

+Lüzumu yok Sancar Han ben noyan da olsam, hancı da olsam tek gayem milletime hizmet etmektir. Buraya da bunun için gelmiştim.

Sancar Han dinliyorum anlamında bir işaret yaptı. Ben de olanları ve yardım istediğimizi anlattım ve gece Sungetche'ye yola koyulduk...

Ertesi günün ilk ışıklarında ben Ayasu'ya doyamadan koyulduk Tulga yollarına... Uzun bi süreden sonra memleketime dönmek için sabırsızlanıyordum. Geceyi Dashbiga köyünde geçirdikten sonra yarının akşamında Tulga'nın kapılarından içeri girdik. Atımdan inip duvar seyisine atımı bağlaması anlamında bi işaret gönderip şehrin meydanında gördüğüm ilk hana doğru yöneldim. Yürürken peşimden , kale muhafızlarından biri koşarak heyecanlı bir şekilde:

-Tulga şehrine hoşgeldiniz beyim!
Karnınızdaki demirden Tonju Noyan'a bağlı bir akıncı olduğunuz anlaşılıyor.

Ciddi bi şekilde askeri umursamıyor gibi karşıma bakarak:

+Farkındayım?

Asker biraz hayal kırıklığına uğramış bi şekilde:

-Yani beyim... Buraya geldiğinize göre Sancar Han ile veya başka biri ile konuşacağınız aşikar.

Birden durup askere dönerek:

+Evet Sancar Han ile önemli bir mesele için görüşmeye geldim hava kararmadan da konuşmak niyetindeyim. Ona bir akıncının değil Keramula Noyan'ın oğlunun geldiğini söyle!

Güzel başlık şuku +

+Aslında ben de tam bu konu üzerinde konuşmak için geldim.

Tonju Noyan'ın çakırkeyfliliği yerine ciddiliği bıraktı:

-Ayasu'yu mu istiyeceksin?

+Evet beyim kızınıza aşık oldum görevim bitince Halmar'dan ailemi alıp gelmek ve Ayasu'yu istemek için izin istiyorum...

-Eğer Ayasu da seni istiyor ve Hugu ile Mahraz seni onaylıyorsa tamamdır çünkü seni damatlığıma layık görüyorum.

Ayasu utancından kızarmış bir şekilde:

-Tagan eğitime geldiği gündem beri ona aşığım baba.

Hugu hala biraz şokta olmasına rağmen:

-Tagan'ı 5 yılda iyi bi tanıma fırsatına sahip oldum ve Ayasu'ya ondan daha layık bir aday çıkmayacağına eminim.

Leydi Mahraz:

-Ben seni şuana kadar pek tanıyamadım Tagan ancak Hugu ile Tonju seni kabul etmiş, Ayasu sana aşıksa benim gözümde iyi bir damatsın.

Hugu Noyan bi anda ciddileşerek:

-Bi dakka bi dakka.. Görevim bitince derken? Senin görevin bitmediyse neden buradasın Tagan?

Tonju Noyan'a dönerek:

+Beyim, buraya gelme sebeplerimden biri ise budur. 4000'den büyük bir Vaegir ordusu Sungetche'ye ilerliyor . Belki de Bhulaban köyünü geçmişlerdir. Hatta ve hatta Lord Nelag'ın Tulbuk kalesine ilerlediğini düşünüyorum ve sizden Sungetche ve Tulbuk'a adam yollamanız veya gelmeniz. Başkent Tulga'ya da gidip Sancar Han ile bizzat konuşacağım. Kuzey düşerse ana vatanımız olan dağ ötelerini kazanmamız imkansızlaşır!

rez

Sabaha karşı Ichamuqa beni uyandırdı ve yol hazırlıklarını tamamladık Brula Noyan'a Ichamur'da ayrılacağımızı söyleyerek kale kapılarından çıktık... ikiye ayrılmadığımızdan olsa gerek , yolda hep bi izlenme hissi vardı üstümüzde ancak hiç bir tehlikeyle karşılaşmadan akşam vakti Ichamura vardık. Şehir kapılarından içeri girdik nöbetçiler tarafından iyi karşılandık. Bir fıçıda duş aldım ve bey konağına giriş için izin istedim. Tonju Noyan, oğlu Hugu Noyan, karısı Leydi Mahraz ve Ayasu ile yemek yiyormuş. içeri girdiğimde Tonju Noyan çakırkeyf bi şekilde:

-Hoşgeldin genç adam! Doğrusu bu kadar erken geleceğini beklemiyordum. Buyur gel benle iç!

Hugu bileğimi sertçe kavrayıp sarıldıktan sonra:

-Hoşgeldin , eski dostum!

Yer masasına, Ayasu'nun yanına oturdum. Leydi Mahraz'ın bana hoşgeldin demesinden sonra Ayasu o kibar sesiyle:

-Hoşgeldin , Tagan . dedi ve masadaki herkes bize doğru döndü uzun süren bi sessizlikten sonra Hugu Ayasu'ya döndü:

-Tagan?

Sabaha doğru Sungetche kalesine vardık. Biraz dinlendik ve Baha ile ben Brula Noyan'a yemekte konuk olduk ve başımızdan geçenleri anlattık. Brula Noyan ağarmış sakallarını sıvazlayarak:

-En geç 3 gün sonra buraya gelecekler... Tagan Bey , bugün burada konakla yarın erken vakitlerde birliğini ikiye ayırıp Ichamur ve Başkent Tulga'ya gideceksiniz. Adam gelmezse ana vatanımıza giden yol olan kuzeyden kalan son parçayı da kaybederiz...

+Dediğiniz mantıklı beyim ancak bilirsiniz yollar haydut dolu ve dediğinizi yaparsak 12-13 olarak ayrılıcaz kusura bakmayın ama ben adamlarımı bu riske at...

-Burada noyan olan benim Tagan Beğ! Ben ne diyorsam o!

Kaşlarım çatık bi şekilde odadan çıktım ve döşeğime gittim. Yarın Ayasu'yu göreceğim için mutluydum görevim bitince Halmar'a gidip ailemi 5 yıl aradan so ra görmeyi planlıyordum. Belki de Ayasu'yu Halmar'a kadınım olarak zütürürdüm kim bilir? Bunları düşünüp Ayasumdan aldığım kartal kemiğini ovalayarak uykuya daldım...

güzel ben dünleyecem

Geldiğimiz gri renkteki kayalıklı tepenin yukarısına çıkıp arkamıza baktığımızda kocaman orduyu görebiliyorduk hemen ağaçların arasından koşup Bhulaban köyüne gidip atlarımızı aldık. Oradaki herkesin yarına sağ kalmayacağını anlattık. Yatalak Hebul dışında herkes bir at bulup bizimle geldi. Hamaq'ın öldüğü yoldan ormana girdik. Sungetche kalesine bugün ulaşamazsak hem kuzeydeki hükmümüzü kaybedecek hemde ölüp unutulup gidecektik...

7 GÜN SONRA

Sarılı kulağımdan gelen zonklama beni acıdan deli ediyordu. Tek düşündüğüm Ayasu'nun beni böyle sevip sevmiyeceği ve annem, kız kardeşim Gökçe ve katledilen abim Hagan ile atam Keramula idi.

Karda bata bata yürürken tepenin aşağısında 30 kişilik yaya bir devriye gördük. Bizi daha farketmemişlerdi , bize biraz daha yaklaşmalarını bekledik. Ve Vaegir askerleri benim şu seslerimle irkildiler "KOY!!! ÇEK!!! BIRAK!!!" Vaegir askerleri bir anda erimeye ve şaşırmaya başladılar. Karın altından yürekli Kergit çerileri çıkarak Vaegirlilerle çarpıştılar. Daha baltalarını, kılıçlarını çekmeden yok ettik onları... Devriyenin komutanı gibi görünen kürk miğferliyi döverek konuşturmaya çalıştık...

+Sahibinin ordusu nerde lan it!

Ağzı burnu kanamış bir şekilde gülerek:
-Hah! Bunu gerçekten öğrenmek mi istiyorsun? Hemen 4 km ardımızdan geliyorlar. Sen ve askerlerin yok olup gideceksiniz!

Fazla uzatmadan kafasını kestim ve hemen köye doğru geri yola çıktık...

Yaz panpa iyi gidiyorsun.

Ellerim kuşağımda , karşımda duran bağlı esiri süzüyordum. Ichmuqa esirin kafasına tekme atarak:

-Söyle lan artık ! Kimden emir aldınız yağma için !? Ordu mordu falan dedin , nerede o ordu?

Vaegirli esir eski kalradya dilinde "Ülkemi bu kadar çabuk satacam mı sandınız lan" diyip bir küfür savurdu ve Ichamuqa'nın yüzüne tükürdü Ichamuqa , adamın karnına vurduktan sonra bana dönerek "ne yapalım beyim?" dermişçesine bir bakış attı. Usul ve sakin bir şekilde , çadırın ortasındaki ateşin içinde közlenen bıçağı vermesini emrettim. Tam herifin gözünü dağlıyordum ki esir yine eski kalradya dilinde:

-Dur! Dur herşeyi söyleyeceğim!!!... Ben 19 piyade Lord Nelag tarafından bu köyü basmak için görevlendirildik...

+Eee'sini anlat lan ne istiyor bu Lord Nelag niye savaşı başlatıyor?

-Biz ne emir veriliyorsa onu yaparız. Biz siyasetçi değil askeriz...

Ichamuqa:

-Ya ordu nerde?

Esir biraz daha sakin bi şekilde:
-Biz yola çıktığımızda Khudan şehri topraklarından daha çıkmamıştı bile şuan nerede bilmiyorum.

Anlatmazsa gözünü dağlayacağımı hatırlatan bi şekilde bıçağı gözüne biraz daha yakınlaştırıp:

+Yalan söyleme lan! Daha anlatacağın birşey olmadığına emin misin?

-Yemin ederim tüm bildiklerim bunlar!!!

Adamın yalvarışlarına rağmen bıçağı gözünde dağlamaktan zevk aldım ve çadırdan çıktım, Baha'nın bulunduğu çadıra doğru yol aldım...

Rez alayım

Beyler bugünlük bu kadar yeter yarın yine yazarım bugün uyumam lazım

Çıktığımda ortalık savaş alanıydı kulak mememi bi ok delip geçti arkama döndüm ve oku atan adama koşup çullandım biraz dayaktan sonra gırtlağını kestim. Kulağımdan kanlar akıyordu kanıma bakarken arkadan silahsız bi düşman benim üstüme atladı ve beni epey bi hırpalayıp kılıcımı aldı tam kafamı kesiyordu ki yana doğru kaçıp kendimi kurtardım. Ayağa kalktım bana kılıcımı savurdu ve ıskaladı , hemen arkamdaki çadıra girip bir bıçak aldım ve saklandım adam içeri girince sinsice gırtlağını kestim ve kılıcımla çadırdaki askılıkta bulunan kalkanı alıp çadırdan çıktım. Hemen savaşın yoğun olduğu kısma yetiştim ve üstüme atılan kürk miğferli Vaegirin boynunu soğuk kanlılıkla kestim. Bir süre sonra ortalıkta hiç düşman kalmadığını farkettik ve zafer naraları attık ancak içimde bi burukluk vardı... Bugün emrimde 4 askerin öldüğünü öğrendim... Bu insanı uyutmayan birşey... Şimdi bi komutan olmanın ne kadar zor birşey olduğunu anlamıştım... 25 kişiyle başladığımız yolda yeniden 25 kişi kalmıştık...

Baha'yı sırtlayıp yanımızda bulunan çadıra zütürdüm. zütürdüğüm evde Vaegirli bir asker köylü kadına tecavüz ediyordu. Bizi farkedince uzun ve ağır baltasıyla üstüme atıldı hemen altından geçerek sıyrıldım ve kılıcımla karnında bir yarık bıraktım acıyla eğilince de gövdesiyle kellesini birbirinden ayırdım. Arkamı döndüğümde kadın ağlayarak yırtılmış elbisesini ayı postu bir yorganla örtüyordu. Ona "Katun bana çabuk bir bez ver" dedim. Döşeğinin yanındaki sandıktan bir bez verdi ve eğitimde öğrendiğim ilk yardımı uyguladım ve kadına Baha'yı iyileştirmesini söyleyip çadırdan çıktım...