Akşamüstü handa Tulga kımızını yudumlarken içeri Han'ın askeri gelip Sancar Han'ın beni konağa beklediğini söyledi. Daha kımızımı bitirmemiştim sürahiyi kafaya dikip geyirdim ve konağa girdim. Sancar Han çocukluktan gelen doztluğumuzla beni ayakta karşılayarak sarıldı ve:

-Hoşgeldin , eski dostum! Gördüğüme göre akıncı beyi olmuşsun çok sevindim! Şuan karşımda atan gibi bir noyan olarak durmanı çok isterdim ancak biliyorsun töreler izin vermiyor...

+Lüzumu yok Sancar Han ben noyan da olsam, hancı da olsam tek gayem milletime hizmet etmektir. Buraya da bunun için gelmiştim.

Sancar Han dinliyorum anlamında bir işaret yaptı. Ben de olanları ve yardım istediğimizi anlattım ve gece Sungetche'ye yola koyulduk...

2 GÜN SONRA/ SUNGETCHE DAĞLARI

Karda bata bata yürürken atlarımızın kayışlarını tutuyorduk. Ufukta karlı kaleyi görmemiz bizi epey bi sevindirmişti durup tilki kürklü kalpaklarımızın içindeki karları silkip yürümeye devam ettik ve Sungetche kalesinin arka kapısından içeriye girdik. Tonju Noyan'ın ordusunu görmek beni gururlandırmış ve önemli birşey yaptığım hissiyatı vermişti. Hemen birliğimle bize verilen koğuşa yattık. Savaş boruları ve kargaşa sesleri ile uyandım koğuşta hiçbir askerim yoktu ama hemen yanı başımdaki amcık ağızlı kale garnizonu avaz avaz bağırıyordu:

-Tonju Noyan sizi çağırıyor! Tonju Noyan sizi çağırıyor!

Hemen kalenin yüksek burçlarındaki Tonju Noyan'ın yanına koştum buradan ufuktaki Vaegir ordusu görünüyordu. Beni farkedince sinirli bir şekilde:

-Neredesin sen? Kalenina arka tarafında 80 çeri seni bekliyor kendi askerlerini de al ve Tulbuk'a git Hugu'ya yardım et! Çabuk ol Tagan bekleyecek vakit yok!