uzun boyluyum yardım edin piçler capsli

Arkadaslar.. nerden baslayacagimi dusunuyorum. öncelikle ben yurtdisinda, avrupada dogdum ve hayatimi orda surdurmekteyim. Bu nedeniyle turkcem cok guclu degil, ama meseleyi sizlere aktarmaya calisacagim. belki size sacma gelebilir ama gercekten buyuk sorun yasiyorum. iyilesmem lazim baska bisey dusunemem. 23 yasinda bir erkegim ve asiri derecede dismorfik bozuklulugum var. uzun boyumdan dolayi (195 cm civari) buyuk rahatsizlik yasiyorum ve hic bir zaman kendim gibi olamamisim. Rahatsizlik kucuklukten beri olusmustur, ozamanlar da cogularindan uzundum ve bunun icin tuhaf hissederdim kendimi. 17-18 yaslarinda falan boyumla ilgili negatif hisler iyice buyumeye basladi ve sosyal hayatimda zorluklar cekmeye basladim. Hic kendime guvenmiyordum ve asla rahat bir sekilde baskalarin karsisinda duramiyordum. Bugun 23 yasimdayim ve hala kendi vucudumda hapis oldugumu hissediyorum. Problem inanilmaz sacma boyutlara geldi, ve her dakika boyumu dusunuyorum. Normal hayat yasamak elde degil. Okadar cok yapmak istedigim sey var ama yapamiyorum. Aslinda cok yakigibli birisiyim ama kesfedemiyorum, kendimi fazla buyuk hissediyorum. 15 yasindayken kiz arkadasim vardi ama ondan sonra bugune kadar hic bir kizla cikamadim, imkansiz cunku depresyondayim ve net dusunemiyorum. Vucudumda hapis kalmisim. Artik pgibojik yardima ihtiyacim oldugunu ögrendim ve bu yaz doktorlarla görusucem, bakalim bakis acimi degistirebilecekler mi. Ondan evvel hic biriyle anlatamadim derdimi, icime kapildim hep. Kime anlatsam sacmaliyorsun derler, ancak doktor anlar hasta oldugumu. Cok zor cunku yillarca devam eden bir zulum ve boyumla ilgili negatif hisler iyice beynime dizilmis bir halde. 23 yasindayim ama adam olamiyorum, bir ara cok kötuyken dusunun bacaklarimi kisaltma ihtimali bile ariyordum. Universiteyi kenara bile koydum, iki yil okudum ama pgibojik hastaligima ragmen okula hic konsantre olamadim. Ben icimdeki seytani en kisa zamanda muhakkak yenmem lazim, böyle devam edemem cunku, yoksa sonu cok kötu olacak. Iyilesmek istiyorum, okulumu bitirmek istiyorum ve sonra turkiye de askerligimi yapmak istiyorum. Bir insan olmak istiyorum ama icimde gercekten beni asagliyan aci cektiren bir seytan var. Cok pasiflestiriyor beni, gidip bulagiblari yikamak bile zor geliyor, gerisini siz dusunun. Bazi gunler biraz iyilesiyorum neseleniyorum ama bir sure sonra yine boyumdan dolayi buyuk depresyona giriyorum. Neyse cok uzun yazdim afedersiniz, burda kesiyorum. Lutfen dusunduklerinizi paylasin, yanliz "uzun boylu olmak guzel", "turkiyede kizlar uzun boylulara bayiliyor" gibi laflar yazmayin rica ediyorum. Uzun boylu olmak guzel dir biliyorum, ama dedigim gibi pgibolojik hastaligim var ve duygularimi hic kontrol edemiyorum. Yani ben bedenimde kendimi özgur hissedemessem, insanlarin karsisinda dik duramazsam, ne yapabilirim ki? hic birsey. cocuklugumda baslayan bir rahatsizlik hayatimi mahfetti, olacak gibi degil.