uzaylılar tarafından kaçırılmamın hikayesi

maskeleri çıkarın beyler

@2 iyi başlangıç bence panpa. hikayemi ukuyunca pişman olacaksın.

hadi başlayalım

Çocukluktan beri hayalim arkeolog olmak ve tarihin gizli sırlarını ortaya çıkarmaktı. Arkeoloji ve tarihi kalıntılara merakım taa ilk okulda başlamıştı. Okulca gittiğimiz gezilerde tarihi yerlerde hep durur duvarda yazan yazılara bakar hayallere dalardım. O yaşta kafama sokmuştum. Kendimi arkeoloji alanında geliştirecektim. Ailem zengindi ve istediğim yerde okuma fırsatım vardı. Gözümü karartmıştım dünyanın en iyi üniversitesinde arkeoloji okuyacaktım.

maskeleri çıkarın beyler

Türkiyenin en iyi ilkokuluna girmiştim. Lisede de aynı okuldan devam ettim. Galatasaray lisesindeydim ve ne istersem olabilirdim. Çok şımarık bir çocuktum. Lise yıllarında arkeolojiye ilgim daha da arttı. Türkiye’ de Gedikli tepe, Gordion, Perge ve hasankeyfe gitmiş dünyada ise mısır da piramitler, Etiyopya da Taşlaşmış şehir , Tunus da Volubilis Antik Kenti ve rusyada ki altın dağları ziyaret etmiş orada çalışmaları izlemiştim. Yeni bir dünyanın kapısı aralanıyordu her bulunan tarihi eşya ile. Bu ilgim devam etti ve lise son sınıfta Oxford university ne başvurdum. Gidip gelmeler sonucu kabul edildim ve üniversite yaşamım başlamış oldu.

Arkadaşlar bu bölümü hızlı geçeceğim. Oxfordu bitirdik. Dünyanın çoğu arkeolojik alanını gezdik. incelemeler yaptık. Üniversite sonrası kendime yeni bir hedef koymuştum. ilk gezdiğim yer olan göbekli tepede araştırma yapmak ve tarihin gizli sırlarını çözmek istiyordum. Göbekli tepeyi bilen bilir ama bilmeyenler için http://gobeklitepe.info/tr/ adresinden bilgi edinebilirler. Dünyanın ilk tapınağı olan göbekli tepe de buluntular dünya tarihini yönlendirecekti. Tarihimizden 12 bin yıl önce insanlar neye tapıyordu sorusunu bulmaya çalışacaktım.

Türkiyeye geldim. Bir danışmanlık bürosu açtım. Babamın işleri ile uğraşmak istemiyordum. Babam beni hep eleştirmiştir bu konuda gel şirketlerin başına geç derdi ama ben takmazdım. Tek çocuk olduğum için de babam beni kırmazdı. Göbekli tepe de yapılan kazılardan kültür bakanlığı sorumluydu. Ücretsiz danışmanlık hizmeti sunacağımı ifade etmeme rağmen kabul etmediler. Ben de Oxford daki hocalarımın aracılığıyla birkaç ay önce hayatını kaybeden kazı alanı sorumlusu klaus schmidt ile tanıştım ve onun yardımıyla kültür bakanlığı tarafından kabul edildim.

Hayallerim gerçek olmuştu. iyi derecede ingilizce, Fransızca ve almanca biliyordum. Bay schmidt ile iyi anlaşıyordum. Yavaş yavaş arkadaş da edinmiştim. Kültür bakanlığından gelen ve kazı alanını denetleyen Ercan bey ile arkadaş olmuş ve güzel bir çalışma yapıyorduk. Ara sıra kazılarda bulunuyordum.

Bir gün kazı alanında işimiz bitti ve kazı alanından çıktık.n Ercan ile konuşa konuşa bizi kalacağımız otele zütürecek olan servise binmiş tam yola çıkacakken babam tarafından bana hediye edilen Osmanlıdan kalma tarihi tuğralı yüzüğümün parmağımda olmadığımı gördüm. kazı alanında düşürebileceğimi düşündüm ve servisi biraz beklemesini istedim. Kazı alanına geri döndüm. Bekçilere selam verip kazı alanında çalıştığım yere gittim. Hava tam kararacak loş bir ışık ortamı vardı. Gözümü gezdirdim ve ve yüzüğümü çalıştığım yerde buldum. Yüzüğü aldım tam geri dönecekken gözüme bir taş parçası çarptı. Şekli çok değişikti, rengi yeşilimsiydi. Sabahtandır bu kazı bölgesinde çalışmama rağmen nasıl görememiştim. Taşı da alıp çantama attım ve servise doğru yöneldim. Servise bindik ve urfaya döndük. Rahatıma düşkün olduğum için kendime urfanın en iyi otelini seçmiş ve orada kalıyordum. Bilen bilir nevali otel diye. Sıkılmayayım diye ercan’a da oda ayarlamıştım. Ara ara dışarı çıkar dolaşırdık.

Otele girdik. Odama geçtim. Duşumu aldım ve ercanla berabere yemeğe çıktık. Kazı alanında bulduğum taşı unutmuştum bile. Ama bu taşın başıma neler açacağını nereden bilebilirdim ki. Ercanla dışarı çıktık. Biraz dolaştık ve otele geri döndük. Gece geç ssat olduğu içi yatmaya karar verdim ve yatağa geçtim. uykum çok ağırdır. Bir deyim vardır ya top patlasa duymaz gibisinden. Bu yüzden de rüya görsem de hatırlamayan tiplerdendim. Ama o gün rüya görmüştüm ve bütün ayrıntılarını hatırlıyordum.

Rüyamda geçmişte bir zamandaydım. Bulunduğum yeri hatırlıyor gibiydim. insana benzeyen ama insan olmayan birkaç kişiyi gördüm. görüntüler net değildi. Bana doğru geliyorlardı. Uyanınca biraz ürktüm bu ne dedim kendi kendime rüyamın bütün ayrıntılarını hatırlayabiliyordum. Rüyamda bulunduğum yer de bana uzak gelmemişti. Kendimi zorladım neresi diye ama çıkaramamıştım. Normal bir rüyadır dedim ve o geceyi unutmak istedim. O gece bana çok ilginç gelmişti. O üç varlık neydi neden neden görüntüleri net değildi. En önemlisi ben ki rüyalarını hatırlamayan kişi neden bunu hatırlamıştım.

ikinci gün yine aynı tempoda çalıştıktan sonra monotonlaşan şekilde otelimize gittik. Duş, yemek derken yine yatma vakti geldi. Yatağıma geçtim. dünkü rüyamı unutmuştum bile. Aklımda sadece bu gün kazılar sonucu bulduğum bir heykelcik vardı. Yavaş yavaş uykuya daldım ve yine bir rüyanın içindeydim.

Rüyamda yerden biraz yüksekte bir yerde bir tahtta oturuyordum yanımda 3 taht daha vardı. Tahtlarda ise yine 3 varlık vardı. Görüntüleri net değildi. Etrafıma bakınırken gözüm aşağılara çarptı. Aşağıda iki ordu kıran kırana savaşıyordu. Yayalar, süvariler hınçla birbirlerine saldırıyor. Birbirlerini öldürüyorlardı. Bu uzun bir süre böyle devam etti. Karanlık oldu savaş devam ediyordu, gündüz oldu savaş yine devam ediyordu. Bu böyle 5, 6 kere tekrarlandıktan sonra aşağılar ölülerden bir dağı andıran bir silüeti andırıyordu. Anlam veremiyordum. Neden insanlar birbirlerini öldürüyorlardı? Gözümü açtım saate baktım eyvah. Geç kalmıştım hemen kazıya yetişmem lazımdı.

Kazıya yetiştim arkadaşlar biraz dalga geçtiler. Hep en önde gelen ben bu sefer geç kalmıştım. Her neyse dedim ve kazıya devam ettik. Onlarca şey buluyorduk. Oldukça titizdik. O gün kazıda yeni bir duvar keşfettik. Çıkarmamız uzun süre alacaktı. Zarar vermek istemezdik. Çok değerli bir parça olabilirdi. Toprağı yavaş yavaş süpürecektik. Yeni bir meşgale bulmuştuk. Belki toprak altında kalan bir yapı olabilirdi. Burasının bir ibadethane olduğunu biliyorduk. Dünyanın ilk ibadethanesi. Çok çeşitli heykelcikler bulmuştuk. Duvarlara kazınmış ritüel şekilleri vardı. Avrupadan gelen diğer bilimciler bu şekilleri çözmeye çalışıyorlardı. Bana çok çözen değil de keşfetme kısmı cazip geliyordu. Tarihe tanıklık edecek ilk kişinin benim olması en güzel mutluluktu.

Bu mutluluk ve her gün bulunan kalıntılar iki gün önce çantama attığım taşı unutturmuştu bana . çalışıyordum ve mutluydum. O gün güle eğlene işimizi bitirdik ve otelimize döndük. Urfanın sıcağını bilen bilir. En sevmediğim kısmı oydu zaten. insanlar pişiyordu resmen. ingiltere den gelince beyaz tenli olan ben araba dönmüştüm. Aynaya bakınca kendimi tanıyamıyordum.

Adam kendine anlatiyo beyler

3. gün yatağa geçtim; tam dalacakken dünkü gördüğüm rüya aklıma geldi. Tuhaftı. Bu 3 varlık neydi. Bana bir şey mi demek istiyorlardı. Düşünceler içinde daldım ve uyandığımda ter içinde kalmıştım. Boğazım kurumuş ve nefes alamaz durumdaydım. Ama bir şey hatırlayamıyordum. Ne oluyordu bana?

O gün canım çok sıkılmıştı. Tuhaf bir şeyler hissediyordum. Ne olmuştu bana daha dün rüya görmeyen ben neden rüya görmeye başladım. Canım sıkkın bir şekilde çalışırken. Çantama attığım taş aklıma geldi. Hemen çantamı açtım. Çantamın içi güneş doldu ama taşı göremiyordum. Emindim taşı bu çantaya koydum ve taş şimdi yoktu. Biri mi almıştı. Hayır olamazdı çantamı kimseye vermemiştim. Kimse de alamazdı çantamı. içimi merak kaplamıştı. Taş neredeydi?