Araca bindik, Yusufa eve sürmesini söyledim artık daha sakindi ama hala tedirgindi.. Yolda yusufu rahatlatmak için tekrar konuşmaya çalıştım..

Evin önüne geldik. Yusuf kusura bakma kardeşim dedim bu gece bunu yaşayacak herhangi bi taksici olabilirdi sen oldun dedim..

300-500 arası bi para vardı cebimde çıkardım hepsini verdim. Al kardeşim dedim duraktan izin alabilirsen git evine yat dinlen dedim.. Bu gece gördüklerini yaşadıklarını unutman hepimiz için daha iyi dedim.

Sessiz kaldı biraz kızmıştı belliki.. Haklıydıda ama o denk gelmişti özellikle ben seçmemiştim..

Eve girdim yorgundum bitkindim hem bedenen hem zihnen.. Salona geçtim koltukta uyuyakalmışım..

Öğlene doğru uyandım... Dün gece yaşadıklarım gerçek miydi ? Bunlar olmuş muydu ? Ceren gerçekten bana bunu yapabilmiş miydi ? hala bir rüya olma ihtimali vardı.. Rüya olmasını umut ediyordum..

Salonda yatmıştım.. Bu bile yeterliydi herşeyin gerçek olduğunu anlamam için..

Evde ses yoktu.. Ceren büyük ihtimalle hala yatıyordu..

Odaya gittim uyanıktı.. içeri gel dedim ve salona geçtim..

Peşimden geldi farkındaydı olacakların..

Bilgisayarı aldım önüne fırlattım.. Al dedim... Bu bilgisayar bu ev bu evdeki herşey artık sana ait.. Ben gidiyorum bu sefer herşeyide sana bırakıyorum.. Hiç birşey söylemedi.. Söyleyemezdi..

Şu zamana kadar yaşadıklarımızı yaptıklarımı beni benden aldıklarını herşeyi bir kalemde silip attın dedim.. Seni tanıdığım günede senin için kalbimin attığı her saniyeye de senin peşinden koşup gitmemi söyleyen kalbime ruhuma herşeyime lanet olsun dedim.. Ulan ben sana bebek gibi baktım.. Bunları yüzüne vurmak zorunda bıraktığın için bile nefret ediyorum senden dedim.. Bu zamana kadar yaptığım hiç birşeyden gocunmadım.. Gözüme gelmedi... Seninde yanında hiç bir değeri olmamış belliki dedim..

En kısa zamanda boşanıcaz gibtir olup gidicem senin ayak basmış olabileceğin heryere herşeye uzak bir yere gidicem dedim.. işten ayrılmak zorunda değilsin evi üstüne yapıyorum.. Arabayı sana bırakıyorum.

Ne bana nede aileme ulaşmak için en ufak çaban olursa ve kulağıma gelirse buraya tekrar gelir hem senin hayatını hem yakınında ki herkesin hayatını yakar yıkarım dedim..

Sözlerim delip geçiyordu suratından rahatlıkla okuyabiliyordum.. Herşeyi ona bırakmam onu dahada acıtacaktı burası artık onun harabesi olacaktı.. Gün geçtikçe daha da üzerine gelecek gün geçtikçe bu evde daha da çok yaptıklarını düşünüp dibe batacaktı.. O yüzden gözüme bile gelmedi bıraktıklarım..

Odaya gittim bulabildiğim en büyük bavullara bütün eşyalarımı doldurdum bana ait ne varsa topladım.. Kofik tabiki benimle gelecekti.. Kafesine koydum.. Salona girdim arabanın anahtarını fırlattım.. Buda sadakan olsun hayatımı daha fazla gibememen için senin gibi bir belayı başımdan def edebilmek için bu küçük sadakayı veriyorum dedim.. Telefonumu çıkarttım yere atıp parçaladım.. Olursa aramak gelir içinden öyle bir hataya düşersin bu telefonu suratına çarpıp parçaladığımı düşün ve vazgeç dedim..

Soğumuyordum dıbına koyim.. Soğumuyordum.. Söyledikçe söyleyesim geliyordu.. Canını öylesine acıtmak istiyordumki kan kustuğunu görmek istiyordum..

Sen yokken seni yaşadım ulan ben dedim.. Sen yokken seni yaşadım senin gelmeyeceğini bile bile seni bekledim.. Sen her gittiğinde bi parçamıda senle gönderdim.. O parçam hep sende kalsında bir başkasına asla gözüm kaymasın asla beni tamamlayamasın senden başkasıyle hep yarım kalayım istedim.. Senden başkasını düşünmeyi bile sana ihanet saydım.. Sen yokken bile varmışçasına seni anlattım etrafımdaki herkese.. Ayrı olduğumuzda bile iyiyiz dedim lan.. Sen yokken bile ben yalan söyledim iyiyiz dedim..

Bu sevgiyi ben tek başıma yaşadım.. Senin küçük kalbin senin o karanlık kalbin bu sevgiyi zaten taşıyamazdı.. Ben ikimize yaşadım dedim..

Sana yaptıklarımı senin için yaptıklarımı senin için atan şu kalbimi ve buna karşılık senin bana bu yaptığını it köpek görseydi utanırdı.. it köpek utanırdı..

itin köpeğin önüne iki kap su koysam onlar bile gitmez hergün gelir beni kollardı.. Ben hayatımı aldım sundum sana koydum önüne.. Buda olsun dedin oda olsun dedin.. Ne beni elinin tersiyle ittin nede başka zevklerini dedim...

Susmak istemiyordum.. kıpkırmızı olmuştu artık.. ağlayamıyordu tepki veremiyordu.. söylediğim her kelimeyi yutuyor içinde büyüyordu büyüyordu dışarı atamıyordu..

Yazıklar olsun dedim.. sana yazıklar olsun sana bu kadar değer veren senin gibi küçük bir insanı bu kadar seven bana yazıklar olsun dedim.. Bu son cümlemle dağılmıştı artık kendini tutamayıp patlamış ve kendini parçalarcasına ağlamaya başlamıştı.. Burnundan kan geldi.. Dediğimi istediğimi yapmıştım.. inşallah her gecen her günün böyle geçer dedim..

Kapıyı yavaşça kapattım ve kendimi sokağa attım..

herzamanki monoton hayatıma devam ediyordum.

kendimi çalışmaya vemiştim. işlerim yolundaydı. patronda performansımdan memnundu.

şantiyedeydim. oturmuş sigaramı yakmış yapılan işleri izliyordum. bir yandan çayımı yudumluyordum.

telefonumun çaldığını hissettim. gün içinde bin kere çalıyordu zaten telefonla hallettiğim işler anlaşmalar vardı. taşeron firmaların sahipleriyle konuşuyordum türlü türlü adam arıyordu.

aldım elime yine kim arıyor dıbına koyim dedim.

bi baktım cerenin kardeşi.. birden dondum kaldım telefon ısrarla çalıyordu ben telefona bakıyordum elim o gibik yeşil düğmeye gitmiyordu.

kalbim deli gibi çarpmaya başladı. gibik yeşil düğmeye basma zamanım gelmişti. Bastım..

telefonu kulağıma zütürdüm. ses çıkaramadım.

Deluk abi dedi telefonun ucundaki ses bitik bir halde geliyordu.

sesim çıkmıyordu beyler. düğümlenmişti. nefesim içimde sıkışmış kalmış karşıdan gelecek cevaptan korktuğu için dilimden yanlışlıkla bir kelime dökülür diye ciğerlerim çalışmaktan vazgeçmişti.

telefonun ucundaki ses bir daha konuştu.

Deluk abi..

Mine dedim.

Deluk abi nolur gel dedi ve ağlamaya başladı birden.

Beynimden vurulmuşa döndüm. Aklıma o an olabilecek bin tane kötü senaryo geldi ve geçti.. ışık hızında düşünüyordum.

Mine noldu dedim sesim zütümden çıkıyordu resmen.

Hastanedeyiz abi nolur gel dedi.

Ayaklarımı hissetmiyordum. Gitmek istemiyordu vücudum. sanki bomboştu bacaklarımın için. ayağa kalkacak gücü bulamamıştım.

Ne olduğunu sormaya cesaret edemedim. Nerdesiniz mine dedim.

Şu hastanedeyiz abi nolur çabuk gel dedi ve telefonu kapattım.

Bindiğim araçların hepsine çakar ve siren taktırırım beyler. Çok acil ve ekstrem bi durum olmadığı sürece siren çalmam. çakarlarıda hayatımda sadece bir kere kullandım oda bu olayda.

Yerimden öyle bi hışımla doğruldum ki inanın yerden toz kalktı.

Koşarak arabaya bindim çakarları yaktım. sireni açtım. basmaya başladım.

Deli gibi gidiyordum. 1 saniye geç kalmaya bile ne tahammülüm vardı nede gücüm kalmıştı artık.

Pedallara basıp basmadığımı bile hissetmiyordum. Frene basacağım zamanda bile ayağımı gazdan çekmiyor arabayı devirden düşürmüyordum.

Hiç birşey umurumda değildi. O arabanın motoru alevde alsa o hastaneye kadar durmayacaktım.

Bastım beyler ne bir trafik lambası gördüm nede bir uyarı levhası hastaneye kadar gözüm sadece yolları gördü. Beynimde gitmem gereken yollar aynı navigasyon gibi çizilmişti.

Beynimde başka hiçbir aktivite olmuyordu.

Düşünmeyi bırakmıştım. Bastım beyler ölümüne bastım başka hiç birşey yapmadım..

Taksiye atladım. Annemle babamın yanına gittim..

Onları üzmeyecek şekilde salladım birşeyler.. Eşyalarımı hiç yerinden çıkartmadım..Duş aldım üstümü değiştirip şirkete gittim..

Patronada üstü kapalı şekilde gitmem gerektiğini söyledim..

Başka şehirlerde de işler vardı.. türkiyenin bir çok şehrinde ihaleye giriyorduk..

Bu sefer karar benimdi istediğim yere gidecektim ama bu sefer çalışan olacak gitmeyecektim..

Patrona kafamdan geçenleri anlattım.. Kendi şirketimi kuracaktım.. Çalıştığım şirketle ortak işler yapıp kendi yoluma bakacaktım artık.. Ortak işlerden kastım taşeronluk yapmaktı.. Bizim şirket büyüktü onunla ortak iş yapabilecek bir adam değildim.. Taşeronluk yapabilirdim o bile bana fazlasıyla yeterdi..

Düşünüp taşındım ve gideceğim yeri kararlaştırdım yeni başlayacak olan bir işti.. kafamda hızlı bir şekilde planlarımı yaptım..

artık canım acımıyordu.. hissizleşmiştim.. daha fazla koyabilecek birşey kalmamıştı.. bana daha fazla acı çektirebilecek kimse kalmamıştı zaten yalnız bir adamdım.. artık yalnızlığın ötesine geçmiştim..

artık yanıma yaklaşmaya çalışanlarıda karadelik gibi yanlızlığın içine çekiyordum.. Ben yalnızlıkla bir bütün olmuştum bana koyacak birşey kalmamıştı beni daha fazla yalnızlaştıracak birşey yoktu.. hayatıma girip çıkanların hayatımda olan kimselerin hiç bir değeri kalmamıştı..

Şirketten çıktım.. bir sigara yaktım.. Kendi imkanlarımla aldığım güzel yerde kısa sürede değerlenen bir arsam vardı.. büyüktüde.. epeyi para ederdi..

Eve yürüyerek gitmeye karar verdim.. yolum uzundu ama hava güzeldi.. yolda planlarım hakkında düşünecek fırsatım oldu..

Ailemden bana kalacak olan bir miktar mal vardı.. tek kardeş değildim.. mirastan bana düşen payı şuan vermeleri için annemlerle konuştum planlarımı anlattım.. önceden de söylemiştim.. ailem dinine bağlıydı.. miras davasıda dini açıdan önemli bir meseleydi.. bana düşenden fazlasını istemedim..

Gereken işlemeri yaptım.. Bana ait olan arsayı ve ailemden kalacak olanları hızlı şekilde elden çıkarttım.. Ticarete kafam azda olsa basardı.. Piyasanın içinde olduğum içinde işi biliyordum çakallıklarını öğrenmiştim herşeyin..

Elimde artık yüklüce miktarda para vardı..

Hayatımın geri kalanını kurmak için harekete geçmeme engel birşey kalmamıştı..

Herşeyi herkesi beynimi ruhumu duygularımı bana ait benim olan beni ben yapan herşeyi arkamda bırakma kararı aldım.. Yeni hayatımla eski hayatımın bağlarını tamamen kopartmalıydım..

O lanet şehirdeki son günümü ailemle geçirdim.. Annemin yanında uyudum.. Sabah annem mükemmel bir kahvaltı hazırlamıştı.. Oturup hep birlikte kahvaltı yaptık..

Kahvaltıdan sonra kendime bir bardak çay doldurdum ve balkona çıktım.. Derin bir nefes aldım.. Bu dıbına kodumun şehrine son kez bakıyordum ama kafama kazımak için değil gördüğüm heryeri herşeyi kafamdan silebilmek için bakıyordum.. Havayı kokladım.. mutluydum.. ama bildiğimiz mutluluklardan değil.. yanmıştım yanarak bitmiştim ve tükenmiştim.. artık yangın bitmişti soğuk bir hava esiyordu içimde..

yemyeşil bir ormanın yandığını düşünün yanarken herkes dehşetle bakar.. tüm orman yanıp kül olduğunda artık geriye birşey kalmamıştır ama yangın bitti diye bir nebze olsun rahatlar insanlar yanan yerlere bakarlar eski yeşillikten eser kalmamıştır herşey kül olmuştur ama yangın sönmüştür.. öyle bir mutluluktu benimkide.. içimde birşey kalmamıştı son bulmuştu herşey.. onun mutluluğu vardı.. dönüp bakınca birşey kalmadığını anladım..

artık aldığım nefesin içimdeki ateşi körükleyemeyeceğini bildiğim için mutluydum..

Akşam için otobüste yerimi ayırtmıştım.. annemle babamın elini öptüm helallik istedim düzenimi kurduğum an beni ziyaret etmeleri için çağıracağıma dair söz verdim.. Ne zaman gelmek isterlerse biletlerini alacaktım.. onlarda mutluydular ama bendeki mutlulukla aynıydı anlayabiliyordum..

Bilerek otobüs yolculuğu yapmayı seçtim.. her kilometrede parçalarımı dökerek düşüncelerimden sıyrılarak yeni hayatıma yeni evime yeni memleketime tertemiz şekilde gidecektim..

Zaman gelmişti.. Etrafıma baktım herkeste bir telaş vardı.. sevdiklerini uğurlayanlar vardı ayrıldığı için üzülenler ağlayanlar vardı.. Son dakikalarını hiç olmadığı kadar dolu geçiren bu insanların içindeki heyecan beni şaşırtmıştı..

Hareket vaktiydi artık.. Otobüsteki yerimi almıştım.. Sevdiklerine son bir öpücük verebilmek için otobüsün içine kadar gelen insanlar vardı.. Birbirleriyle son bir göz teması kurabilmek için otobüs ayrılana kadar yanımızda yürüyenler vardı..

O otobüsteki herkes arkasında birilerini bırakmıştı.. arkalarında bıraktıkları kişilerede bir bekleyiş bir umut biraz hüzün bırakmışlardı..

Bense kendimi bırakmıştım orada.. ne birine bir umut ne birine bir hüzün.. orada kendimi bırakmıştım herşeyide kendimle birlikte bırakmıştım..

Camda yansımamı gördüm.. Kendimle göz göze geldim.. Birisini selamlarmış gibi bende elimi kaldırdım yüreğimin en derin yerinden kopup gelen bir eyvallah çektim camdakine.. gözlerimi kapadım arkama yaslandım sessizce bir eyvallah daha çektim buz gibi çıkmıştı nefesim ruhumdan bir parça ayrılmıştı o son eyvallahımda.. ve bitti orada herşey.. noktayı koydum defteri kapattım..

https://www.youtube.com/watch?v=qePI6FZ-5a0

eyvallah dostlar..

birgün yine mesajlaşıyoruz beyler. dedim ceren seninle birşey konuşmam lazım. konuşalım dedi.

Bende başladım anlatmaya şöyledir böyledir o kadar şey yaşadık ben seni seviyorum sana aşık oldum kendime söz geçiremiyorum.

ne dese beğenirsiniz.

beni arkadaş olarak görüyormuş beyler. sevgili olarak düşünemiyormuş beni.

çıldırdım amk ulan dedim niye öptün o zaman kendi halimde takılıyordum ağzımı açıp kelam etmedim sen geldin yine girdin hayatıma bi şekilde niye yapıyorsun bunu diyorum

cevap yok, bilmiyorum diyor

ya diyorum arkadaş dön geçen seneye önce sen gelip benim elime krem sürmedin mi ? elimi tutmadın mı ? başka türlü türlü çakallıklar yaparak başbaşa kalmamızı sağlamadın mı ? tek kişilik sırada yanına oturayım diye arkadaşlarını örgütleyip planlar yapmadın mı ?

yaptım

e şimdi bu ne aşık oldum kızım yani seviyorum bunları yaptığın bi insanın sana aşık olması normal değil mi ? sen nasıl arkadaş olarak görebiliyorsun diğer arkadaşlarına neden yapmıyorsun böyle şeyler, ?

yine cevap yok amk, bilmiyorum diyor

böyle aşkın ızdırabını gibeyim moduna geldim beyler iyice.. tamam dedim dıbına koyim tamam arkadaşız, arkadaşız ulan diye bağırasım geliyor.

karı bana bildiğin anan zaaa kalitesinde ters köşeler yaparak hayatımı gibiyor.

ben tamam diyorum ama gönül ferman dinlemiyor beyler. tamamen iptal olmuşum bu sefer ben bu kızı alacam yani kaçarı yok. ben artık başladım konuşurken birşekilde laf arasında imalarda bulunuyorum, dokunduruyorum. seviyorum yani söylüyorum üstü kapalı..

1. dönem geçti 2. dönem geldi falan derken bu benim bu benle konuşmayı kesti dıbına koyim. bildiğiniz gibtir çekti bana..

mesaj atıyorum yok cevap vermiyor gamzeyle haber gönderiyor mesaj atmasın diye. lan diyorum sen söyleyeceğine kendisi niye mesaj atıp söylemiyor artık yazma diye.

yine cevapsız sorular, dersanesinin çıkışına falan gidiyorum yakalıyorum hiç yüzüme bakmadan geçip gidiyor. okulda bulunduğum ortamdan kaçıyor ağzını açmıyor ben varken.

iyi dedim dıbına koyim iyice yalama olduk sıç ağzımıza. sebebinide merak ediyorum napmış olabilirim diye. yok birşeyde yapmadım sevdiğimizi söyledik suç mu ettik yani.

sonra tabiki öğrendim sebebini.

artık burnuma güvenim kalmadığı için havayı koklamamıştım beyler ve bu bana pahalıya patlamıştı. o günden sonra burnumla olan ilişkimizi karşılıklı olarak iyileştirmeye karar verdik..

evet beyler, gözlerimi açtım. bulunduğumuz yerin yakınında küçük bi poliklinik mi derler ne derler ondan varmış.

serum takmışlar. baktım ceren yanımda. elimi tutuyor.

benim uyandığımı görünce hemşireyi çağırdı. hemşire geldi nasılsın falan diye sordu

iyidir dedim kalkmaya yeltendim. biraz dinlenseniz iyi olur dedi hemşire

sonra doktor geldi epeyi stresli bi hayatınız var sanırım Deluk bey dedi daha önce tekrar etmiş miydi bu tip baygınlıklar dedi

yok dedim sıkıntı yok . sık sık baş dönmesi veya baş ağrınız oluyor muydu dedi.

migrenim var dedim baş ağrım oluyor başım dönmez dedim. sıkıntı yok gidebilir miyiz artık dedim.

serum bitene kadar bekleyin sonra gidebilirsiniz dedi. strese bağlı olduğunu düşünüyorum fakat siz önce bi nörolojiye görünün herhangi birşey çıkmazsa bi pgibiyatriye gidin dedi.

eyvallah dedik. daha önce gittik dıbına koyim nöroya fırına sokacaklardı bizi. daha gider miyim.

neyse serum bitti kalktık. araba nerde ? araba yok. oturduğumuz yerde kalmış vay dedim babanın egzozuna saplayam.

yürüdük arabayı aldık. ağzımı açmıyorum beyler.

cerenin eve doğru sürüyorum. Ceren sanırım yine birşey olacak korkusuyla ağzını açmıyor.

https://www.youtube.com/watch?v=ibFy5GBtU6E ( tam burada yapıştırıyoruz pek sevmesemde iboyu sesi güzel binin )

en son evin oraya geldik çektim arabayı kapının önüne bunun emniyet kemerini söktüm inmesini bekliyorum.

ne olucak şimdi Deluk dedi. birşey olacağı yok dedim peder bey ne diyorsa o dedim. sen kendi yoluna ben kendi yoluma.

kendini benim yerime koy dedim. bu saatten sonra yaptığım her hareket ailemi düşürür dedim.
ben ailemi ezdirecek bi adam değilim dedim.

benim için evlilik konusu artık hem senle hemde bir başkasıyla kapandı dedim. annem babam yaşlandılar onlar ölene kadar onlara bakıp rahat etmelerini sağlicam sonrası Allah kerim dedim.

Yapma dedi bu kadar sene bu kadar emek direnelim dedi ben babamı ikna ederim dedi.

O işi başta yapıcaktın baban kalkıp ortalığı yıktığında köylü ne demek diyecektin. bu saatten sonra ben ailemi düşünmek zorundayım.

Annem özellikle babam duysa böyle bir sebepten ilişkimin sonlandığını benden çok onlar üzülürler bizim geldiğimiz yer oğlumuzun mutluluğuna sebep oldu diye düşünürler dedim.

Konuşulacak birşey kalmadı ne sen babanla kötü ol nede beni istemediğim bir şeyin içine çek dedim.

Kendine iyi bak yolun açık olsun dedim. arabadan indi ve gitti. ardından baktım beyler. bu sefer gerçekten bittiğini hissettim. her zaman bi yarım onda kalırdı.

her gidişinde ekgib kalırdım. bu sefer beni benliğimi herşeyimi alıp gitti.

hiç birşey hissedemedim. bende onunla birlikte gittim. artık sadece etten kemikten bi beden vardı elimde kalan.