Eğer bu başlığı okumaya başladıysanız derdime ortak olmuşsunuz demektir. Sonu inception filmi gibidir.

Konu: Sevgili
Tema: Ayrılık
Tür: Dram
imdb: 9.7

Beyler özet geçmeye çalışıcam. 8 yıldır arkadaşım 7 aylık sevgilimdi. Her günümüz mükemmel geçiyordu. Sabah 8 den akşam 8e kadar beraber geziyor eğleniyor, gece beraber aynı dakikada uyuyorduk. insanlar bizden ibret alıyordu resmen.. Taaa kiii

Bir gün kavga ettik. Bana sevmediğim bir arkadaşını savundu. Yapma dedim. Savunma dedim. Eğer o kızı bana savunuyorsan sende gibtir git dedim. Aldığım mesajsa bitti, bu sefer gerçekten bittiydi... Oturduk bir kafeye konuşmaya başladık. Ara vermek istediğini söyledi ve ekledi. Görüşmeyelim, konuşmayalım hem daha çok özleriz birbirimizi.. Kıskanalım karışalım ama arkadaş olalım dedi.

Benim verdiğim tepki Ben seni annemle tanıştırdım. 7 ay gibi bir süredir çıkıyoruz. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi ne ara vermesi ben bitiriyorum dedim haklı olarak..

2 kere emin misin diye sordu.. Eminim diye karşılık verdim.. Tamam senin istediğin gibi olsun dedi.. Bu konuşmanın üstüne 1 saat kadar bir süre daha beraber takıldık. Ben bu ilişkiye ne kadar değer verdiğimi onsuz yapacağımı düşündüm ve yarım saat vaktin varsa oturup konuşalım dedim kabul etti..

Oturduk. Böylesine mutluyken ayrılmamız ne kadar doğru diye sordum ? Ben artık babama sevgilin var mı dediğinde yalan söylemek istemiyorum dedi. Nolur daha fazla zorlama dedi. Ben tamam zorla güzellik olmaz dedim ve güzel bir konuşma yaptım. ikimizinde gözleri doldu ve evlerimize dağıldık.

Ben kaldıramadım bu bitişi. Dediğim gibi çok seviyordum. Pgibolojik yardım almaya başladım ama pek işe yaramadı. Unutursun dediler olmadı. Sabahları mutsuz uyanmaya başlamıştım artık. insanların nasıl intihar ettiğini daha iyi anlıyorum ama intihar edecek kadar da salak değilim.

Aradan bir hafta geçti. Konuştuk. Hala seviyo musun dedim. Evet dedi ama artık olmaz sonumuz yok bizim gibisinden şeyler söyledi. Gerçekten basit bir küfürle ayrılmayacağını biliyordum. Üstüne gittim söyle gerçekten neydi ayrılmandaki sebep dedim. Biliyorsun söyledim dedi artık açma konusunu ve daha fazla üzme beni dedi. Ben daha fazla üstüne gittim hatta tehdit ettim ve sonunda öğrendim...

Babam görmüş bizi. Bana tercih yaptırdı. Sevgilinden ayrılmazsan bu evden gidersin gibisinden tehdit etmiş. Zaten babasını hep anlatıyordu. Geri kafalı yobazın tekidir. Ben duyunca şok oldum. Biliyordum dedim kendi kendime başka bir sebep olduğunu biliyordum dedim.

Babana yalan söylebilirdik. Bir süre görüşmezdik. Neden bana anlatmadın? dedim. Babama bunu yapamam ailemde en çok babam duruyor arkamda dedi. Saygı duydum bir şey demedim.

Bu kısmı utanarak anlatıyorum. Biz demleniyorduk arkadaşlarla içiyorduk. içkininde gazıyla arabayla evlerinin önüne gittik.
Annesi balkondaydı. ( Annesi bir kere görmüştü beni, arkadaşı olarak tanıştırmıştı beni ). Gördü beni ama takmadım. Arabaya bindim kornaya abandım. Neden diye sormayın bilmiyorum. Pi... şmanım.

Ertesi gün lütfen bi daha yapma diye mesaj attı. Neyi ? dedim. Arabayla bizim buraya gelmişsin annem seni görmüş. Bana Gellceklerini biliyodun! Neden haberim yok hiç bir şeyden gibisinden şeyler söyledi dedi. Hiç bir şey diyemedim. Annem benle konuşmuyor. Bu saatten sonra istesekte beraber olamayız çünkü ailemin gözünde serserisin dedi ve ekledi ; bu hareketinden sonra eskisi gibi aşık değilim sana galiba dedi.

Daha sonra hiç konuşmadık. Şimdi aynı üniversiteye gidicez. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. nci sınıfları beraber aynı okulda okuduk ve şimdi üniversiteye gidicez. Sizce ne yapmalıyım? Mesaj atmalı mıyım? veya babam gördü o yüzden ayrılmak zorunda kaldıma inanmalı mıyım? Bir şeyler söyleyin.