hayatımda çok kez aldatılıp, çok kez ihanete uğramış biri olarak yazıyorum..

herkesin yaşantısından farklı, yaşına göre çok şey görüp geçirmiş, hatta bunlardan fazlasıyla yara almış biriyim. uzun süredir bir kurtuluş, bir rahatlama arama içerisindeyim. hiçbirşeyin iyi gelmediği bir dönemdeyim daha doğrusu.

nedeni ne bunların diye sorucak olursanız, sizce?
herşey...

kızından tut, ailesine kadar. herşey yara verdi. kendimi tek cümleyle açıklıcak olursak, yemek aramaya çıkmış bir sokak köpeği, acımasız, umarsız bir esnaf tarafından tekme yemiş gibi.
tam anlamıyla bu. sembolize anlatmayı severim kendi çapımda..
yaşamımın çoğunu fotoğrafçılık ve müzikle geçirdim. bunlar iyi geliyordu sadece. fakat artık hiçbirşey iyi gelmiyor. tamamen mutsuzluğa gömülmüşüm sanki... umut aramaktan yorulmuş, bıkmış, bitkin haldeyim.
neyse...
yaşamım gayet iyi geçti. herşeyin en güzelini tattım diyebilirim. acının da en güzelini tattım. kardeşim dediğim çocuk, hayatımda beni mutlu eden tek şey olan kıza içirip gibti.
neyse mevzuya geliyorum...
bi kızla tanıştım, hoşlandım, aşık oldum, gaayet güzel bir çifttik. herşey tadındaydı. taaki o mesajı görene kadar.
-Tatlım
-Bebeğim
-Cevap vermicek misin?
+Efendim doğan?
-Yarın yine gel yavrummmm <3<3<3<3

gözüm kararırcasına hayatım karardı. suratları göremez oldum. elim tutmaz, belim doğrulmaz oldu. nefesim daraldı. bacaklarım tutmamaya başladı... nasıl yapardı diye kendime sorarken... bir tokat gibi gelmişti bu olay... 1.5-2 ay kendime gelemedim. her gecem ağlamakla, kahve içip müzik dinlemekle geçti..

Sonrasında, bu olay yüzünden ölmek istemiyorum diyip, açık denizlere açıldım. başka kızlarla tanıştım. başka umutlar aradım. sonunda bulmuş gibiydim. herşeyim o olmuştu. kız daha beni sevmiyordu bile? kız daha hoşlanmıyordu bile ya. ancak bir anda herşeyim oldu. herşeyimi açtım. benim müzik listem kutsaldır benim için. sizin için kur'an benim için müzik listem diyelim. her müziği farklı bir yerde dinlerim. yarattığı his farklı olur. bunlara dikkat eden biriyim. hobi'nin bir üst düzeyi başka bir deyişle..
ilk defa kutsal kitabımı birine açmıştım. bu olur şey değil. herşeyi beraber yapıyorduk. takılıyorduk, eğleniyorduk. başkasından hoşlanıyordu o ara. o hoşlandığı çocuğu da tanıyorum. 2 yaz önce 11 yaşında kızı giben biri. öyle söyliyeyim. normalde kimsenin birşeyini anlatmam. gerek yok. yakıştırmam. ama hayatımın tek sebebi olan kıza gelince iş değişir. söyledim. bıraktı peşini..
Sonra arkadaşın bi mevzusu vardı. bi kıza içirip gibmiş. sonra kızın sevgilisi 15 kişi gelip arkadaşı tokatladılar falan derken.
o kız çıktı...
hiçbirşey değişmedi benim açımdan. kızın hakkında ne bi fikrim değişti, ne duygularım değişti, ne kıza başka bir gözle baktım. hiçbiri değil...
normalde ben kızla tanıştıktan 3 saat sonra gibebilen bi tipimdir. bu kızla öpüşmeyi bile düşünmüyorum. saf seviyorum...
neyse açıldım kıza. seni arkadaş olarak görüyorum...
bang bang.

son umudum, son yolum, son çarem, son aşkım, son kadınım ellerimden uçup gitti.

(ergence tavır, depresyon olarak yargılamayın. başımda çok fazla dert var. Aile, maddi, kanserim bu arada.)
tek tedavi yöntemim bitti.

sonuç ne derseniz, ruh gibi dolaşan, nefes almak bile istemeyen, ölmeyi bekleyen, yaşamaktan mutsuz olan biri çıktı ortaya.

bu satırlar belki de son sözlerim olabilir.

küçüklerime abi, büyüklerime kardeş tavsiyesi olarak şunu diyim.

Kızlar, sadece kendilerini düşünür. ben fakir biri değilim. tonla param var. kızlar paraya da bakmıyor denildiği gibi. kafam esse şuan lamborghini aventador bile alırım. fakat kızlar bunlara da bakmıyorlar. kendini ne kadar parçalasan parçala, gibinde bile olmuyor. ben ağlıcaksam, sessizce bi köşeye geçip ağlayan biriyim. ilk defa bir kızın gözlerine bakarak ağladım. ve hiçbirşey gibinde bile olmadı. siz siz olun, sizi sevmeyeni sevmeyin. bakın, bekleyin o size aşık olsun. sizi beklesin. beklemeyin. ağlamayın. aşık olmayın. aşk öldürür. kızlar şeytandır. şeytanları beslemeyin. gibin geçin dıbına koyayım. açılmayın hiçbirine. onlar açılsın. kendinize güvenin. benim gibi olmayın dostlar.
kendinize iyi bakın dostlar.