beyler tutarsa diyorsunuz ama hiç şuku atmıyorsunuz nasıl tutacak

Bu sırada hastanın hareketleri artıyor ve hırıltılar çıkarıyordu asistanım korktu ve geri çekildi ama bu sırada hasta da onunla birlikte hareket etti ve boynundan tuttu şok olmuştum bu nasıl olabilirdi izlediğim tüm filmler gerçek oluyordu asistanımın boynundan kan geliyordu geri çekildim bu sırada güvenlik geldi ben odadan çıktım buradan gitmek istiyordum hep derdim macera severim aksiyon olsa da gerçek yaşamda diye ama bugün göreceğimi gördüm korkuyordum ve ellerim titriyordu bu sırada 2 el ateş sesi duyuldu hastalar paniklemişti o sırada ikinci güvenlik görevlisi geldi ve birkaç asistan daha kapıyı açtılar asistanım ve güvenlik görevlisinin yüzü çiğnenmişti iğrenç gözüküyordu neyse ki böyle şeylere alışıktım ama kusanlar oldu bu sırada hasta yerden kalktı asistanım ve güvenlik görevlisi ile hastalar kaçmaya çalışıyordu güvenlik görevlisi olduğunuz yerde kalın tarzında laflar söylüyordu arkasından bağırdım ateş et diye ama dinlemedi ve asistanım onunda boynuna yapıştı ve o da artık onlardandı hastalar çıkışlara doğru koşmaya başladılar neyse ki bu mahlukatlar yavaş hareket ediyorlardı ama kaçanlardan bazılarını da yakalıyorlardı giderek çoğalmaya başladılar çıkışa doğru koşmaya başladım kapı hasta ve yakınları ile doluydu ve arkamızda 15-20 civarı o mahlukatlardan vardı burada kalırsam öleceğimi biliyordum hemen farklı bir yöne saptım burası da çok karışıktı hasta yakınları yatalak olanları çıkışa doğru zütürmeye çabalıyordu çıkışa koşanların tersi yönünden ben koşuyordum herkes bana garip gözlerle bakıyordu ama ben takmadım ve karşıma gidebileceğim 3 tane yol çıktı bu taktan olayın zamanlaması tam da bu hastaneye yeni gelmişken olmak zorunda mıydı buradan daha yeni tanıştığım ve neredeyse 1 yıldır burada olanlar bile tam olarak bilmiyorlardı yani hastane çok büyüktü bunları düşünürken arkamdaki hırıltılar ve çığlıklar artıyordu paniklememeye çalışıyordum sakin düşünmem gerekiyordu

beyler kendinizi gösterin birazdan devamı geliyor

Bu arada artık mahlukat değil zombi diyeceğim

Sağ taraftan gitmeye karar verdim yeni bir çıkış kapısı arıyordum ama bu koşu beni yormuştu biraz dinlenmek için duvara yaslandım ve koşarken fark etmediğim bir şeyi fark ettim duvarda koştuğum yere doğru ilerleyen kan izleri vardı bu sırada çığlıklar kesildi ve o filmlerde olan ölümcül sessizlik oldu nefesimi ve kalp atışlarımı duyabiliyordum aynı yönde devam edemezdim geri dönmem gerekti ama bu fazla tehlikeliydi en iyisininin geri gitmek olduğuna karar verdim çünkü bu koridordaki odalar daha fazlaydı sessiz bir şekilde devam ediyordum köşeyi döndüğümde 10 tanesi birer ceset almış yiyorlardı acıkmış olamalılar ki beni fark etmediler ilerleyecek miydim hayır hemen geri döndüm ama arka taraftan da bir 10 tane daha geliyordu hemen bir odaya girdim ve kapıyı kilitledim şansıma ki bu odada havalandırma vardı hemen vidalarını sökmeye çalıştım ama bu neredeyse imkansız gibi bir şeydi bu sırada diğerleri fark etmiş olacak ki kapı tekmelenmeye başladı artık kurallara uyma zamanı değildi her şey değişmişti bir tekme attım ve içeri girdim ilerlerken arkamdan kapının kırıldığını duydum yine tam zamanında doğru karar, ilerledim ve zombilerin ulaşmadığı bir bölge buldum insanlar yine çıkış kapılarına dayanmışlar birbirlerini eziyorlardı atlayacak mıydım kesinlikle hayır bulunduğum yerde kaldım iyi ki de atlamamışım birazdan 3 tane zombi geldi ve kötü son o değişimleri izlerken içimden ağladım ailem şehir dışındaydı ama ya sevgilim fazla uzatmayacağım yıllar önce o bana teklif etmişti ilk ve tek gerçek aşkımdı o benim ona başına bir şey gelmemeliydi tek problem hastaneden sadece 5 km uzakta oturmasıydı filmlerden de öğrendiğim kadarıyla orası bugün ilk zombiyle karşılaşacaktı bunları düşünürken bir kapı kırılma sesi ve otomatik tüfek sesi geldi bunlar askerler olmalıydı kurtuluyorduk ama bunlar da sadece durun gelmeyin demeye başladılar ve son kurtuluş ümidim de kesildi sadece 30 dakika sonra da sesler kesildi sadece hırıltılar vardı artık harekete geçme zamanı gelmişti

Öncelikli olarak koridoru kontrol ettim temiz gözüküyordu ama yerde yatan birkaç ceset vardı onların da zombi olmamasını dileyerek aşağı atladım yine o ölümcül sessizlik vardı hemen yerde yatan bir askerin tabancasını aldım ve son çare olarak çıkışa doğru ilerledim etraf çok boştu ve bu beni korkutmaya yetiyordu sakin bir şekilde çıkışa doğru ilerliyordum ama bu sefer insanlar değil zombiler yığın olmuştu yiyecek aramak için dışarı çıkıyorlar diye düşündüm ilk rahatladım burada kalabilirim hep diye ama burası çok büyük bir yerdi belki burası temizken diğer bölümlerde bu kanlı oyun devam ediyor olabilirdi burada kalmanın en kötü fikirlerden biri olduğuna karar verdim başka bir çıkış yolu bulmalıydım bu sırada bir tanesi ben görmüş olacak ki bana doğru gelmeye başladı diğerleri de sürü olarak bana gelmeye başladılar içim titredi ama hemen düzeldim ve ters yönden kaçmaya başladım çok fazlalardı yolda gördüğüm söndürme tüpünü yere devirdim ve neredeyse hepsi üstündeyken tüpü ateş ederek patlattım ama bu onları fazla oyalamayacaktı biliyordum karşıdan da patlama sesine doğru gelen bir sürü vardı neyseki yakında bir pencere vardı ama karşıdaki sürüye çok yakındı kendime geldim ve hızlı bir şekilde yakınımdaki zombileri öldürdüm cama ateş ettim ve hızlı bir şekilde atladım peşimden gelmeye çalıştılar ama atlayamıyorlardı fazla oyalanmamam gerekti çünkü çok fazla ses çıkarmıştım hemen şehre doğru gitmeye başladım sevgilimi bulmam gerekiyordu o benim her şeyimdi biraz da şehirden bahsedersek araba içinde ölüler vardı insanlar kaçmaya çalışıyordu siren ve çığlık sesleri ekgib olmuyordu çoğu yerde yangınlar vardı
Yavaşça şehrin uzaktan görüntüsü gelir

ezanokuyanrahip63 presents

Warner Bros Entertainment

Legendary pictures

CHAOS:Kıyamet

Şaka şaka ama isterseniz kalabilir havalı oldu bayağı

Bundan sonrasına siz de karar verin tek başıma mı gideyim yoksa sevgilimi aramaya çıkıp grup olarak mı devam edeyim

Devam ediyorum grup olarak isterseniz teke çeviririz

Bu iğrenç manzaraya bakarken, beynimin bir köşesinde olan sevgilim bir anda aklıma geldi. Onu bulmalıydım, ama izlediğim filmlerde genellikle şehre gidenler ölüyordu. Bundan olsa gerek korkmaya başladım ama bunu onun için yapmalıydım. Şehre doğru ilerledim, tabancam elimdeydi ama ateş ederken hep elim titriyordu; bu büyük bir sorundu. Acilen bir bıçağa ihtiyacım vardı. Bunları fazla düşünmemeye çalışarak, oturduğumuz yere doğru gitmeye başladım, yerlerde askerlerle birlikte bir sürü insan ölüsü vardı ve ilerideki barikatları görebiliyordum. Demek ki devlet yetişmişti. Bir an mutlu oldum, çünkü sevgilimi almış olabilirlerdi. Bu mutluluğum, polis barikatlarının yıkıldığını ve kopmuş kafaları görene dek sürdü. Buraya geldiğimde her şey bittimi yoksa diye içimden geçirdim, yine korkuyordum ama devam ettim. Artık pekte yabancı olmayan hırıltılar yakından geliyordu, mermiyi namluya getirdim, oturduğumuz yere de çok yaklaşmıştım, o sırada bir kol beni kendine doğru çekti.

Oylama grup ya da tek son şans ve isimler nasıl olsun yani ingilizce jack falan mı diyim yoksa türkçe mi olsun hadi beyler

Grup olarak türkçe isimlerle devam ediyorum.

Bu el tahmin edebileceğiniz gibi, bir zombinin eliydi. O ana özgü olan hızlı reflekslerimle, tabancanın dipçiğiyle kafasına sert bir şekilde vurdum. Yere düştü, hemen kafasına tekme atmaya başladım, neyse ki botlarımı giymiştim. Kafasını parçaladım ve apartmanın girişine doğru ilerlemeye başladım ama bir problem vardı apartmanın girişi zombi doluydu. ilk önce elim silahıma gitti ama hem ateş ederken elim titriyordu ve de daha fazla ses çıkartarak daha fazlasını etrafıma toplamak istemiyordum. Hepsini de silahın dipçiğiyle öldüremezdim. Yerden bir taş buldum, apartmandan uzağa doğru sert bir şekilde fırlattım, o tarafa doğru ilrlemeye başladıkları sırada girişe yakın olan bir tanesini daha öldürdüm apartmana girdim neyseki katlarda zombi yoktu ama çoğu komşumuzun kaçtığını farkettim ya sevgilim de kaçtıysa diye içimi bir korku saldı. Pekala komşularımla kaçmış olabilirdi. Bunları fazla düşünmemeye çalışarak devam ettim. Neyseki kapı kapalıydı. Anahtarlarımı çıkardım ve kapıyı açtım evet onu gördüm, burada beni beklemişti, beni görünce boynuma atladı ve uzun süre birbirimize sarıldık bu süre boyunca sanki hiçbir şey olmamış gibi hissettim ama gerçek hayata geri dönmem uzun sürmedi. Sevgilim de hemen evde ne yiyecek ne varsa toplamaya başladı. Bu sırada ben de baştan beri ihtiyacım olan bıçağımı aldım ve radyo fener pil tarzı gerekli şeyleri bir çantada topladım. Hazırlıklar bittiğinde yan yana oturuyorduk tekrardan sarıldık sevgilim bu gece arabayla gidelim dedi. Yolda gördüğüm trafik ve ölüler aklıma geldi arabayla bir yere gitmeye çalışmak, başlamadan sonumuzu getirirdi. Bunu sevgilime de anlattım, sonra da bulunduğumuz sokağa baktım buraya doğru gelen bir sürü vardı sevgilimi çağırdım ve bu gece evde kalmaya karar verdik. Sevgilimin korktuğunu hissedebiliyordum, o akşam birbirimize sarılarak uyuduk ama uyumak denirse tüm gece her sese uyanarak geçirdim. Sabah olduğunda sokak boştu. Son hazırlıklarımızı yaptık.

Beyler okuduysanız bir şuku atın entry girin bir şey yapın da, burda olduğunuzu anlayalım.