Özet: uzun seven yazar

gibtir olup gitmenle ilgileniyorum. başlasan?

gibtir deli.

Mü'minlere rastladıkları zaman, "inandık" derler. Fakat şeytanlarıyla (reisleriyle) yalnız kaldıkları zaman, "biz, sizinle beraberiz, biz sadece müslümanlarla alay ediyoruz" derler." (Bakara 2/14)

Benimki de onlardan biriydi.

Her şey altı sene önce gece zilimizin çalması ile başladı. Gelen annemin arkadaşı Hacer Ablaydı. Ben yatağımda uzanıyordum gelen zil sesi ile kapıya doğru ilerledim. Sanki normal bir saatmiş gibi hiç bi açıklama yapmadan geldi içeri geçti oturdu. Annem ile dost sayılırlardı benim yaptığım her şeyi bilirdi. Enerji ve çakra işi ile uğraşırıyordum. insanlara şifa gönderebiliyordum bir çoğunu ondan öğrenmiştim. Ancak yine de onda beni iten bişeyler vardı.

O gece oturduk yedik içtik bu gece bizde kalacağını söyledi. Annem hemen yatak falan ayarlamaya başladı ben lavaboya girdim çıktığımda odama gittim. Odamda Hacer abla vardı. Bişey mi arıyorsun Hacer Abla diye sordum hayır dışarı baktım sadece dedi. Yataklarımıza çekildik yatağa uzandığım anda göğüs kafesimin içine bir taş konulmuşcasına yatağa bağlı hissettim.

Gözlerim hızla kapanıyor ruhum kilitleniyormuş gibi çaresiz hissediyordum. Elimdeki telefon yere düştü açık olan ışık kapandı .

edit:imla

Korkacak arkadaşlar Arapça kelimeleri okumasınlar bir şey olmaz ama doğacak hasardan sorumlu değilim. isim , dua, ad sansürü yoktur.

Çok kuvvetli bir beyazın içinde gölgelerden oluşan pervaneler görüyordum. Bunlar çok yavaş dönüyorlardı. Kafamı kaldırdığımda yukarıda bi hazne vardı. O haznenin içi boş dışı camdı. Sağa sola yürürken iki pervanenin arasından Hacer abla yürümeye başladı.
Yanıma kadar gelince gözleri saçı ve derisi kırmızıya döndü ve boğazıma sarıldı. Ne olduğunu anlayamamıştım. Arapça duyduğum ama Arapça bilmememe rağmen ana dilim gibi anladığım şu kelimeleri söyledi " yuahid lene mahu ve lene" "bizim olanı bize geri ver.

«Oğullarını, kızlarını Cinlere kurban ettiler.» (Mezmurlar 106:37) ZEBUR

Nefes nefese uyandım. Üstüm başım ter içindeydi. Annem ve Hacer abla başımdaydı. Annem korkarak bana bakıyor ama hacer abla gülümsüyordu. Ne olduğuna anlam veremiyordum. Annem ne olduğunu sordu kabus gördüğümü söyledim. Öyle kabus olmaz hayır hayır diyordun dese de kabus dedim geçiştirdim. Balkona çıkıp sigaramı yaktım. Odaya geri girdim düşen telefonu aldım saate baktım beş buçuktu. Güneş yeni doğuyordu . Annem işe gitmek için hazırlanıyor benim ise içimden hiç bir şey yapmak gelmiyordu. Hacer ablayı uğurladı annem balkondan aşağı bakarken onu gördüm. Kafasını bir anda yukarı çevirip kırmızı gözleriyle bana baktı. Hagibtir diyip elimdeki sigarayı düşürdüm annem noldu diye geldiğinde aşağıda ne Hacer abla vardı ne de başka biri. Tövbe estağfurullah diyerek içeri girdim

Lcw mağazalarından birinde satış danışmanlığı yapıyordum. Patronumu aradım aramız da iyidir bugün rahatsızım gelemeyeceğim dedim. Yaşadığım ruh hali anlatılamazdı. Annemle beraber çıkardık genelde çalıştığım lcw ye gitmek için otobüse binerdim annem çıkmıyor musun dedi hayır izinliyim bugün dedim. Salona geçtim kanepeye uzandım televizyonu açtım sabah haberleri başlamıştı. Haberleri izliyorken gözüm hafif dalar gibi oldu. Bi yandan haberlerin sesi kulağımda bir yandan rüyaya başlıyordum.

Pervaneler vardı. Yine aynı hızda dönüyordu. Bu sefer hareket edemiyordum. Konuşamıyordum. Hiç bir şey yapamıyordum. Pervanelerin yavaş dönmesinden dolayı çıkan gıcırtı beynimin içinde Arapça kelimelere dönüşüyor ve ilginçtir onları anlıyordum. Anlam veremediğim nokta buydu. "DATiN " diye yankılanan sesi beynim ver diye çeviriyordu .

ilgi yoksa boşuna yazmayayım

Pervanelerin arasından Hacer abla geldi. Kahkaha atıyordu. Ama sesi değişmişti. Tırnakları uzamıştı. Tırnakları ile boynumu kesti kanlar akmaya başladı boynumdan aşağı. Yere yığıldım kanımda boğuluyordum. Çığlıklar atarak kahkaha atan Hacer ablaya korkuyla bakarken uyandım. Hemen aynaya koştum boynum gerçekten acıyordu ve dört çizik vardı.

Bir gün içinde yaşadığım iki şok bana çok fazla gelmişti. Dışarı çıkıp arkadaşlarımla gezmek istiyordum. Telefonumu elime aldım. Açılmıyordu. Evden çıkmak istiyordum ama evden çıkasım da gelmiyordu. Açılmayan kapalı telefon çalmaya başladı. Ananı gibeyim dedim telefonu fırlattım. Çalmaya devam ediyordu. Elime aldım açtım açıldı. " أنت الروح من الجسم " diye bağırdı. Ruhun bizim bedenin senin diyor anlıyordum. Ses çığlık gibiydi. Bağırıyordu.

Uyandığımda annem babam yanımdaydı. Geldiklerinde yerde bulmuşlardı beni koltuğa çıkarmışlardı. Kafayı yiyorum diye düşündüm. Telefonu hemen elime aldım arama falan gözükmüyordu. Son arama düne aitti annem ileydi.

Annem ve babama o gece anlattım. Annem dininde imanında bi insandır beş vakit namazında bir insan. Hacca umreye gitmiş Allahın adını dilinden düşürmeyen bir insan. Babam ise pek dinini yaşamayan, cinmiş periymiş bizim işimiz olmaz diyen bir insan. Oturdum bir bir anlattım. Annem hemen bi hoca buluyoruz dedi babam onu engelledi yarın bir pgibiyatriste gidiyorsun arkadaşıma yönlendiriyorum dedi. Annem ev hanımı babam pgibiyatrist. Sana ben değil arkadaşım bakacak dedi.

rezervasyon

Sabah namazından önce ; "Anlat, anlat ki ibret alsınlar. " rüyasıyla uyanınca yazmaya devam etme kararı aldım.

Ertesi sabah Bakırköy'de muayenehaneye gittik. Babamın arkadaşı ile uzun süre konuştum. En sonunda bir teşhis koyup ilaç vermeye başladı. Buraları hızlı geçiyorum asıl yerlere doğru gelicem. ilaçları almaya başladım bir hafta süre geçti bir sabah uyandığım zaman sabah dozunu almak için ilaç kutusunu elime aldığımda içinde onlarca hamam böceği gördüm. Korkudan yere fırlattım.

Kafayı yiyordum, artık emindim. Bir haftadır o rüyaları görmüyordum ancak bir şeyler beni rahatsız ediyordu.

Annem ile aramız iyidir. Anne oğuldan çok arkadaş gibiyizdir. Gittim ona anlattım böyle böyle dedim dinledi dinledi . Oğlum sen babana bakma seni bi hocaya zütürelim dedi. O gece uyuduğumda yine beyaz bir odadaydım. Bu sefer etrafımda hamam böcekleri geziniyordu dört bir yanımda yine pervaneler vardı pervaneler biraz daha hızla dönmeye başlamıştı. Pervanelerin arasında o mükemmel güzelliği ile Hacer abla bana doğru geliyordu. O gelirken hamam böcekleri yol veriyorlardı. Ben yine hareket edemiyor sesimi çıkaramıyordum. Yanıma kadar geldi. Normalde haz etmediğim kadına büyülenmiş gibi bakıyordum. Dibime girince bağırmaya ve küfür etmeye başladı.

Bir anda sarsılarak uyandım. Babam ve annem başımdaydı. Anlamadıkları bir dilde bağırdığımı söylüyorlardı. Babam delirdi bu çocuk diye söyleniyor annem tir tir titriyordu.

Ben tekrar uyumaya korkmuştum. Balkona çıktım. Zaten daracık yerdir bir sigara yaktım güneşin doğuşunu izlerken bir yandan da ezanı dinliyordum. Ezan bitti, benim sigara da bitti, içeri geçtim. Annem yatakta oturuyor Yasin okuyordu. Ona bakınca birden sinirlendim . Neden olduğunu bilmediğim bir sinirle üzerine yürüdüm ne yapıyorsun bırak onu diye bağırdım. Annem bana acıyarak bakıyordu , bu bakış beni daha da sinirlendiriyordu.

Uyandığımda koltuğun üstündeydim. Annem ve bir komşu (sonra hoca olduğunu öğrendim) bana bakıyorlardı. Anneme bağırınca yere yığılmışım. Başımda hoca okuyup üflüyor bir şeyler yapıyordu. Hoca kadındı. Okudu üfledi okudu üfledi sonra anneme dönüp " xx bacım buna benim nefesim yetmez sen bunu iyi bilmiş bi hocaya zütür " dedi.

Annem iyice korkmaya başlamıştı.

Rez pnp

Rezadullah

işte o şeytan, ancak kendi dostlarını korkutur. Şu halde, eğer iman etmiş kimseler iseniz onlardan korkmayın, benden korkun. ALi iMRAN 175

LCW 'den arayıp kaç gündür gelmediğim için merak ettiklerini söylediler. Ben de hasta olduğumu idare edip edemeyeceklerini sordum. Bir kaç gün daha idare edebileceklerini söylediler ama ancak o kadar. işimden olacağım diye korkuyordum, bu olanlardan korkuyordum. Kısacası korkuyordum.

Akşam yemeğinde ailecek oturduk bir şeyler yiyorduk. Annem babama konuyu açtı bugün yaşadıklarımızı anlattı. Babam benimle dalga geçiyor, delirdiğimi , kafayı yediğimi , bir kliniğe yatmam gerektiğini söylüyordu. Annemin babama haklısın demesiyle dünyam yıkıldı. Babam yakın arkadaşının kliniğinde yer ayırttı. Ertesi gün 9.00'da gitmek için sözleşildi. Evde bana kimse inanmıyordu. Arkadaşlarıma anlatmaya dahi çekiniyordum. Herkes beni delilikle suçluyordu. Her şeyin suçlusu Hacer Ablaydı biliyordum ama bunu anneme söyleyemiyordum. Yaşadıklarımı hep Hacer Ablayı dışarıda tutarak anlatıyordum. Geçtim yatağıma. Hiç uykum yokken yatağa yattığım anda bir çukura düşmüşcesine gözlerim kapandı ve kendimden geçtim.

Pervaneler. Büyük beyaz pervaneler vardı. Hacer ablayı bekliyordum. Çok uzun süre bekledim ve sadece dönen pervanelerle karşılaştım. Tam Hacer Abla'yı görüyorum derken omzuma dokunan bir elle uyandım.