Beyler 18 yaşında 1 hafta sora liseden mezun olucak bi binim. içimi size dökesim geldi. Belki halimden anlayacak bi huur çocuğu vardır.

Muğlanın bi ilçesinde doğdum büyüdüm. Babası emekli annesi maddi durum yetersizliğinden mermer ocağında çalışan bi adamım. ilk okuldan beri derslerimde hep başarı gösterdim. Sbs den aldığım iyi puanlarla annemin tek umudu olmuştum. ilçemizde doğru düzgün bi lise olmadığı için beni Aydına yatılı okumam için yolladılar. 4 senede ailemden uzak gerek maddi gerek manevi bir sürü zorluk çektim. Yeri geldi ağzıma bi lokma sürmedim ama bizimkiler üzülmesin diye belli etmedim. Zora girmesinler kendi ihtiyaçlarını karşılasınlar diye param yokken bile idareli kullandım var yollamayın dedim.

Bu cuma okulun mezuniyeti var ve benim diğer arkadaşlarım gibi giyebileceğim ne gömleğim ne ayakkabım vardı. Annem aradı kendime birşeyler almam için biraz para yolladı. En ucuzundan bi pantolon bi ceket aldım. Yurttaki bi arkadaşımdan da gömleğini ödünç istedim utana sıkıla. 50 liram kalmıştı. Ayakkabı için girip çıkmadığım ayakkabıcı kalmadı. Sonunda anlayışlı bi esnafla pazarlık yapa yapa utana sıkıla durumu anlatarak aldım bi ayakkabı. Yurduma yürüyerek dönmek zorunda kalmdım. Çünkü cebimde beş kuruşum dahi kalmadı. Derken yağmur bastırdı. Yurda gidene kadar sırıl sıklam olmuştum. Üstümü değiştirdim ve dolabımı açıp aldığım kıyafetleri koyuyodum. O an fark ettim ki yarın için giyecek tişörtüm bile yok üstümdeki ıp ıslaktı. Zaten 3 tane tişörtüm var 2 tanesi de aşırı kirli. Kaldığım yurtta çamaşır makinesi için para alıyolar ve bende metelik yok.

Ne yaparım diye düşünürken annem aradı bir anda. Parayı maaş kartının artı para kredisinden yolladığını babamın maaşını da evin giderleri için kullandıklarını söyledi. Cuma günü otobüsle geleceklerdi.(Bir de kız kardeşim var.) Üçümüz de gelemeyebiliriz kardeşin yalnız kalmasın baban gelsin dedi. O an ne o aldığım kıyafetler geldi aklıma ne de başka bir şey. Bu kadar mı zor lan fakirlik. En mutlu olucağım gün de bile parasızlıktan ailem yanımda olamıycak. Anam kardeşim göremiycek mezun olduğumu. Annemi canınız sağ olsun diyerek geçiştirip telefonu kapattıktan sonra bi ağlama tuttu beni. Bu durumu arkadaşlarım bana acıyarak bakmasın diye anlatmak istemedim. O yüzden buraya yazayım dedim. Belki siz anlarsınız halimden. Çünkü burdaki arkadaşlarım spor salonuna kayıt ettirmiyolar diye ailelerine trip atan tipler. Açın halinden anlamazlar.

Yine de allaha şükür ediyorum anam babam sağ diye ama allah kimseyi de yoksullukla sınamasın.