/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    +29 -3
    Orada bir kız gördüm. Önce tanımadım fakat yaklaştıkça siması tanıdık geldi. Bu Begüm'dü. Uçurumun kenarındaydı. Kollarını açmış ve uçuruma doğru ilerliyordu. Kim olduğunu anlayınca yanına koştum. Bir dala bastım ve çıt diye bir ses geldi. Begüm arkasına döndü. Gülümsedi ve eliyle dur işareti yaptı. Ben de durdum.

    Be- "Her zaman yanımdaydın. Şimdi de yanımdasın." dedi ve bir adım geriye gitti.

    b-"Dur. Düşeceksin." Gözleri yaşardı ve bana baktı:

    Be-" Neden buradasın? "

    b-"Çünkü SENi SEViYORUM!!! " diye bağırdım. O da gözyaşlarını tutamadı ve gülümsedi.

    Be-"Teşekkürler" dedi ve kendini uçurumdan aşağı bıraktı. Ben ise yanına koştum ve sadece parmağımın ucu ona değdi. Ve aşağı düşüp vücudunun parçalanmasını seyrettim.

    Ve uyandım. Yıllardır aynı rüyayı görüyorum. Ama sonunda hapishanedeki sürem doldu ve bugün dışarı salınacağım. Sonunda neden intihar ettiğini bulacağım.

    Rez alın devam edeceğim.
    ···
  1. 2.
    +1 -1
    Rez trend olacak
    ···
  2. 3.
    +2
    Yaşanmış hikayeleri seviyorum. Kesin yaşanmıştır
    ···
  3. 4.
    0
    Gonulden inananlar beyan
    ···
  4. 5.
    +11
    13 sene hapiste geçirdim. Onun aşağı atlamasının suçlusu benim olduğu söylendi. Hatta bir görgü tanığı bile vardı. Köyümüzün eski bekçisi Halil Sak. Hapisten çıktığımda beni almaya gelen kimse yoktu. Zaten şaşırmamıştım. Babam en son geldiğinde yani 12 sene önce "benim senin gibi bir evladım yok" demişti. Üstelik suçum olmamasına rağmen. Beni dinlememişti bile. Köye gitmek için bileti aldım. Saolsun hapishane gardiyanlarından biriyle iyi anlaşıyordum. Giderken cebime para koydu. Otobüste giderken yapacaklarımı düşünüyordum. Yıllarca düşündüm. Ama şimdi gerçekleştirebileceğim. Sonunda köy gözüktü. 6 saatlik yolculuğun ardından otobüsten köy meydanında indim. ilk işim bekçinin kulübesine gitmekti.
    ···
  5. 6.
    0
    Rezerveddd.
    ···
  6. 7.
    +7
    Kulübeye gittim. Orada farklı bir bekçi vardı. içeriye girdim ve selam verdim. Adamın gözleri faltaşı gibi açılmış bana bakıyordu. Bakışlarını es geçtim ve:

    b-"Seldıbınaleyküm. Burada eskiden Halil Sak diye bir bekçi vardı. Hala burada bekçilik yapıyor mu?"

    S-"Bekir. Sen misin? Ben Salim. Hazır ol Salim."

    b-"Vayy kardeşim. Ne yapıyorsun? Asker olacağım diyordun bekçi olmuşsun."

    S-"Ha ha ha... Dalganı geç sen. En azından para kazanıyorum. Kenan gibi boş gezmiyorum.

    b-"Kenan hala burada mı? Neyse konuyu dağıtma. Bizim bekçi Halil abi nerede?"

    S-"O yatalak oldu. Kızı tüm birikimini alıp kocaya kaçınca o da kriz geçirdi ve felç oldu. Yanında tek karısı kaldı. Her zamanki evdeler. 2 sokak ileride 14 numara."

    b-"Saol Salih. Ben gidiyorum sonra konuşuruz."

    S-"Evine gitmeyecek misin? Ailenin yanına?"

    b-"Benim artık bir ailem yok."

    S-"O zaman neden geldin ki köye?"

    b-"intikam için." dedim ve kulübeden çıkıp Halil abinin evinin yolunu tuttum.
    ···
  7. 8.
    0
    rez okurum
    ···
  8. 9.
    0
    Ufledim bosaldi
    ···
    1. 1.
      +1
      Ufffledim geldi mi?
      ···
  9. 10.
    +7
    Dışarıdaydım geldim devam ediyorum.

    Sonunda bekçinin evine vardım. Bahçesindeki tekerlekli sandalyede oturuyordu. Arkasından yaklaştım. Ayak seslerini duymuş olacak ki:

    H-" Bekir. Sen mi geldin? Bekir, oğlum. Hepsi benim suçum. Ben sadece benden isteneni yaptım. isteneni yaptım diye ailem mahvoldu. Bekir. Affet beni oğlum. Affet." dedi ve ağlamaya başladı. Daha beni bile görmemişti nasıl benim olduğumu bildi? Oradan bir adam bağırdı.

    Adam-" Delikanlı. O adamla uğraşma. Delidir. Herkese Bekir der özür diler." Dediklerini yaptım ve uzaklaştım. Şimdi kafamda bir soru oluştu. ilk olarak bunu kimin söylemesini istedi? ikinci olarak Begüm'ün intihar edeceğini nereden biliyorlardı? Zaten bunun bir tek Halil abi ile sınırlı kalmayacağını biliyordum. Ama ondan duymak, nedense sanki ilk kez duymuşum gibi hissettim. Evime de uğramak istiyordum. Beni bir gün bile ziyarete gelmeyen ailemin evine. Yüzlerine tükürmeye gitmek istiyordum.
    ···
  10. 11.
    +7
    Eve vardım ve bahçenin tahta kapısını açtım. Kapının önüne geldim. Bahçe bu kadar küçük müydü? Her adımım sanki ateşli bir yolda yürüyorum. Affedip sarılmak istiyorum ama zihnimde babamın sesi hiç çıkmıyordu. Beni çocuk yaşımda mapushanede bırakıp gitmesini unutamıyordum. Yapamıyorum. Elimi kapıya zütürdüm ama kapıyı çalamadım. Bunca zaman sonra ne diyeceğim? Ben geldim mi? Size yazıklar olsun mu? Sonunda kapıyı çalabildim. Kapıyı açan annemdi. Beni görünce ilk birkaç dakika afalladı. Daha sonra sarıldı. "Oğlumm oğlum. Mapuslardan çıktın sonunda Allah'a şükür." diyordu. Onu itmek istiyordum. Benim senin gibi bir annem yok demek istiyordum. Ama benim de elim otomatikan ona doğru sarıldı. Gözyaşlarımı tutamadım. Ağlamaya başladım. Ağzımdan nefret sözcükleri dökülmesi gerekirken "Çok korktum anne. Çok özledim seni" dedim. Neden mantığım konuşmuyordu? Neden duygularım konuşuyor?

    An-"içeri geç oğlum."

    b-" Geçemem anne. Burası artık evim değil. Babamla kalamam artık."

    An-"Baban artık burada değil oğlum. O istanbul'da bir iş kurdu. Her ay bize 2 bin tl gönderir." Lütfen aklımdaki şey olmasın.

    b-"Babam o kadar parayı nereden buldu?"

    An-"Sen mapusa düştükten 3 ay sonra babana bazı adamlar para verdi. Babanın tahta oymalarını zengin biri beğenmiş yanında çalıştımak istemiş. Baban da kabul etti." Ve annem de bunu yedi. Tahta oymayla zengin mi olunur? Off Allah'ım off. işler çığırından çıkıyor.

    Edit: Telin şarj %2 ben afk. Yarın görüşürüz beyler.

    Edit2: Rez alın...
    ···
  11. 12.
    0
    Rezerve amk buna da rezerve
    ···
  12. 13.
    0
    Rezerve b
    ···
  13. 14.
    0
    Sırf senin için rez alıyorum 5
    ···
  14. 15.
    0
    Rez değerlenir belki
    ···
  15. 16.
    0
    Rezervationals
    ···
  16. 17.
    0
    Rerzrezre
    ···
  17. 18.
    0
    Rez devam
    ···
  18. 19.
    0
    Oh farkli bi konu amk sonunda
    ···
  19. 20.
    0
    rezerve
    ···