Hastaneden çıktım beyler,

Fatih gelmişti aşağıda beni bekliyordu.

Arabayı aldım Fatihi gönderdim.

Bastım eve gittim.. Kıyafetlerimin hepsini fırlattım makinaya.

Tıraş oldum uzun bir duş aldım. Telefonun alarmını kurdum 3 saatlik güzel bi uyku çektim.

Kalktım soğuk duşun altına girdim. Üzerimi giyindim ve evden çıktım.

Doktor arayışına girdim beyler, çevrem genişti ailemden dolayı. Belirli yerlere ulaştım ulaşamadıklarıma da ulaşabilecek adamları aradım onlar üzerinden irtibata geçtim.

Çevre illerden tanınmış bir şekilde aileye yada dostlarımıza vefa borcu olan taşaklı doktorları bile getirttim.

Hepsine kalacak yer ayarladım.

Belli başlı taşaklı hastanelerle görüştüm baş hekimleriyle konuştum.

Cereni başka bir hastaneye almayı düşünüyordum fakat sonra bunun iyi bir fikir olmadığına karar verdim yaptığım görüşmelerden sonra.

Hastaneye gitmiştim doktorun yanına çıktım, ilk gün olanları anlattım haberinin olduğunu.

Önce kendisinden özür diledim sonra o gün muhattap olduğum güvenliğinden hasta bakıcısına kadar herkesi buldum.

Hepsinden teker teker özür diledim.

Başhekimle ve hastane yönetimiyle konuştum.

Yemekhaneyi bir süreliğine bana tahsis edeceklerdi. Şantiyede anlaşmalı olduğumuz yemek şirketinin müdürünü aradım.

Hastanenin ismini verdim en acil şekilde bi ekip toplamasını ve elinde olan en iyi menüleri her gün öğlen burada çıkartmasını söyledim hazırlık için birkaç gün süre istedi eyvallah dedim.

Bu işide halletmiştim ama beyler bu yaptıklarımı kesinlikle cerene daha iyi bakılsın diye değil tamamen ilk günün mahcubiyetinden dolayı ve özür amaçlı olarak yaptım zaten tedavi konusunda ellerinden geleni yapacaklarından emindim.

Cerenimin yanına geçtim, uyanıktı artık.

Beni görünce nerdesin diye hesap sordu hemen uyandığında yanında yokmuşum ve kaç saattir de gelmemişim *

Kurban olurdum ulan..

Halletmem gereken işlerim vardı güzelim dedim şantiyede işleri yoluna koydum tedavin için hem buradaki hemde başka hastanelerden birkaç doktorla görüştüğümü söyledim.

Deluk dedi, söyle güzelim dedim.

Elimi tut dedi..

yine başlıyorduk beyler. Benim aklımdan tamamen çıkmıştı olanlar sanki birkaç gün içinde tamamen iyileşecek ve taburcu olucak gibi bir düşünce oluşmuştu kafamda..

Gözlerimdeki ışığın bi anda kaybolduğunu ve rengimin attığını farketti. Bu sefer gizleyememiştim beyler. çok ani olmuştu. Hiç beklemediğim bi anda elimi tut demişti..

hediye almayı çok severdim beyler.

güzelde hediye beğenirdim. zevkim sağlamdır o konuda.

özel günlerden nefret ederdim içimden geldiği zaman içimden gelen şeyi yapardım. özel günlerde hediye almak istiyorsam içimden geldiyse alırdım ama içimden gelmezse almazdım.

Cerene bir çok hediye aldım beyler bu vakte kadar. ucuzundan pahalısına ama verdiğim bir kuruş bile gözüme gelmedi. Feda olsundu ona.

Parayı sevdiğine harcamayacaksan ne anlamı vardı.

Parayla yapabileceğiniz en ekstrem şey kıvırıp zütünüze sokmaktı ondan da bir tak anlamazdınız. o zaman ? harcayacaksın bu parayı sevdiğine gönlünden geldiği gibi.

Ne zaman dışarı çıksam sanki hayatımda ceren varmış gibi. Hoşuma giden şeyleri almaya başladım. Hepsini ona alıyordum beyler. o yoktu ama olsundu. alacaktım.

O kapalı odayı ona ayırmıştım. Ona aldığım hediyeleri orada saklayacaktım.

Belki 60-70 yaşına geldiğimizde hayat bize güler ve birleşirdik amk.. o zaman gösterecektim bak bu odayı sana düzdüm o günden bu güne bu hediyelerin hepsini sana aldım diye..

kaç yaşına gelmişim hala saçma sapan hayaller kuruyordum. aşk böyle birşeydi. kurduruyordu.

Umudum kesinlikle yoktu ama yaptım. içimden gelen buydu.

işe başlayalı birkaç ay olmuştu. maaşım bekar bi adama yetecek ve artacak kadardı.

gereksiz harcamam yoktu sigara haricinde. alkolü falan bırakmıştım. içmeyede zamanım yoktu zaten.

Para yönetimini küçüklüğümden beri iyi yapardım. öyle sürekli günlük yada 3-5 günde bir para almadım hiç bir zaman ailemden.

Her sene bi miktar belirlerdik. Ayın belli bir günü ne kadarsa alırdım gelecek aya kadar bir daha para için ailemin yanına uğramazdım. O zamanlardan alıştım para yönetimim iyiydi.

Kenarda para arttırmasını bilirdim o paralarla da cerene istediğim herşeyi alırdım. bazen 3-4 ay 5 ay hiç birşey almazdım sonra birikmiş tüm paraya gider taşaklı birşey alırdım.

Bir kuruşuna bile acıdıysam Allah belamı versin. Canımdı lan o benim ciğerimdi. para denilen taktan şey onun mutlu olmasından daha önemli olabilir miydi ? benim onu mutlu görmemden daha önemli olabilir miydi ? olmadıda..

artık hayatım rayına oturmuştu. sağa sola sapma yoktu. kendimi işime vermiştim. çalışmadığım zamanlar Kofikle uğraşıyordum.

Aklımda hep ceren vardı ama. bi gün olsun unutmadım. unutmak istemedim. unutur gibi olmadım. sevgimin azaldığını hissetmedim.

artık cerenin evlilik haberini bekliyordum kendimi buna hazırlamıştım.

Murphy kanunlarının yaşam temsilcisi gibiydim beyler. Bilmeyenler araştırsın. sizinle 3 tane murphy kanununu paylaşıcam.

1- "Bir şeyin ters gitme olasılığı varsa, ters gidecektir."

2- "Bir şeyin birkaç şekilde ters gitme olasılığı varsa, hep en kötü sonuç doğuracak şekilde ters gidecektir."

3- "Er ya da geç olası en kötü koşullar zincirlemesi vuku bulacaktır."

birgün onun hakkında bir telefon alacağımı biliyordum fakat tahminim evleneceği üzerineydi.

tabiki kader yine olabilecek kötü ihtimalleri önüne koymuş ve aralarından en kötüsünü seçmeyi başarmıştı. Murphy yine haklı çıkmıştı.