Ben profesyonel fotoğrafçıyım öncelikle bunu söyleyeyim
Öyle çok uzun şeyler yazmicam sadece hislerimi elimden geldiğince ifade edicem.

Okuduğum zamanlar. Çekeceğim film için senaryo taslağı oluşturmaya çalışıyodum. Baktım aklıma gelmiyo bişey açtım bilgisayarı o zamana kadar pek facebook kullanan veya sosyal medyayla uğraşan biri değildim. Birden arkadaşlık isteği geldi
bi kız onayladım herkesin çocukken fake hesap açıp herkesi işleten bir arkadaşı vardır. Bunun yarattığı pgibolojik fobiyle kıza it gibi davrandım giblemedim sonra konuşunca ne kadar tatlı olduğunu ne kadar güzel olduğunu anladım
Hoşuma gitti yani
nasıl olduysa pat diye hayatımıza girdik birbirimizin
Her şey çok güzeldi ta ki kızın alevi olduğumu öğrenmesine kadar
Söylememiştim hiç konusu açılmamıştı ki
bu yüzden benimle olamayacağını söyledi
Fotoğraf makinemi satıp basıp o sırada olduğu şehre gittim
Daha önceden seni seviorum kelimesini ağzından düşürmeyen kız yanılmışım arkadaş olarak sevdim seni dedi
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü

Dinlemek isteyen varsa rez alsın öyle devam edeyim

Bi anda kızdım kendime oturduğumuz cafe dar geldi bana
Sanki duvarlar yıkıldı üstüme
Ne diyeceğimi bilemeden evime döndüm
Çok istedim onunla konuşmayı çok ağladım yalan yok
Ama sonunda düzelir gibi oldum
işime gücüme bakıyodum
Aynı zamanda elektrik teknisyeniyim mühendis bi abimizin aldığı işe yardım ederken gecenin bi vakti telefon çaldı..
Numarasını silmiştim ezberlememiştim hiç
Bir daha kendime hakim olamam ararım diye silmiştim
Bilseydim onun olduğunu yemin ederim açmazdım o telefonu
ilk başta onun olduğuna inanamadım
Başkası sanarak tanıyamadım dedim ve hayatımı alt üst eden aklımdan çıkmayan büyülü ismini söyledi
Sesimi duymak istediğini ve beni özlediğini söyledi
Kendimden geçtim sanki
bi anlık tabi ki
Bu sevinci de çok gördü bana

Hep aynı şeyi yaptı bana
Geldi kendini tekrar hatırlatıp çekip gitti kaybetti kendini yine
Olansa beni seven o sıra belki bişeyler düzelir diye beraber olduğum kıza oldu
Çok çekti ama vazgeçmedi aynı ben gibi
Bu gün bi karar aldım
Ona bir daha karşıma çıkmamasını ve benden uzak durmasını söyledim
O bunu ona kızdığımı sanarak söylediğimi sandı
Ufak bi konuyu bilerek büyüterek yaptım bunu
Yapmak zorundaydım
Gitmiyorum dedi
Artık seni sevmiyorum
istemiyorum demek zorunda kaldım
Sanki o sözleri yazarken 40 bıçak saplandı göğsüme
Telefonumun ekranına bir damla yaş düştüğü anda ağladığımı farkettim
Çıktım dışarı uzun boş bi yol buldum
Yavaş yavaş yürümeye başladım
Düşünüyordum
Ama neyi düşüneceğimi bile bilmiyordum
Aklımı kaybetmiştim
Oturdum bi banka
Bi sigara yaktım
Bunun benim için doğru olduğunu yoksa daha çok acı çekeceğimi kendime inandırmaya çalıştım
Eve geldim ve uyudum
Dünyadaki herşeyle ilgimi kesmek için sadece uyudum
Ama olmadı napacağımı bilemedim
siz ne dersiniz